Academic Teachers Under Stress In The Publish Or Perish Era

"Kato-tata" odsłania tabu, dotyka wrażliwego ciała wykorzystywanego dziecka, które nie szuka nigdzie pomocy a jątrzące rany nie goją się i roznoszą w nieskończoność, również na ciele i duszy dorosłej kobiety. Niechętnie rozmawiamy o molestowaniu dzieci, a już na pewno za wszelką cenę unikamy odnośników do osobistych doświadczeń naszych rozmówców, jakby bojąc się, że niechcący poruszone wspomnienia zaczną cuchnąć. Dlatego tak ważne jest, żeby to dziecko zaczęło krzyczeć, żeby wykrzyczało z siebie tę traumę, poczucie winy i strach. W "Kato-tacie" dziecko właśnie krzyczy, prostym, zwykłym językiem, wypranym z zawiłości literackiego stylu. Dopóki ten niezrozumiały ból siedzi cicho, dziecko będzie nadal cierpieć, choćby miało sto lat.

Jeśli wyobrazimy sobie "Niedole cnoty" Sade`a w połączeniu z "Malowanym ptakiem" Kosińskiego przeniesione na Dolny Śląsk w realia lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych - możemy w przybliżeniu określić "Kato-tatę". Czytając tę książkę schodzimy do piekła i zastanawiamy się ile takich piekieł znajduje się w naszym najbliższym otoczeniu.

W książce Autorzy przedstawili w sposób przekrojowy różne oblicza złości – złość w normie (czym się wyraża, jak sobie z nią radzić, jakie funkcje pełni, skąd się bierze) oraz złość w patologii (w uzależnieniach, w zaburzeniach psychicznych, zaburzeniach odżywiania, w nerwicach, zaburzeniach osobowości itp.) W publikacji zostały również omówione sposoby radzenia sobie z gniewem oraz formy pracy terapeutycznej z pacjentami, którym złość towarzyszy m.in. w uzależnieniach, obrazie osobowości, zaburzeniach nastroju, zaburzeniach lękowych. Praca zawiera ponadto unikatowe badania w zakresie złości przeprowadzone na gruncie polskim.

Odporność psychiczna to umiejętność skutecznego radzenia sobie z wyzwaniami, ze stresem i z presją. Determinuje ona sposób reagowania na trudności zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym. Osoby silne i odporne psychicznie wierzą we własne umiejętności, są otwarte na nowe wyzwania i z wytrwałością dążą do celu. Lepiej sobie radzą z potencjalnie stresującymi sytuacjami, łatwiej znoszą krytykę i nieprzychylne uwagi, a porażkę traktują jako okazję do rozwoju osobistego. Częściej też odnoszą sukces. Rozwijanie odporności psychicznej umożliwia optymalne wykorzystanie posiadanych umiejętności, a jej pomiar pozwala zaplanować odpowiednie wsparcie. Przedstawiony przez autorów model odporności psychicznej i kwestionariusz do jej oceny są cennymi narzędziami w procesie rekrutacji pracowników, w zarządzaniu talentami czy w planowaniu awansu. Umożliwiają także precyzyjne określenie potrzeb szkoleniowych i rozwojowych. Są powszechnie stosowane w biznesie, edukacji, służbie zdrowia, sporcie i życiu społecznym.

Prezentowana publikacja przedstawia wybrane zagadnienia diagnostyczne i psychoterapeutyczne, związane z leczeniem ofiar i sprawców przemocy w rodzinie, oparte na przeglądzie najnowszej literatury i własnych doświadczeniach psychoterapeutycznych.

Jest to kolejna monografia powstała w związku z jubileuszem 55-lecia psychologii na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym. Niniejszy tom w przeważającej części poświęcono zagadnieniom stresu oraz strategii radzenia sobie z nim. Stres jest rozpatrywany tutaj jako reakcja biologiczna pojawiająca się w odpowiedzi na czynniki-stresory. Ponadto przedstawiane są strategie i techniki radzenia sobie z narastającym napięciem – tak w aspekcie adaptacyjnym, jak i nieadaptacyjnym. (…)
Monografia posiada bardzo wysokie walory naukowe i dydaktyczne. Prezentowane wnioski wypływające z badań mają charakter uprawniony, są rzetelne i mogą być wykorzystane w codziennej praktyce pracy z pacjentem. Wzbogacają warsztat zarówno lekarza, jak i psychologa. Co ważne, Autorzy „jednym głosem” wskazują, że lekarze i psycholodzy ze sobą nie konkurują, a się uzupełniają, pracując w zespole. Dzięki współpracy zwiększa się efektywność terapii, compliance, podnosi się jakość życia pacjenta, zwłaszcza w odniesieniu do chorób przewlekłych.
Gorąco rekomenduję monografię lekarzom i psychologom, ale też wszystkim osobom ze specjalnościami medycznymi.
z recenzji wydawniczej prof. dr hab. Ewy Mojs

W tomie publikują:
Izabela Fijałkowska, Tomasz Krasuski, Marta Kulpa, Krzysztof Owczarek, Hanna Rozenek, Marta Rzadkiewicz, Dorota Włodarczyk, Stanisław Wójtowicz, Urszula Ziętalewicz.

