Aby mieli życie wieczne

Nie ma bliższych sobie religii i nie ma trudniejszej historii.
Najnowsza książka abp. Grzegorza Rysia, historyka mediewisty, to niezwykła próba ukazania stosunku chrześcijan do Żydów w starożytności i wiekach średnich, zatem w okresie budowania tożsamości zarówno Kościoła, jak i judaizmu rabinicznego. Wspólne relacje wyznawców obu religii od początku naznaczone były napięciem, które z biegiem lat pogłębiało się i obejmowało kolejne dziedziny życia, by osiągnąć apogeum w drugim tysiącleciu chrześcijaństwa. Wtedy to pojawiły się krucjaty, pogromy, wypędzenia i inkwizycja. Powstała rana, którą coraz trudniej było wyleczyć. Wyjątkowo odważna, poparta źródłami, analizą tekstów i wydarzeń, a jednocześnie przystępna opowieść o bolesnym pęknięciu we wspólnym dziedzictwie chrześcijan i wyznawców judaizmu.
Ta książka to także zadane nam dziś pytanie o to, co z tym pęknięciem zrobimy. Bez odkrycia przeszłości trudno zrozumieć teraźniejszość i budować przyszłość. W naszym kraju jest to pionierska publikacja. Autor, zawodowy historyk mediewista, wnikliwie i krytycznie relacjonuje oraz tłumaczy na podstawie źródeł, w jaki sposób Kościół odnosił się do Żydów i judaizmu przez piętnaście wieków trudnej historii. Książka zawiera zwięzłe i rzetelne omówienia, mało znanych polskiemu czytelnikowi, dokumentów Kościoła. Niektóre z nich, choćby te dotyczące stanowiska papieży wobec tzw. mordu rytualnego, można uznać za przebłyski światła w pełnej mroku historii chrześcijańskiego antyjudaizmu. ks. prof. dr hab. Andrzej Perzyński (UKSW)

Po co nam sakramenty? Czym wiara katolicka różni się od protestanckiej? Jakie znaczenie w życiu wierzącego ma Tradycja? Alan Ames, autor bestsellera Oczami Jezusa, odpowiada na pytania nurtujące wierzących w czasach niepewności i zamętu, w których często zaprzecza się istnieniu niezmiennych wartości. Mistyk porusza problemy autorytetu Kościoła, zbawienia poprzez uczynki, zagadnienia dotyczące aborcji, antykoncepcji czy homoseksualizmu. Ta książka to prawdziwy podręcznik obrony wiary przed zagrażającą jej agresywną kulturą grzechu.

Czy wiara i nauka stoją do siebie w opozycji, czy też może wzajemnie się uzupełniają? Czy w świetle najnowszych odkryć naukowych opis stworzenia świata przestawiony w Księdze Rodzaju ma sens? O co naprawdę chodziło w sporze Kościoła z Galileuszem? Czym była Gwiazda Betlejemska? Dlaczego Pluton przestał być planetą? W jaki sposób rozumieć początek i koniec wszechświata? A także – jak wiara katolicka traktuje kwestię chrztu istot pozaziemskich?
Na te i inne pytania starają się udzielić odpowiedzi dwaj jezuici, brat Guy Consolmagno, astrofizyk i dyrektor Watykańskiego Obserwatorium Astronomicznego, oraz jego zastępca, ojciec Paul Mueller, historyk i filozof nauki. W książce Czy ochrzciłbyś kosmitę, napisanej w formie pasjonującego dialogu zabarwionego sporą dawką niebanalnego humoru, autorzy podejmują interesujące i ważne zagadnienia, analizując je zarówno z religijnego, jak i naukowego punktu widzenia. Pozycja ta z pewnością okaże się niezwykle interesującym i cennym przewodnikiem dla wszystkich, którzy poszukują odpowiedzi na pytania pojawiające się na styku nauki i religii.
Brat Guy Consolmagno SJ - posiadacz dwóch dyplomów z MIT oraz doktoratu Uniwersytetu Arizony z planetologii. Od 1993 r. pracuje w Obserwatorium Watykańskim, gdzie jego badania koncentrują się wokół meteorytów, planetoid oraz ewolucji małych ciał w Układzie Słonecznym.
Ojciec Paul R. Mueller SJ - posiada stopień magistra filozofii, teologii i fizyki, a także doktorat Uniwersytetu Chicago z historii i filozofii nauki. Przed dołączeniem w 2000 r. do personelu badawczego Obserwatorium Watykańskiego był członkiem wydziału filozoficznego Uniwersytetu Loyola w Chicago.

Znakomicie napisany przewodnik po życiu po śmierci, łączący perspektywę wiary, świadectwa i odkryć współczesnej nauki.

