43 opowiadania

Chcesz odnaleźć sens własnego życia? Sięgnij po książkę wydawnictwa Studio Astropsychologii, w której znajdziesz 77 inspirujących opowieści buddyjskich. Pozwolą ci one pogłębić duchowość i rozwój osob

Napisana w formie dialogu satyra, której bohaterem jest bankier o anarchistycznych, jak twierdzi poglądach. "Pracowałem, walczyłem, zarabiałem pieniądze; pracowałem jeszcze bardziej zawzięcie, walczył

Poznaj świat sushi masterów od kuchni!

Czy pasja do gotowania może przezwyciężyć trudności związane z pracą w gastronomii? I dlaczego nie jest to branża dla każdego? Odpowiedzi na te pytania zna Krzysiek.
Jego szczera relacja z zawodowej podróży przez kulinarne punkty na mapie Warszawy obfituje w nieoczekiwane zwroty akcji, dowcipne anegdotki i błyskotliwe obserwacje. Krzysiek zdradza w niej sekrety kuchni azjatyckiej, a także pokazuje, z jakimi trudnościami mierzą się osoby pracujące w gastronomii. W tym celu śmiało czerpie z branżowego języka, nierzadko okraszając go kuchenną łaciną.

Zajrzyjcie na zaplecze gastroświatka – teraz stoi przed wami otworem!

Ta egzotyczna chińszczyzna zawsze wywierała na mnie duże wrażenie, obok sztuk walki, alternatywnej medycyny i całej tej filozoficznej otoczki świata od Chin po Japonię. Były jeszcze te piękne, obłe i zmyślnie poukładane kawałki nie wiadomo czego na drewnianych deseczkach. Z całą pewnością ryż, jakaś ryba i czarne coś dookoła. Ponoć glon. Niczym praliny ułożone precyzyjnie jedna obok drugiej. Sztuka serwowania na talerzu. Generalnie zawsze chciałem tego spróbować, właściwie z czystej ciekawości.

Poszliśmy więc […]. Pierwsza przygoda z sushi była umiarkowanie urywająca pośladki. Wtedy jeszcze nie wiedziałem, że to początek nowej drogi.

"Cierń wbity w stopę" - opowiadanie z życia huculskiego, pierwszy raz przetłumaczone przez Przemysława Lisa-Markiewicza to historia starego Mykoły, która skłania do celebracji życia, a także refleksji o przemijaniu i zmianie na lepsze. U schyłku życia dręczą go demony przeszłości, które jak wbity w stopę cierń trwają przy nim i nie pozwalają o sobie zapomnieć.

IWAN FRANKO
Jeden z najwybitniejszych pisarzy ukraińskich, jest autorem ponad pięciu tysięcy pozycji bibliograficznych. Urodził się w 1856 roku, w Galicji, szkołę średnią skończył w Drohobyczu, edukację kontynuował na uniwersytecie we Lwowie. Był nie tylko pisarzem i poetą, ale również tłumaczem, dziennikarzem, publicystą, wydawcą, działaczem społecznym i politycznym.

Niniejsza książka zawiera siedem nigdy i nigdzie przedtem niepublikowanych opowiadań Przybyszewskiej, wydanych z rękopisów i powstałych za życia pisarki maszynopisów zachowanych w Archiwum Polskiej Akademii Nauk. Skrzące się erudycją i niezwykle wnikliwe psychologicznie, poświęcone są zarówno historii, jak i czasom współczesnym pisarce. Wielokrotnie powraca w nich motyw uzdolnionej intelektualnie, ambitnej kobiety, usiłującej znaleźć dla siebie miejsce w międzywojennej rzeczywistości. Osiemdziesiąt lat po swojej śmierci Stanisława Przybyszewska wychodzi z cienia sławnego ojca, przemawiając własnym głosem literackim i dowodząc, jak niesłusznie skazano ją na zapomnienie.

Szczera do bólu opowieść o granicach miłości

To miała być miłość jak z bajki. Gdy nastoletnia Ewa po raz pierwszy spotkała Adama, wiedziała, że zrobi wszystko, by spędzić z nim resztę życia. Podjęła decyzję wbrew temu, co podpowiadał jej rozsądek, rodzina i znajomi: będzie trwać przy nim na dobre i na złe.

Nie przewidziała tylko, że tego złego w ich wspólnym życiu będzie znacznie więcej...

Ciąża, ślub, pierwsze porażki dorosłości, problemy z pracą, a w końcu uzależnienie od alkoholu i przemoc – związek Adama i Ewy po kilku latach w niczym nie przypomina już romantycznej bajki. A jednak pragnienie bliskości oraz złożona niegdyś obietnica sprawiają, że mimo wszystkich doznanych upokorzeń, kobieta nie potrafi wyrwać się z toksycznego związku.

Nadzieja na powrót do dawnych, szczęśliwych chwil, kiedy byli w sobie zakochani do szaleństwa, może okazać się pułapką, z której nigdy nie uda się jej wydostać...

Co wygra w tym starciu: miłość czy rozsądek?

Trudno powiedzieć, czy była wtedy szczęśliwa. Raczej czekała na szczęście, które miało dopiero nadejść. Była w wieku, w którym dziewczyny zaczynają marzyć o wielkiej miłości. W szkole podobało jej się kilku chłopaków, ale żaden nie zwracał na nią uwagi. Była niewysoka, trochę zagubiona, a to zagubienie skrupulatnie ukrywała pod maską uśmiechu. Jej koleżanki były od niej ładniejsze i pewniejsze siebie. Ewa nie chciała wychodzić z inicjatywą. Miała nadzieję, że kiedyś po prostu spotka tego jedynego, który spojrzy w jej piwne oczy i się w nich zakocha. Inne dziewczyny już miały chłopaków. Zwykle ze starszych klas. Ewa nawet trochę im zazdrościła. Czekała jednak cierpliwie na swoją kolej. Wierzyła, że w końcu nadejdzie.
Mówią, że to, w co mocno wierzysz, w końcu się spełni. I rzeczywiście tak jest. Ni stąd, ni zowąd stanął tuż przed nią. Chłopak o ciemnych blond włosach i błękitnych oczach.