A Jak Hipokryzja. Antologia Tekstów O Aborcji, Władzy, Pieniądzach I Sprawiedliwości

W 1989 roku na oczach zdumionego świata zawalił się system komunistyczny. Od rozpoczęcia rokowań Okrągłego Stołu w Polsce w lutym, aż po rozstrzelanie Eleny i Nicolae Ceauşescu w grudniu – Europa Środkowa i Wschodnia przeszła przez burzliwy, choć wyjątkowo mało krwawy proces wyzwalania się spod reżimu komunistycznego (totalitarnego). Dziś, ponad 30 lat po tamtych wydarzeniach, wydaje się, iż perspektywa jest wystarczająco odległa, by bez emocji prowadzić badania porównawcze.
Główne wydarzenia omawiane i analizowane przez autorów książki działy się jesienią 1989 roku. Zbiorowymi aktorami tych wydarzeń były niewątpliwie narody wybijające się na niepodległość po 45 latach zniewolenia. Rozważania dotyczące każdego z omawianych państw zostały podzielone na trzy zasadnicze bloki – ostatnie lata komunizmu, bezpośredni proces upadku reżimu oraz efekty tego procesu z perspektywy 30 lat.
W literaturze przedmiotu można się spotkać z wieloma interpretacjami natury przemian 1989 roku oraz następujących później. Badacze zastanawiali się i spierali, ile było w tym elementów reformy, ile rewolucji, a ile jeszcze innych czynników ? globalizacji, wpływu zagranicy czy wymiany pokoleniowej. W jakim stopniu były to zmiany polityczne, w jakim gospodarcze, a w jakim społeczne. Wydaje się, że wydarzenia z 1989 roku były połączeniem wszystkich powyższych elementów, które różnie się rozkładały w zależności od lokalnych uwarunkowań.

Trudno sobie wyobrazić pejzaż polskiego miasta bez blokowisk. Trójmiejska Zaspa, wrocławski Nowy Dwór czy wreszcie warszawskie pasmo Ursynów-Kabaty. Zgodnie z polityką urbanistyczną ówczesnych władz, osiedla miały odciążać centrum aglomeracji, tworzyć odrębne struktury społeczne i zapewniać powierzchnię do życia dla setek tysięcy mieszkańców. Ursynów Północny zaprojektowano jako ostatnią gigantyczną inwestycję budowlaną tego typu. Powstał w całości z wielkiej płyty, a pierwsi mieszkańcy wprowadzali się do swoich M w 1977 roku. Z czasem zazieleniony, ożywiony przez działania artystów, animatorów i subkultury młodzieżowe zyskał opinię „najbardziej ludzkiej sypialni Warszawy”. Lidia Pańków w swoim debiutanckim reportażu Bloki w słońcu prowadzi czytelnika labiryntem ursynowskich uliczek, tłumacząc, co łączy dzielnicę z hasłami architektury modernizmu, dlaczego ursynowscy architekci nie lubili Le Corbusiera i jak udało im się przemycić do projektu idee eksperymentu społecznego czasem graniczącego z futurologią. Autorka kreśli historię dzielnicy, przywołując prywatne opowieści mieszkańców i twórców Ursynowa, pokazując czytelnikowi, jak się na tym blokowisku zgubić i odnaleźć.

Analiza polityczna dwóch publicystów tygodnika POLITYKA, prowadzona od 2007 roku po dzień dzisiejszy.
Jak doszło do tego, że schyłkowa, wydawałoby się, partia, z niedzisiejszym, przywódcą, formacja która sprawiała wrażenie kuriozalnej sekty, stała się mocarnym ugrupowaniem zmieniającym niemal wszystkie reguły państwa?
Książka to nie tylko wybór pisanych na bieżąco analiz politycznych, ale i niepublikowana wcześniej całościowa rekonstrukcja panującej w Polsce ideologii państwowej.

