9. Biennale Fotografii Eksploracje Poznań 2015

30. wystawa Rady Europy Potrzeba wolności. Sztuka europejska po 1945 roku jest częścią projektu, którego wcześniejsze odsłony można było oglądać w Berlinie, Mediolanie oraz Tallinnie. W MOCAK-u zostały pokazane prace, przede wszystkim wideo, 47 artystów pochodzących z 17 krajów. Pierwsza część katalogu zawiera teksty Marii Anny Potockiej, Moniki Flacke oraz Zygmunta Baumana. Wprowadzenie napisał Thorbjørn Jagland. Druga część, tak jak wystawa, dzieli się na 12 bloków tematycznych, w których prezentowane są poszczególne prace artystów, opatrzone krótkim komentarzem oraz materiałem ilustracyjnym. Katalog wydany w związku z wystawą.

„Abakanowicz. Rzeźba” przedstawia twórczość jednej z najwybitniejszych polskich artystek, Magdaleny Abakanowicz (1930–2017), która zasłynęła przede wszystkim jako twórczyni tkaniny artystycznej, w tym monumentalnych kompozycji przestrzennych określanych od jej nazwiska abakanami. Wielokrotnie nagradzana, począwszy od Międzynarodowego Biennale Sztuki w Sao Paulo w 1965 roku, podczas którego otrzymała Grand Prix za projekty abakanów. Centrum zainteresowań rzeźbiarki zawsze stanowił człowiek i jego miejsce we współczesnym świecie. „Czerwony Abakan”, „Plecy”, „Embriologia”, „Nierozpoznani”, „5 figur” to tylko kilka spośród najbardziej znanych realizacji artystki. Minialbum słowem wstępnym opatrzyła Julita Deluga.

Tytuł przewrotny, bo autor, wybitny brytyjski krytyk dizajnu, nie tylko o Bauhausie pisze: A jak autentyk, B jak Bauhaus, C jak cztery kółka – i tak aż do końca alfabetu. To subiektywny, wycinkowy, ale jednocześnie fascynujący portret przedmiotów z których powstał (i nadal powstaje!) nowoczesny świat. Deyan Sudjic, dyrektor Design Museum w Londynie, w kilkudziesięciu niedługich rozdziałach z równą swadą pisze o architekturze, jak i o grach komputerowych na przykładzie serii Grand Theft Auto; zajmuje się tematami bardzo rozległymi (film, moda, funkcjonalizm), ale skupia się również na drobiazgach, które wszyscy dobrze znamy z codziennego życia. Nie przestaje zadawać pytań i dociekać natury otaczających nas wytworów współczesności: czym jest autentyczność, a czym podróbka? Dlaczego niedoskonały przedmiot może być bardziej wartościowy niż jego perfekcyjnie dopracowany odpowiednik? Czemu ornament jest sprawą śmiertelnie poważną? Dociekliwość, iście angielskie poczucie humoru i autoironia to cechy charakterystyczne twórczości Sudjica, B jak Bauhaus zaś to książka, której nie sposób odłożyć na półkę.

Deyan Sudjic jest dyrektorem Design Museum w Londynie. Opublikował wiele książek na temat architektury i dizajnu, m.in. The Edifice Complex: How the Rich and Powerful Shape the World, 100 Mile City i Norman Foster: A Life in Architecture. Współtworzył miesięcznik poświęcony architekturze „Blueprint”, jako krytyk współpracował także z „The Observer”. W 2002 roku był dyrektorem Biennale Architektury w Wenecji. W 2013 roku nakładem wydawnictwa Karakter ukazał się jego Język rzeczy, znakomicie przyjęte przez czytelników wprowadzenie do świata współczesnego dizajnu.Tytuł przewrotny, bo autor, wybitny brytyjski krytyk dizajnu, nie tylko o Bauhausie pisze: A jak autentyk, B jak Bauhaus, C jak cztery kółka – i tak aż do końca alfabetu. To subiektywny, wycinkowy, ale jednocześnie fascynujący portret przedmiotów z których powstał (i nadal powstaje!) nowoczesny świat. Deyan Sudjic, dyrektor Design Museum w Londynie, w kilkudziesięciu niedługich rozdziałach z równą swadą pisze o architekturze, jak i o grach komputerowych na przykładzie serii Grand Theft Auto; zajmuje się tematami bardzo rozległymi (film, moda, funkcjonalizm), ale skupia się również na drobiazgach, które wszyscy dobrze znamy z codziennego życia. Nie przestaje zadawać pytań i dociekać natury otaczających nas wytworów współczesności: czym jest autentyczność, a czym podróbka? Dlaczego niedoskonały przedmiot może być bardziej wartościowy niż jego perfekcyjnie dopracowany odpowiednik? Czemu ornament jest sprawą śmiertelnie poważną? Dociekliwość, iście angielskie poczucie humoru i autoironia to cechy charakterystyczne twórczości Sudjica, B jak Bauhaus zaś to książka, której nie sposób odłożyć na półkę.

