Autyzm A Prawo Wyd. 2

Grzegorz Blicharz – doktor nauk prawnych, adiunkt w Katedrze Prawa Rzymskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego, stypendysta START 2017 Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (FNP), laureat programu „Diamentowy Grant”, zdobywca wyróżnień w LII Konkursie „Państwa i Prawa” i I Edycji Konkursu o nagrodę Prezesa Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej laureat nagrody DAAD Societas Humboldtiana Polonorum za projekt o zarządzaniu commons dyrektor Fundacji Utriusque Iuris.„Znaczące wyniki badań Elinor i Vincenta Ostromów, które przyniosły Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii Elinor Ostrom w 2009 roku, nagłośniły w świecie zagadnienie commons, będące w centrum rozważań Autora. Jego praca jest oryginalnym opracowaniem istotnego naukowo i społecznie tematu, który nie doczekał się pogłębionej analizy z punktu widzenia prawa. Wypełniając lukę w tym zakresie, książka wnosi twórczy wkład w złożoną problematykę wspólnego użytkowania dóbr wspólnie użytkowanychi prawnoporównawczych aspektów korzystania z zasobów wody. Rozważania nawiązujące do konstrukcji prawa rzymskiego oraz poszukiwanie analogii do rozwiązań tego prawa w odniesieniu do commons prowadzą do celnych spostrzeżeń i nowatorskich wniosków. Istotnym dopełnieniem całości opracowania są liczne przykłady współczesnych rozwiązań prawnych, szczegółowo przedstawiane i analizowane w pracy”. z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Korzyckiej

Problematyka monografii dotyczy (...) kwestii kluczowych z punktu widzenia społeczeństwa oraz jakości jego instytucji. Kwestie dostępu do prawa były rzadko podejmowane przez polskich socjologów prawa, w odróżnieniu od socjologów ze Stanów Zjednoczonych i Europy Zachodniej, gdzie stanowiły one, i nadal stanowią, ważny przedmiot badań empirycznych i debaty teoretycznej, co z kolei stanowi impuls dla rozwoju socjologii prawa jako dziedziny nauki. Ponadto recenzowana monografia w sposób niezwykle obszerny i rzetelny przedstawia całość dorobku zagranicznego oraz polskiego i jest przykładem twórczej analizy tego dorobku, opartej na istotnych kompetencjach – teoretycznych i empirycznych – jej autora. Należy dodać, iż autor monografii jest jednocześnie autorem wspomnianych rzadkich badań oraz opracowań związanych z problemem dostępu do prawa.
Z recenzji prof. dr hab. Grażyny Skąpskiej

Temat dostępu do prawa nie został do tej pory wszechstronnie opracowany w rodzimej literaturze. Mamy rozproszone, wąskie studia, które najczęściej nie pokazują złożoności nie tylko samego zagadnienia, ale też dyskusji prowadzonych na ten temat w światowej nauce. Recenzowana pozycja wyróżnia się na tym tle jako próba całościowego ujęcia tematu. Już to powoduje, że praca Jana Winczorka niewątpliwie będzie stanowiła punkt wyjścia dla następnych prób naukowych podejmowanych w tej dziedzinie. Nie mam żadnych wątpliwości, że w polskiej literaturze naukowej podobnej pracy nie znajdziemy.
Z recenzji dr. hab. Mateusza Stępnia

Jan Winczorek, dr, jest prawnikiem i socjologiem, pracownikiem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, autorem kilkudziesięciu publikacji z zakresu teoretycznej i empirycznej socjologii prawa. Jego zainteresowania naukowe obejmują zagadnienia dostępu do prawa i funkcjonowania instytucji prawnych, teorii socjologicznej i teorii prawa. W tym obszarze był doradcą wielu polskich instytucji publicznych i prywatnych.

Publikacja zawiera pełny tekst Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.
Pozycja obowiązkowa w bibliotece wszystkich obywateli Rzeczypospolitej Polskiej.

Trudno przecenić wkład krakowskich historyków prawa w badania nad dziejami ustroju i prawa sądowego, a także myśli politycznej i prawnej. Równie wielką ich zasługą są edycje źródeł. Na ogromny dorobek w tym zakresie złożył się trud wielu pokoleń uczonych. Co więcej, w ostatnich kilkudziesięciu latach zauważamy wyjątkowy rozkwit owej działalności edytorskiej. Cieszą zwłaszcza wydania licznych miejskich ksiąg sądowych (ostatnio w ramach serii Fontes Iuris Polonici), choć trzeba zaznaczyć, że dominują wśród nich tak zwane księgi czarne, czyli księgi spraw kryminalnych. […] Dlatego z dużym zadowoleniem i uznaniem należy przyjąć opracowanie i przygotowanie do druku myślenickiej księgi podwójtowsko-ławniczej z początków XVIII wieku, zawierającej wpisy dotyczące przede wszystkim sprzedaży nieruchomości, ich obciążeń oraz rozliczeń spadkowych. Dzięki jej wydaniu powszechnie dostępne stanie się źródło niezwykle ważne zwłaszcza dla badaczy dawnego miejskiego prawa cywilnego.
Z recenzji prof. dr. hab. Mariana Mikołajczyka

