Autoportret wydawnictwa

Od stuleci ludzi łączy z książkami silna miłosna więź – filia. Ci, którzy jej ulegli, kochają wszystkie książki, również te zaginione, nienarodzone, a nawet fikcyjne. Chronią się przed światem w zaciszu bibliotek, własnych, pieczołowicie kompletowanych, ale i tych mitycznych, utraconych i wyobrażonych. Schronienie czasem zmienia się jednak w pułapkę, labirynt, w którego wnętrzu kryje się szaleństwo – follia. Ludzie dotknięci tym szaleństwem niczym zazdrośni kochankowie chcą posiadać upragnione księgi na własność, i aby to osiągnąć, skłonni są popełnić najgorsze zbrodnie.
Alberto Castoldi odnotowuje objawy tego miłosnego obłędu, opisane przez tych, którzy sami się z nim zmagali: Flauberta, Eco, Calvino, Borgesa, Canettiego, Balzaca czy Musila. Przygląda się tym, którzy książki chronią i darzą kultem. I tym, którzy je palą, fałszują i pożerają. Nam wszystkim, dla których są chlebem, zwierciadłem i światem.

Okres pandemii i zamknięcia prowadzi wprost do pytania o sytuację bibliotek w kryzysie. Pytanie o to, czy wpłynęła ona na biblioteki, jest właściwie retoryczne. Wprowadzenie stanu epidemicznego miało swoje konsekwencje dla wszystkich podmiotów, także – niekiedy bardzo dotkliwe – dla instytucji kultury. Zamknięcie kin, teatrów, domów kultury, bibliotek wpłynęło na sytuację wszystkich osób związanych z tym sektorem: artystów i twórców, menedżerów i organizatorów, animatorów i edukatorów, redaktorów, bibliotekarzy i wreszcie nas – odbiorców i uczestników życia kulturalnego. Raczej należałoby więc zapytać: w jaki sposób funkcjonują biblioteki i bibliotekarze w obecnej kryzysowej sytuacji? Jakie doświadczenia wiążą się z okresem całkowitego zamknięcia tych placówek dla odwiedzających, a potem ze stopniowym przywracaniem kontaktów i odwiedzin?

Rozprawa jest krytycznym przeglądem teorii edytorskich sformułowanych w anglo-amerykańskiej literaturze naukowej drugiej połowy XX wieku, ale w sposób oczywisty sięgających korzeniami dziewiętnastowiecznych koncepcji Karla Lachmanna (1793-1851) oraz Josepha Bédiera (1864-1938). Autor podjął się zadania niezwykle interesującego, a zarazem nieco, by tak rzec, egzotycznego, w bardzo bogatej bowiem polskiej tradycji edytorstwa naukowego zamorskie koncepcje nigdy w zasadzie nie były obecne. Z tego powodu praca Łukasza Cybulskiego wypełnia bardzo istotną lukę w rodzimej refleksji teoretycznej. dr hab. Maciej Eder Ważnym osiągnięciem Autora jest trafne uchwycenie dialektyki rozwoju teorii edytorstwa w zakreślonym w temacie okresie: od badań nad genealogią tekstów, poprzez metodologiczne usankcjonowanie edycji eklektycznych, stopniową destabilizację zasad konstruowania copy-tekstu, przeniesienie uwagi na zagadnienia związane z kolektywnym autorstwem i kontekstem społecznym, wreszcie zderzenia z możliwościami humanistyki cyfrowej. Istota pracy zasadza się na trafnym rozpoznaniu sytuacji kryzysu i przełomu, spowodowanej, z jednej strony, utratą zaufania do tradycyjnych założeń metodologicznych, z drugiej zaś pojawieniem się nowego medium o niespotykanej przedtem pojemności, elastyczności i dynamice rozwoju. dr hab. Anna Cetera-Włodarczyk, prof. UW

Publikacja jest efektem kolejnego etapu katalogowania najstarszych pomników sztuki drukarskiej w Bibliotece Gdańskiej PAN, po wydanym w 1954 i uzupełnionym w 1967 roku "Katalogu Inkunabułów Biblioteki Miejskiej w Gdańsku".
Znajdziemy tu opisy i zdjęcia kunsztownie oprawionych piętnastowiecznych rozpraw medycznych, Biblii, brewiarzy, zbiorów prawa kanonicznego i świeckiego, homiliarzy, mszałów, psałterzy, przewodników duchowych i podręczników logiki.

"Dzieło Onga jest jednym z kamieni węgielnych w zakresie problematyki oralności i piśmienności, ujętej w wymiarze antropologicznym i teoretycznoliterackim. Przedstawia podstawową charakterystykę literackiej oralności, rozpatruje znaczenie pisma dla przekształceń świadomości, rolę druku, zmianę kulturowej orientacji ze słyszenia na widzenie. Uwzględnia problematykę narracji, budowy fabuły i postaci w literaturze ustnej i pisanej. Odnosi się do głównych kierunków metodologicznych w literaturoznawstwie dwudziestowiecznym, od strukturalizmu i amerykańskiej Nowej Krytyki, poprzez teorię aktów mowy i jej teoretycznoliterackie konsekwencje po dekonstrukcjonizm. Słowem - prezentuje komplet zagadnień z dziedziny oralności i piśmienności, ta jak zostały one ujęte u początków badań nad tą problematyką".
z recenzji Małgorzaty Czermińskiej

W okresie międzywojennym na terenie powiatu świeckiego wydawanych było więcej gazet, niż kiedykolwiek później. Co miało wpływ na to, że mieszkańcy regionu z takim entuzjazmem czytali prasę? O czym pisali lokalni dziennikarze? Jak bardzo w publikowane treści ingerowały sądy?

O tym wszystkim pisze doktor Krzysztof Halicki, ekspert w zakresie historii regionu. Na łamach książki przypomniano dziesiątki nazwisk wydawców, drukarzy, dziennikarzy i kolporterów prasy. To wciąż żywy element tożsamości regionu i świadectwo burzliwych czasów międzywojnia.