Mówi się, że tylko jedno w życiu jest pewne. To, że to życie kiedyś się skończy. Dlatego odpowiedź na pytanie, co czeka nas po drugiej stronie, jest dla nas niesłychanie istotna.
Ojciec Piotr Różański pisze o sprawach ostatecznych jak nikt inny dotąd. Będąc księdzem i zakonnikiem, ale także psychoterapeutą, wnikliwie objaśnia prawdy wiary dotyczące wieczności, sięga po świadectwa mistyków i świętych, tłumaczy kluczowe dla tego zagadnienia fragmenty Biblii i katechizmu, przywołuje poezję Dantego, Miłosza czy Herberta, ale także konfrontuje naukę Kościoła z osiągnięciami współczesnej medycyny i psychologii. Autor dzieli się przy tym osobistym i poruszającym świadectwem, dotyczącym życia po śmierci.
Czy sąd ma miejsce zaraz po śmierci człowieka czy dopiero na końcu czasów? Czy los człowieka, który umiera w stanie grzechu ciężkiego, jest definitywnie przesądzony? Czy w niebie zachowamy wspomnienia z obecnego życia? Czy męża i żonę po drugiej stronie życia nadal będą łączyć więzi rodzinne? To tylko niektóre z wielu pytań, z którymi musi zmierzyć się czytelnik tej książki.

Książka ojca Piotra Różańskiego jest niezwykłym kompendium nauczania Kościoła na temat tego, co czeka nas po śmierci. Autor z bardzo dużą uważnością i wrażliwością dotyka problemu umierania i strachu przed nim. Myślę, że osoby, które z obawą i niepewnością spoglądają na „tamten świat”, znajdą w niniejszej książce odpowiedzi na swoje pytania, a co za tym idzie ukojenie i spokój.
Ks. Wojciech Szychowski – kapłan archidiecezji warszawskiej, absolwent psychologii na UKSW, rekolekcjonista

Piotr Różański SP – prezbiter w Zakonie Szkół Pobożnych (Zakon Pijarów). Absolwent Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie oraz Ogólnopolskiej Szkoły Ewangelizatorów powołanej przez KEP ds. Nowej Ewangelizacji. Katecheta, rekolekcjonista, duszpasterz. Socjoterapeuta oraz psychoterapeuta dzieci i młodzieży. Autor książek: Żyć Bożą Miłością; Jezus chce Cię uzdrowić; Żyć jak Jezus. Jak doświadczyć uzdrowienia i odnaleźć sens życia; Ksiądz też ma dwie nogi. Dylematy posługi kapłańskiej; Miłość zwycięża, zawsze!

Chrześcijanie, muzułmanie, hindusi stanowią dwie trzecie wszystkich wierzących. Pozostałe 1,4 miliarda to wyznawcy buddyzmu, shinto, sikhizmu, judaizmu, bahaizmu i rozmaitych religii ludowych. Łącznie 87% ludzkości wierzy w jakąś siłę nadprzyrodzoną. Ta liczba robi wrażenie.

Rozmaite grupy ludzi nadają suwerennemu bóstwu imiona i przypisują mu najróżniejsze atrybuty. Niektóre bóstwa są antropomorficzne, inne bardziej abstrakcyjne. W tradycjach mistycznych głównych światowych religii – systemów wierzeń, które uznajemy za duchowe – pojawia się wspólny wątek obecny w odmiennych i zdecydowanie odległych kulturach: to idea, że niepoznawalny Bóg jest wszędzie i jest wszystkim, również nami.

Które sieci neuronowe w mózgu są najaktywniejsze, gdy żarliwie się modlimy, błagamy Boga, śpiewamy w świątyni, zachwycamy się biblijną historią, bronimy naszych religijnych przekonań lub robimy inne rzeczy związane z naszą wiarą? A które nie wykazują aktywności? Co robi nasz mózg, kiedy doświadczamy mistycznych lub transcendentnych przeżyć? Które układy mózgowe uczestniczą w naszej religijności i duchowości? W jaki sposób odczuwamy i przeżywamy to, co zdaje się wykraczać poza nas samych? Co jest wspólne w doświadczeniu religijnym osób różnych wyznań?

Ta książka jest właśnie o tym, jak to wszystko się dzieje – jak mózg umożliwia ludziom bycie istotami religijnymi i duchowymi.

Aktualny kontekst głoszenia Ewangelii wymaga coraz to nowych środków, aby wybrzmiała ona w pełni. Rozwój technologiczny współczesnego świata zmienia oblicze komunikacji. Porozumiewanie staje się prostsze, informacje dostępne są na wyciągnięcie ręki, a formowane w tym procesie społeczeństwo zaczyna być nazywane społeczeństwem informacyjnym.

Nowe środki i możliwości technologiczne dały nowe szanse na rozprzestrzenianie się prawd objawionych. W nowej kulturze Kościół może sprawniej proklamować naukę o zbawieniu i wyjaśniać swoje stanowisko wobec współczesnych kwestii teologicznych. Daje ona także sposobność do prowadzenia dialogu ze światem. Nowe technologie to też wspaniałe narzędzie ewangelizacji, ofiarowania Chrystusa innym narodom i możliwości poznania go osobiście. Jak zauważył św. Jan Paweł II, szczególnie młodzież szybko przystosowuje się do kultury komputerów i ich języka, dlatego też to jej zadaniem jest wykorzystywanie nowych narzędzi w coraz szerszym i bardziej intensywnym dialogu między ludźmi.