Baśnie i legendy ziemi świętokrzyskiej

J.R.R. Tolkien przetłumaczył „Beowulfa”, staroangielski poemat z ok. VIII w., a spisany prawdopodobnie na początku XI w., w 1926 roku, kiedy miał 34 lata. Wracał do tego przekładu później, nanosząc pośpieszne poprawki, lecz nigdy nie brał pod uwagę jego publikacji. Podjął się jej teraz Christopher Tolkien.

Przekładowi towarzyszy pouczający komentarz autora do samego poematu w formie wykładów wygłoszonych w Oksfordzie w latach trzydziestych XX w., rzucających także światło na proces tłumaczenia. Wykłady te dowodzą niezwykłej swobody, z jaką Tolkien poruszał się po ówczesnej literaturze i historii.

Autor przekładu „Beowulfa” poświęca wiele uwagi szczegółom i realiom epoki, które nadają jego wizji bezpośredniości i jasności. Zupełnie jakby wszedł do tej wyobrażonej przeszłości i stał obok Beowulfa oraz jego wojowników, kiedy po zejściu na ląd w Danii strząsali kolczugi, był świadkiem jego narastającego gniewu, kiedy Unferth się z nim drażnił , albo jakby sam ze zdumieniem podnosił wzrok na straszliwą rękę Grendela umieszczoną nad drzwiami Heorotu.

Wykłady te dowodzą także szerszego spojrzenia Tolkiena na kontekst literacki „Beowulfa” oraz tematy poruszane w poemacie, np. historii ze smokiem nie traktuje jak kolejnej bajki o ukrytym skarbie, lecz zwraca uwagę na jego związek z wcześniejszymi, pogańskimi czasami i otaczającą go atmosferę tragedii, analizuje współistnienie w poemacie elementów pogańskich i chrześcijańskich czy objaśnia subtelności zawartej w nim ironii oraz rozplątuje dynastyczne zawiłości.

Christopher Tolkien dołączył do przekładu i komentarza napisaną przez ojca (także w języku staroangielskim) „cudną opowieść”, pokazującą, jak mogłaby wyglądać historia Beowulfa jako ludowa opowiastka, pozbawiona wszelkich naleciałości ideologicznych i historycznych.

J.R.R. Tolkien  (1892–1973) jest twórcą Śródziemia oraz autorem tak klasycznych i nadzwyczajnych powieści, jak „Hobbit”, „Władca Pierścieni” i „Silmarillion”. Jego książki zostały przetłumaczone na ponad pięćdziesiąt języków i sprzedały się w milionach egzemplarzy na całym świecie.

Christopher Tolkien  jest trzecim synem J.R.R. Tolkiena. Wyznaczony przez ojca na opiekuna jego spuścizny literackiej, poświęcił się redagowaniu i wydawaniu jego nieopublikowanych dzieł, a zwłaszcza „Silmarillionu” i „Niedokończonych opowieści”.

Czytanie to podstawowa metoda nauki słownictwa. Podczas czytania zwracamy uwagę nie tylko na pojedyncze słowa, ale na całe zdania, dzięki czemu uczymy się właściwego użycia konkretnych słówek w odpowiednim kontekście. "Czytam sama" to seria lektur pozwalająca rozwinąć zdolności językowe dziecka, a także przyswoić nowe słownictwo.

Klechdy sezamowe zostały wydane w 1913 roku i wpisały się do kanonu polskiej literatury dziecięcej. Od dziesięcioleci uważane są za najpiękniejsze, najbardziej nowatorskie i najoryginalniejsze opracowanie bajek wschodu. W skład zbioru wchodzą: Ali Baba i czterdziestu zbójców, Baśń o Aladynie i o lampie cudownej, Baśń o rumaku zaklętym, O pięknej Parysadzie i o Ptaku Bulbulezarze, Opowiadanie króla Wysp Hebanowych, Rybak i geniusz. Bajki wyróżniają się nie tylko żywą narracją i piękną poetycką prozą, ale także jasnym przekazem moralnym oraz mistrzowską analizą psychologiczną postaci. Obdarzone są magnetyczną siłą stylu Leśmiana. Od pokoleń bawią dzieci i uczą piękna języka polskiego.

Lektura uzupełniająca w klasach IV-VI

Książka, której pierwszą część oddajemy do rąk Czytelnika, to jedyna jak dotąd na świecie antologia legend Mandżurów i innych ludów związanych z historyczną Mandżurią. Autor,
znany mandżurysta, wykonał ogromną pracę gromadząc dziesiątki rozproszonych po różnych, zwykle trudno dostępnych źródłach tekstów, tłumacząc je i opatrując niezbędnymi
komentarzami. Na podkreślenie zasługuje fakt, że dwa spośród zamieszczonych w niniejszym tomie tekstów nigdy dotąd nie były publikowane: autor odkrył je podczas kwerendy w Krakowskim Oddziale Polskiej Akademii Nauk.

Zbiór najpiękniejszych polskich legend z różnych zakątków naszego kraju – są wśród nich te popularne, jak "Legenda o smoku wawelskim" czy "Złota kaczka", ale i mniej znane, np. o łysogórskich wiedźmach czy o wodniku, który uratował Opole. Wszystkie jednak warto przeczytać. Starsze dzieci czytają samodzielnie, młodsze – z rodzicem.

„Legendy polskie” dla najmłodszych, opowiedziane na nowo wspaniałymi rymami! To seria, która w przyjazny i zabawny sposób przybliża małym czytelnikom najciekawsze motywy z polskich legend i wprowadza ich w świat dobrej literatury. Kartonowe strony i zjawiskowe ilustracje sprawiają, że legendy na długo utrzymują dziecięcą uwagę. Kwiat paproci zakwita tylko raz w roku na krótką chwilę. Ten, kto go znajdzie, otrzyma złoto, klejnoty, wszystkie skarby świata. Czy znajdzie się śmiałek?