Bałutki

„Trzydzieści jeden opowiadań napisanych przed marcem 2020 roku. Zbiór wielogłosowy, a przede wszystkim różnorodny tematycznie i stylistycznie. Zderzają się tutaj: działanie i bierność, ruch i pasywność – zawieszone w ciągłej walce. Po której stronie stanąć? Które wyjście uchroni od nadchodzącej katastrofy? Czy katastrofa to tylko gra naszej wyobraźni? A może jednak nie ma się czym martwić? Podczas lektury antologii zadamy nie tylko powyższe pytania, lecz także te o sprawczość literatury. Być może nie uda się odpowiedzieć na żadne z nich, a być może jedynie pogłębimy swoje wątpliwości. Pewne jest natomiast, że z tego starcia nie wyjdziemy nienaruszeni.” Maciej Libich

Opowiadania Teresy Bochwic dotyczą różnych okresów PRL – lat sześćdziesiątych, siedemdziesiątych, okresu pierwszej Solidarności i Polski tuż po transformacji ustrojowej. Użyte w podtytule określenie „opowiadania prawdziwe” można by opatrzyć przysłówkiem – boleśnie prawdziwe. Prawdziwy jest nastrój, trafne są obserwacje obyczajowe. Czasami autorka sięga po wątki autobiograficzne. Książka odsłania sprawy z przeszłości, które nie zostały jeszcze dobrze opisane. (Anna Nasiłowska) Mało mamy literatury, która ułatwia rozumienie PRL-u, komuny i wczesnej postkomuny, czasów osobom młodym już nieznanych. A jest niesłychanie potrzebna, inaczej nie będziemy pojmowali tego, co się dzieje teraz i co się stanie wkrótce. Proza Teresy Bochwic, bezpretensjonalna, naturalna, pisana żywo, z tym koniecznym uszczypliwym brzmieniem niemal każdego zdania, wypełnia tę lukę, doskonale odtwarzając klimaty tamtych lat. Przypomina ówczesne problemy, sposób myślenia ludzi, którzy na komunizm dali się nabierać, ale i tych, którzy się nań nie godzili. Niezapomniane sceny, sylwetki ludzi, uwagi, słówka. W czasie lektury tych opowiadań, choć większość to fikcja literacka, chce się co chwila mówić: „Tak było!”. (Piotr Müldner-Nieckowski)

Mama umiera w sobotę to zbiór siedmiu na pierwszy rzut oka bardzo różnych opowiadań, które łączą w sobie wielki temat relacji rodzinnych z elementem nieznanego. Obserwujemy tu m.in. skomplikowane relacje pomiędzy: piękną żoną a mężem garbusem-zazdrośnikiem, dorastającym w dusznej atmosferze rodzeństwem, tajemniczym dziadkiem a jego nieletnim podopiecznym, przyziemnym ojcem a synem-marzycielem, małżeństwem w patriarchalnej społeczności. Niemczyk, zupełnie nie przejmując się zalecaną debiutantowi ostrożnością, żongluje sceneriami: osadza swoich bohaterów to pod budką z piwem na polskim blokowisku, to w pachnącej kwiatem lotosu willi w Bombaju. Misternie konstruuje przedstawione światy, nie boi się niedopowiedzeń i symboliki. W jego opowiadaniach często czai się trudna do sprecyzowania groza rodem z Miasteczka Twin Peaks. Coś tajemniczego i niepokojącego bez przerwy wisi w powietrzu, czyha za rogiem i wyciąga włochatą łapę. Po bohaterów. I czytelników. Książka rozpoczyna prezentującą rodzimych debiutantów serię Nowe Polskie. Wydawnictwo Afera wraz z książką Mama umiera w sobotę jeszcze przed oficjalną premierą zdobyło Nagrodę Główną w organizowanym przez Fundację Tygodnika Powszechnego i Instytut Książki konkursie Promotorzy Debiutów. Krótka ocena jury konkursu: Siedem nad wyraz zgrabnych, skonstruowanych z wyczuciem opowiadań – tak można by najkrócej opisać debiutancki tom prozy Rafała Niemczyka. Od razu widać, że autor uczył się literackiego fachu od najlepszych. Warto zapamiętać to nazwisko. Rafał Niemczyk (ur. 1982) – z wykształcenia dziennikarz, niezależny recenzent, copywriter (współautor książki „Copywriting. Jak sprzedawać słowem”), maratończyk. Laureat kilku konkursów literackich (pierwsza nagroda w XI Ogólnopolskim Konkursie Literackim im. Haliny Sopkiewicz, pierwsza nagroda w XV Ogólnopolskim Konkursie Literackim „Pisanie dobre na chandrę”) W opowiadaniach bawi się formą, nie zgadza się jednak na kryzys fabuły. Mieszka w Jaworznie.

Książka „Na galaktycznych bezdrożach” jest zbiorem opowiadań fantastyczno-naukowych. W opowiadaniach czytelnik odnajdzie tematykę podróży międzygalaktycznych, istnienia światów równoległych i podróży w czasie. Nie brakuje niezwykłych zwrotów akcji i zaskakujących zakończeń.

Znakomita publikacja Lecha Majewskiego, polskiego pisarza, reżysera filmowego i teatralnego, ale też poety i malarza. RYCERZ – średniowieczna ballada o królestwie, w którym panuje nędza, chaos i wojny. Młody rycerz wyrusza w poszukiwanie „złotostrunnej harfy”, której dźwięk daje ludziom poczucie harmonii i szczęścia. Pełna niebezpieczeństw wyprawa przeradza się w podróż w głąb samego siebie. Debiut fabularny. LOT ŚWIERKOWEJ GĘSI – debiut w Hollywood na podstawie własnej powieści „Kasztanaja” zyskał uznanie międzynarodowej krytyki w Cannes. Młody górnik, zakochany w dziewczynie, porywa ją do Hollywood w złudnej nadziei, że spełni tam jej marzenia. Polskie realia górniczego Śląska z debiutanckiej powieści Majewskiego zamienione zostały na realia amerykańskie. WIĘZIEŃ RIO – historia porwania Ronalda Biggsa, uczestnika słynnego Napadu Stulecia, z jego kryjówki w Rio de Janeiro. Film prezentowany w Cannes w 1988 roku został zakupiony do dystrybucji przez hollywoodzką wytwórnię Columbia Pictures i odniósł wielki sukces komercyjny. EWANGELIA WG HARRY’EGO – scenariusz filmu wyprodukowanego w studiu filmowym Davida Lyncha, w którym pierwszą główną rolę w swojej karierze zagrał Viggo Mortensen, późniejszy Aragorn z „Władcy Pierścieni”. Opowieść o rozpadzie związków, śmierci uczuć i dehumanizacji życia w niedalekiej przyszłości. Pacyfik wysechł, a Kalifornia zamienia się w pustynię. ANGELUS – „śląskie sto lat samotności” oraz „komedia metafizyczna” entuzjastycznie przyjęta przez widzów i krytyków. Lech Majewski powrócił w rodzinne strony, by opowiedzieć historię poszukującej kamienia filozoficznego grupy różokrzyżowców-górników. Losy bohaterów „Angelusa” zabarwione rubasznym humorem zwracają uwagę na inną, głębszą rzeczywistość, wyzwalają myśl i wyobraźnię widza z kolein i rutyny codzienności.