Co minutę dwadzieścia osób w Stanach Zjednoczonych doświadcza przemocy ze strony swoich partnerów. Przemoc ta jest drugą główną przyczyną zgonów Afroamerykanek, trzecią główną przyczyną zgonów reprezentantek rdzennej ludności USA i siódmą główną przyczyną zgonów białych kobiet. Każdego roku w Stanach ginie tysiąc dwieście maltretowanych kobiet.
Te statystki szokują, ale Rachel Louise Snyder na nich nie poprzestaje. Opowiada osobiste historie ofiar przemocy domowej, rozmawia ze sprawcami, z policjantami i działaczami. Analizuje problem psychicznego przywiązania ofiar do oprawców, wytyka rażące błędy administracji Donalda Trumpa, podkreśla szkodliwość łatwego dostępu do broni i przede wszystkim szuka rozwiązań, które pozwolą lepiej chronić ofiary. Dokładnie badając poszczególne przypadki, zastanawia się, które elementy systemu zawodzą, i na czym powinny polegać zmiany. Śladów pobicia brak to bezkompromisowy i wielokrotnie nagrodzony reportaż pokazujący, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami, i jak bardzo ten „rodzinny problem” dotyczy nas wszystkich. Jedna z najlepszych książek non-fiction 2019 roku według magazynu „Kirkus Reviews”.
„Czytając „Śladów pobicia brak”, dowiedziałam się, że w latach 2000–2006 więcej Amerykanek zmarło wskutek przemocy domowej niż amerykańskich żołnierzy poległo na polu bitwy. To szokujące, że najniebezpieczniejszym miejscem na świecie jest dla kobiet ich dom. Nadal istnieje wiele państw, w których przemoc wobec żony lub członka rodziny jest uznana za legalną. Co więcej, w ponad 10 państwach sprawca gwałtu może uniknąć skazania, jeśli poślubi swoją ofiarę.” Angelina Jolie
„„Śladów pobicia brak” obala mity dotyczące przemocy domowej […]. Dzięki wnikliwemu i niezwykle głębokiemu potraktowaniu tematu książka Synder skłania nie tylko do refleksji nad problemem przemocy, ale też nad sposobem pisania na tego rodzaju tematy.
[…] Autorka wykorzystuje wiele technik właściwych dobrym powieściom: opowiada wartko, umiejętne ożywia szczegóły, celnie charakteryzuje postaci. A przy tym wszystkie wątki omawia głęboko i wyczerpująco. Z niezwykłą lekkością przechodzi też od faktów historycznych do współczesności, od konkretnych przypadków do naukowej analizy. To pisarka, która po mistrzowsku ożywia tę opowieść, by sprawić, że naprawdę nas ona obejdzie.” Parul Sehgal, „The New York Times” „Snyder napisała książkę o bardzo wielu rzeczach: o mężczyznach, którzy biją i zabijają swoje żony lub partnerki, o ludziach, którzy próbują przewidzieć, czy dojdzie do morderstwa, i tych, którzy usiłują pomagać sprawcom, a także o ubóstwie, depresji, rozpaczy, przywilejach, egzekwowaniu prawa, więzieniach, zdrowiu psychicznym, polityce i sprawach płci. Mogło się to udać tylko naprawdę utalentowanej, pewnej swojej wiedzy i fachu pisarce.” Masha Gessen „Tej książki nie sposób odłożyć. Jest wciągająca jak najlepsza powieść, bezpośrednia jak osobiste wyznanie, doskonale udokumentowana i poparta ogromem wiedzy. […] Autorka przenosi nas w świat ofiar, oprawców i tych, którzy na różne sposoby mierzyli się i uporali z przemocą. Ich historie są wstrząsające, ale Snyder nie pozwala nam przerwać, tylko wskazuje możliwe rozwiązania. […] Po kilku rozdziałach powiedziałem znajomej prokurator, że wszyscy w jej biurze, a właściwie wszyscy urzędnicy, którzy mają do czynienia z problemem przemocy w rodzinie, muszą przeczytać tę książkę. Ona ratuje życie.” „The Washington Post” „Nie wiem, skąd Rachel Louise Snyder wzięła siłę, by napisać tę książkę – czyta się ją jak dziennik korespondenta wojennego. Opisując konsekwencje przemocy domowej, Snyder chce sprawić, by prywatny koszmar stał się sprawą publiczną.