Adaptacje teatralne, radiowe i telewizyjne

Niniejsza publikacja to analiza ogólnopolskich badań socjologicznych przeprowadzonych w 2020 r. wśród uczniów liceów, techników i szkół branżowych. Po krótkim wprowadzeniu teoretycznym Autor oddaje głos młodzieży, aby poznać jej opinie na temat duszpasterzy – tych, z którymi mają kontakt na co dzień, i tych, którzy kierują Kościołem. Co młodzi ludzie cenią u księży, a czego nie tolerują? Jakie maja wobec nich oczekiwania? Czy można skuteczniej docierać do nich z przekazem Ewangelii? Które wartości promowane przez Kościół przyjmują, a które odrzucają? Jakie przybierają postawy wobec zinstytucjonalizowanej religii i czym je argumentują?

Wszyscy, którym zależy na tym, by proces emigracji młodzieży polskiej z Kościoła został zahamowany, powinni uważnie przeczytać tę książkę. Jest ona ważna z teoretycznego i empirycznego punktu widzenia, ale zawiera także – przynajmniej pośrednio – ważne rekomendacje wychowawcze dla duchowieństwa, a zwłaszcza dla katechetów.

(Z recenzji ks. prof. dr. hab. Janusza Mariańskiego KUL)

Za ciekawy zabieg metodologiczny należy uznać to, ze dużą część publikacji stanowią obszernie przytoczone wypowiedzi młodych ludzi na temat duchownych, natomiast własne komentarze Autor ogranicza do niezbędnego minimum. Można powiedzieć, że tym samym oddaje głos ludziom młodym, pozwalając, aby wypowiedzieli to, co myślą, własnym językiem, bez ograniczeń i niedomówień, z niekiedy brutalną szczerością. Niektóre z tych wypowiedzi mogą poruszać lub nawet oburzać, ale każda z nich skłania do refleksji. Jak słusznie zauważa Autor, młodzież określa w ten sposób wzór oraz „antywzór” kapłana. Warto przyjrzeć się każdemu z nich.

(Z recenzji dr hab. Agnieszki Zduniak, prof. UKSW)

Głośna międzynarodowa biografia Zygmunta Baumana przetłumaczona na kilka języków w końcu w Polsce. Profesor Izabela Wagner przyjrzała się życiu jednego z najwybitniejszych polskich – i światowych – intelektualistów. Jako pierwsza dotarła do niepublikowanych wcześniej zapisków Baumana, które odsłaniają jego nowe oblicze. Zygmunt Bauman – dla jednych socjolog, pisarz, światowej sławy twórca teorii płynnej nowoczesności. Dla innych – postać w najlepszym razie kontrowersyjna, zdrajca, który aktywnie kładł fundamenty pod budowę opresyjnego systemu. Z Polski uciekał dwukrotnie, raz tuż po wybuchu II wojny światowej, potem znów w roku 1968. Dwukrotnie ucieczka wymuszana była nasilającymi się nastrojami antysemickimi i przemocą, która za nic miała życie, dokonanie i tożsamość Baumana. Mimo towarzyszących mu od najmłodszych lat przeciwności, Bauman zdołał zdobyć wykształcenie, a następnie zbudować karierę akademicką. Z uniwersytetu został usunięty przez tę samą władzę, której podobno tak gorliwie służył. Bronił idei, w które wierzył, a jego dzieła, niekiedy dojmująco pesymistyczne, zawsze miały w sobie pewnego rodzaju czułość i nadzieję. Izabela Wagner drobiazgowo analizuje kolejne wydarzenia z życia Baumana, próbując odgadnąć, kim tak naprawdę był. Z dziesiątek czy setek dokumentów, zeznań i świadectw wyłania się obraz nie tylko człowieka wyjątkowego, lecz także tego, jak my – jako polskie społeczeństwo – z tą wyjątkowością się obchodzimy.