Ks. Przemysław KAWA Kawecki SDB - salezjanin, dziennikarz, wychowawca młodzieży, kaznodzieja i rekolekcjonista. Absolwent teologii UKSW oraz socjologii KUL. W latach 2006 - 2012 pracował w TVP, realizując/prowadząc programy: "Pytając o Boga", "Słowo na niedzielę", "Mam przepis na pielgrzymowanie". W stacji Religia.tv prowadził "Rozmównicę", a w TVR program "Z wiara". Pasjonuje go popkultura. Chętnie angażuje się w projekty popularyzujące duchowość przy użyciu nowych narzędzi i pomysłów, które daje współczesna kultura medialna. Twórca projektów "Hip-hop dekalog", "Osiem błogosławieństw dla hip-hop" oraz magazynu "DRAKKA - Pismo dla grzeszników". Prowadzi Ośrodek Młodzieżowo-Powołaniowy EMAUS w Czerwińsku nad Wisłą. Działa w ramach Salezjańskiego Ruchu Ewangelizującego SAUREL. Współorganizator ogólnopolskiego festiwalu Campo Bosco, organizator cyklicznych spotkań konferencyjno - warsztatowych ProVOCATIO oraz Misterium Męki Pańskiej w Czerwińsku. Autor książki "Siła serca kontra siła pieści".

Cygańska rapsodia stanowi zwieńczenie „romskiej ścieżki” badacza. Prezentuje obraz rzeczywistości społecznej Romów – najpierw w przestrzeni europejskiej, następnie w warunkach Małopolski, a wreszcie w społeczności lokalnej Andrychowa, w której rozegrał się wywołujący szerokie reperkusje społeczne konflikt etniczny. Badania o charakterze psycho-społeczno-kulturowym wykorzystują optykę transkulturową, modyfikując tym samym ujęcia kanoniczne, powszechnie odwołujące się do idei wielo- i międzykulturowości. W ten sposób przygotowany zostaje grunt dla powołania „nowego paradygmatu” badań pedagogicznych, określanego mianem pedagogiki transkulturowej, której istotną składową jest profilaktyka społeczna. Romowie jako odwieczni „wędrowcy pogranicza” uzyskują status pionierów transkulturowości współczesnego świata. Jacek Bylica – doktor nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki. Pracuje na stanowisku adiunkta w Zakładzie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Instytutu Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 2003–2009 pełnił funkcję Pełnomocnika Burmistrza Andrychowa ds. Mniejszości Narodowych i Etnicznych. W roku 2005 nominowany do nagrody im. Sérgio Vieira de Mello w kategorii „Osoba” za działania na rzecz pokojowego współistnienia i współdziałania społeczeństw, religii i kultur. Trener International Organization for Migration w ramach projektu Building Healthy Roma Communities. Wieloletni badacz kultury romskiej, autor rozdziałów w pracach zbiorowych na ten temat, a także konsultant i realizator szkoleń rozwijających kompetencje kulturowe potrzebne w pracy ze społecznością romską.

Książka podejmuje temat roli dyplomacji obronnej w kształtowaniu i realizacji polityki bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej. Jest on istotny ze względów tak naukowych, jak i praktycznych, zważywszy na względnie nowy rodowód pojęcia „dyplomacja obronna” oraz słabe rozpoznanie zagadnienia w toku badań naukowych. Podjęty w książce wysiłek ma w znacznym stopniu charakter pionierski i nie doczekał się do tej pory w Polsce monograficznego opracowania w obszarze polskiego segmentu nauk o bezpieczeństwie. Również w literaturze obcojęzycznej opracowania dotyczące bezpośrednio dyplomacji obronnej prezentują się nad wyraz skromnie. Rola dyplomacji obronnej w kształtowaniu i realizacji polityki bezpieczeństwa RP ujęta została w dwóch aspektach – pierwszy to ewolucja dyplomacji obronnej jako narzędzia, a z drugiej strony – jej rola w procesie kształtowania i realizacji polityki bezpieczeństwa RP. W publikacji uwzględniona została historyczna ewolucja tej problematyki oraz jej współczesne wymiary i dylematy. Przedstawione wnioski i propozycje mogą być użyteczne dla działań państwa, które powinny służyć lepszemu zrozumieniu roli i znaczenia dyplomacji obronnej w kształtowaniu i realizacji polityki bezpieczeństwa RP.