Deyan Sudjic jest dyrektorem Design Museum w Londynie. Opublikował wiele książek na temat architektury i dizajnu, m.in. The Edifice Complex: How the Rich and Powerful Shape the World, 100 Mile City i Norman Foster: A Life in Architecture. Współtworzył miesięcznik poświęcony architekturze „Blueprint”, jako krytyk współpracował także z „The Observer”. W 2002 roku był dyrektorem Biennale Architektury w Wenecji. W 2013 roku nakładem wydawnictwa Karakter ukazał się jego Język rzeczy, znakomicie przyjęte przez czytelników wprowadzenie do świata współczesnego dizajnu.

The aesthetic of our contemporary environment, including everything from housing developments to furniture and websites, is partly the result of a school of art and design founded in Germany in 1919, the Bauhaus. While in operation for only fourteen years before being shut down by the Nazis in 1933, the school left an indelible mark on design as well as the practice of art education throughout the world.

Placing the Bauhaus into its socio-historic context, Frank Whitford traces the ideas behind the school s conception and describes its teaching methods. He examines the activities of the teachers, who included artists as eminent as Paul Klee, Josef Albers and Wassily Kandinsky, and the daily lives of the students. This remains the most accessible and highly illustrated introduction to perhaps the most significant design movement of the last hundred years.

Bazgracz reinterpretuje twórczość jednego z najbardziej zagadkowych artystów XVIII wieku – Jeana-Pierre’a Norblina. Jest opowieścią o wkraczaniu młodego adepta sztuki w dorosłość, o dostosowywaniu się do wymogów kultury elitarnej oraz o poszukiwaniu artystycznej wolności w oświeceniowej Europie.
Książka polemizuje z kliszami dotyczącymi recepcji Norblina i przenosi spojrzenie na problemy zazwyczaj z nim niekojarzone – społeczne, klasowe i tożsamościowe. Obok dzieł dobrze znanych znalazły się tu reprodukcje prac ukrywanych w muzealnych magazynach, zaginionych lub „niskich”, jak choćby rysunki przedstawiające żebraków czy karykatury innych artystów.

Ekfrazę nazwałbym dialogiem słowa i obrazu. Słowo i obraz, obraz - słowo. Dialog obrazu z tekstem. Dialog sztuki z odbiorcą. Dialog rzeczywistości ze sztuką. Ten tomik ekfraz nie jest przewodnikiem encyklopedycznym - "Polska poezja i sztuka współczesna". Zapraszam w kraj młodych artystów, ich dzieł o odrębnych tematach, stylistykach, namacalnym języku. Do odczytywania mozaiki. Dobrze to obrazuje metafora archipelagu. Każdy z artystów to wyspa, ale jednak razem tworzą coś wspólnego - także poza tomikiem. Zapraszam do odkrywania nowych światów. Do autostopu w nieodkryte galaktyki. Łukasz Złahoda Spis treści: Justyna Górowska WetMeWild Maciej Topolski #hylas Katarzyna Makieła-Organisty Rozsypane Dominika Dymińska *** (Rzeźnicy przychodzą nad rzekę pierwsi…)  Łukasz Stokłosa Grand Trianon Agata Jabłońska Wilko, czerwiec 1939 Miłosz Wnukowski Czarne Skrzydła Tomasz Bąk Myśli wnętrze pudła Simon Wildstein bez tytułu) Andrzej Szpindler Imiona leżących policjantów… Gregor Różański Second Coming Ecology Jaś Kapela Kiedy zetniemy ostatnie drzewo / After the last tree is felled, Christ will come back Krzysztof Maniak (trzy fotografie) Anna Maria Micińska dłonie to nie tonie… Piotr Urbaniec Objects! Paweł Harlender naga farba Aleksandra Winnicka (bez tytułu) Adam Kaczanowski Blok ginie po to, by narodzić się na nowo, by umrzeć Michał Zawada Nebra Piotr Janicki Nebro, Olga Kowalska Kompozycja z podwójnym łóżkiem Krzysztof Z., Krzysztof Z. można się zastanowić nad uratowaniem środków…