Po pierwsze z dużym prawdopodobieństwem praktyka wykorzystywania nietekstualiów w uzasadnieniach sądowych będzie się stawać w przyszłości coraz powszechniejsza. Niewykluczone, że przyczyni się do tego publikacja niniejszej monografii – wydaje się bowiem, że tym, co powstrzymuje sędziów przed korzystaniem z nietekstualiów, jest w dużej mierze brak świadomości, że „tak w ogóle można”. Po drugie rozważania nad elementami nietekstualnymi są dobrym punktem wyjścia do tego, by raz jeszcze zastanowić się, czemu służy uzasadnienie sądowe jako takie. Zauważyła to zresztą Autorka, porządkując swoje rozważania nad nietekstualiami właśnie wokół funkcji uzasadnienia sądowego. Elementy nietekstualne są w stanie pozytywnie wpłynąć na stopień spełniania tych funkcji, choć jednocześnie z ich wykorzystywaniem wiążą się szczególne zagrożenia, trafnie zidentyfikowane w książce. W dzisiejszych czasach toczących się dyskusji nad rolą władzy sądowniczej w ustroju demokratycznym to właśnie instytucja uzasadnienia sądowego nabiera szczególnej wagi zarówno teoretycznej, jak i praktycznej. Z tych powodów uważam, że choć rozważania Autorki dotyczą w pierwszej kolejności bardzo detalicznego problemu, to jednak są istotne, mają potencjał do wywołania dyskusji w nauce i wnoszą ważny wkład do rozwoju teorii i filozofii prawa. Z recenzji dr hab. Agnieszki Bielskiej-Brodziak, prof. UŚ Uzasadnianie przez władzę swoich działań stanowi jedno z założeń demokratycznego ustroju. Narzędziem, za pomocą którego władza sądownicza realizuje ten postulat, jest uzasadnienie sądowe. Jego treść jest tradycyjnie przekazywana za pomocą tekstu. Jednak czy jest to jedyna możliwość? Zachodzące wraz z rozwojem technologicznym przemiany w zakresie komunikacji społecznej można zaobserwować w dziedzinie prawa. Dotyczą one również metod formułowania uzasadnień sądowych. Rozpowszechnianie się cyfrowego przekazywania informacji wpłynęło nie tylko na sposób tworzenia tekstu tych dokumentów czy na łatwość upubliczniania orzecznictwa. W rzeczywistości prawnej, w której uzasadnienia sądowe opierają się na tekście, zdarza się, że sędziowie decydują się na korzystanie także z innych, dostępnych obecnie, narzędzi komunikacyjnych – nietekstualnych elementów. W związku z tym pojawia się pytanie, co to oznacza dla funkcji uzasadniania decyzji sądowych, dla procesu stosowania prawa, a także dla szerszej wizji prawa w danym porządku prawnym. Podstawą udzielenia przeze mnie odpowiedzi na to pytanie są zarówno rozważania teoretyczne, jak i badania empiryczne. Dlatego też moja prezentacja praktyki wykorzystywania nietekstualnych elementów w uzasadnieniach sądowych będzie obejmować refleksje na temat uzasadniania decyzji sądowych, analizę orzecznictwa, a także będzie zawierać odniesienia do wypowiedzi sędziów na temat nietekstualnych elementów. Ze Wstępu

Książka jest monografią poświęconą opisowi i analizie funkcjonowania szeroko rozumianego systemu kontroli, ochrony prawa i praworządności, realizowanego przez organy państwowe RP i europejskie instytucje organizacji międzynarodowych – Unii Europejskiej i Rady Europy, których Polska jest członkiem. Na analizowany w monografii system składa się polski wymiar sprawiedliwości – wszystkie polskie sądy (sądy powszechne, wojskowe, administracyjne i Sąd Najwyższy), polskie trybunały – Trybunał Konstytucyjny i Trybunał Stanu, Krajowa Rada Sądownictwa, prokuratura, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, Najwyższa Izba Kontroli, Rzecznik Praw Obywatelskich i Rzecznik Praw Dziecka, a także Trybunał Sprawiedliwości UE w Luksemburgu i Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu, Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich i Europejska Komisja na Rzecz Demokracji, czyli tzw. Komisja Wenecka. Prezentacja tych instytucji obejmuje ich genezę i ewolucję, rolę ustrojową i kompetencje oraz procedury ich funkcjonowania, stanowiący ich podstawę stan prawny i jego dynamikę w dobie transformacji, zwłaszcza w ostatnich latach (do końca 2018 r.), a w odniesieniu do instytucji europejskich – ich rolę w ochronie traktatów wiążących Polskę, jak i przestrzegania praw i wolności obywateli polskich w wiążącym RP europejskim porządku prawnym. Analizy poszczególnych instytucji poprzedza rozdział wstępny poświęcony omówieniu katalogu chronionych praw i wolności jako podstawowych wartości konstytucyjnych oraz sposobu ich regulacji prawnej w Polsce, w przeszłości i w Konstytucji RP z 1997 r., polskich ustawach i aktach prawa międzynarodowego. Czytelnik znajdzie także ogólną charakterystykę obowiązującego w Polsce instytucjonalnego systemu ich przestrzegania i ochrony.

Monografia może stanowić cenną literaturę naukową, pomocną zarówno dla akademików w badaniach naukowych, jak i dla studentów prawa czy administracji w nauce prawa konstytucyjnego, dla prawników praktyków oraz dla wszystkich Czytelników zainteresowanych problematyką instytucjonalnej ochrony praw i wolności. Zespół autorski niniejszej monografii stanowią zarówno pracownicy naukowi polskich uczelni i placówek naukowych, jak i prawnicy, profesjonaliści w polskich i europejskich instytucjach ochrony prawa.