Jedno z najlepszych opracowań uwzględniające stan współczesnych badań bioetycznych oraz najważniejsze problemy z zakresu bioetyki. Książka też podejmuje takie problemy, jak:

In vitro
Czy życie z probówki jest darem Boga?
Prawdomówność wobec chorych i umierających

Na czym polega lęk przed postępem biotechnologicznym?
Oblicza współczesnej cywilizacji śmierci
Przyszłość człowieka w perspektywie badań bioetycznych
Powołanie lekarza i powołanie kapłana
Wywiady o życiu, cierpieniu i śmierci

W poruszającym i błyskotliwym eseju, pisanym ze środka doświadczenia osoby z niepełnosprawnością, Sunaura Taylor analizuje, dlaczego i na jakich zasadach kultura Zachodu odbiera osobom niepasującym do ogólnie przyjętych norm podmiotowość. Pozornie karkołomne zestawienie ludzi z niepełnosprawnością i pozaludzkich zwierząt służy unaocznieniu prostej, lecz przegapianej przez nas prawdy: wartość jednym i drugim odbiera ten sam – oparty na dyskryminacji – antropocentryczny system.

Pytanie „Co, jeśli” kieruje naszym życiem i motywuje ludzi do działania. Co, jeśli zabrało nas na Księżyc i do świata cząstek elementarnych. Co, jeśli doprowadziło nas również do ludobójstwa i katastrofy gospodarczej. Roland Paulsen, profesor socjologii odpowiada na wiele trudnych pytań, które zadają sobie niemal wszyscy na świecie: Co, jeśli zrobimy za mało, by opanować COVID-19? Co, jeżeli zrobimy za dużo? Co, jeśli świat pogrąży się w kryzysie gospodarczym? Co, jeżeli nie wiem, że mam wirusa i przypadkiem przekażę chorobę moim najbliższym? Do tych pytań dochodzą kolejne, które zadajemy sobie każdego dnia: Co, jeśli zostawiłam włączone żelazko i mój dom spłonie? Co, jeśli wybrałam niewłaściwego partnera? Co, jeśli stracę pracę? Zadając pytanie, „co, jeśli”, nasz mózg kalkuluje ryzyko, wyobrażając sobie rzeczy, które mogą się przydarzyć, ale według autora nie jesteśmy obecnie przystosowani do życia w takiej niepewności. W ciągu ostatniej dekady liczba ludzi z depresją wzrosła na całym świecie o 20 procent, a depresja jest niechlubnym numerem jeden na liście przyczyn słabego zdrowia ludzkości. Nie zawsze tak było. Co się zmieniło? Teoretycznie sytuacja finansowa globalnie cały czas się poprawia, podobnie jak warunki życia. Jednak poziom lęku stale wzrasta i ludzie nieustannie zadają sobie pytania: „co, jeśli”. Książka Rolanda Paulsena jest porywająca – to nie tylko spojrzenie na kulturową i historyczną ewolucję lęku, ale także wezwanie do działania, by walczyć ze społeczną epidemią. Roland Paulsen (ur. 1981) jest szwedzkim profesorem socjologii. Wykłada na Uniwersytecie w Lund. Jest autorem kilku książek. Napisał m.in. Empty Labor (Pusta praca), gdzie wyjaśnia dlaczego jedni pracują mniej, po podczas gdy inni cierpią z powodu stresu i nadmiaru pracy. Regularnie pisuje artykuły do szwedzkiej prasy.

Na książkę złożył się zapis cyklu programów telewizyjnych emitowanych wiosną 1969 roku. […] Wypowiedziałem w nim na głos rzeczy, których nie powiedziałbym w innych okolicznościach. […] Czym jest cywilizacja? Nie wiem. Nie jestem w stanie jej określić za pomocą pojęć ogólnych. Ale chyba umiem rozpoznać jej przejawy. Mam je przed oczami. Jak pisał Ruskin: „Wielkie narody spisują autobiografie w trzech rękopisach: w księdze czynów, w księdze słów i w księdze sztuki. Nie zrozumiemy żadnej z nich, dopóki nie przeczytamy dwóch pozostałych, ale spośród nich tylko ta ostatnia jest godna zaufania”.

Kenneth Clark

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.