Beskid Niski Na Rowerze Wyd 2

Odrzuć stereotypy i zobacz Afrykę taką, jaka jest naprawdę! Najlepsza książka o wszystkich barwach Czarnego Kontynentu. Czytajcie i odkrywajcie! Dipo Faloyin, redaktor magazynu „Vice”, w tej zabawnej i wnikliwej książce zabierze cię w zapierającą dech w piersiach podróż, która rozpoczyna się w piętnastomilionowej, tętniącej życiem metropolii Lagos. Tak, w Afryce są metropolie! To będzie jedno z wielu odkryć, jakich dokonasz podczas tej lektury. Zmagania z dziedzictwem kolonialnym. Kręte drogi wiodące ku demokracji. Kompleks białego człowieka i szkody wyrządzone Afryce przez akcje charytatywne. Zgadza się, ta książka naprawdę zaskakuje! Faloyin z dowcipem i wdziękiem rozbraja szkodliwe wyobrażenia na temat Czarnego Lądu. „Bieda albo safari” – zżyma się autor i dodaje: „Bez względu na to, jak bardzo staram się wyjaśnić, że dorastałem w rozbuchanej metropolii, zbyt wielu potrafi sobie tylko wyobrazić to, do czego zostali zaprogramowani. Nie potrafią sobie przedstawić szkoły podstawowej mojej mamy ze szczęśliwymi dobrze odżywionymi dziećmi wbiegającymi przez bramę co rano, bo różne międzynarodowe organizacje dobroczynne przekonały ich, że młody człowiek w Afryce koniecznie musi być otoczony chmarą much”. Opowiada również o nadziei, jaką niosą organizowane przez młode pokolenie ruchy polityczne i społeczne definiujące Afrykę od nowa, na własnych warunkach. Utrwalony w kulturze stereotypowy obraz Afryki domaga się natychmiastowej korekty, a „Afryka to nie kraj” jest idealną odpowiedzią na tę potrzebę. Przejrzysta, dobrze udokumentowana dekonstrukcja mocno nieprawdziwej konwencjonalnej wiedzy na temat Afryki. ,,Kirkus Reviews” Faloyin jest inteligentnym, często kąśliwym i zabawnym pisarzem… Jego pełen wzburzenia tekst mówi o nadziei, o zmianie. Bookpage Z jasnością i przenikliwym dowcipem Faloyin bada pochodzenie 54 krajów Afryki… Jego książka rozprawia się z wymazywaniem historii i kliszami. Jest także celebracją kontynentu, który już teraz żyje swą dynamiczną przyszłością. Booklist Porywająca krytyka fałszywego zachodniego spojrzenia na Afrykę… Żywiołowa i pouczająca. „Publishers Weekly” Niezbędna książka, obowiązkowa lektura dla każdego, kto szuka wprowadzenia do tego rozległego kontynentu. Sally Hayden, „Irish Times”

W lecie 1998 roku Tony Anderson wyruszył w góry Gruzji, by dotrzeć do zapomnianych i niedostępnych plemion – Chewsurów, Tuszynów, Raczów, Megrelów i Swanów. Intrygowały go dawne wierzenia i obyczaje, doskonale zachowane mimo wieloletniej niszczącej polityki władz komunistycznych oraz zawirowań i niepokojów politycznych po upadku Związku Radzieckiego. Ale Chleb i proch to nie tylko relacja z niezwykłej podróży; Anderson opisuje też skomplikowaną historię i zawiłości regionalnej polityki. Jego Gruzja, choć doświadczona przez los, wciąż jest ekscytująca i pełna życia. Choć jej dzieje sięgają w przeszłość głębiej niż dzieje wielu innych państw europejskich, zachowała młodzieńczą energię i żywiołowość. "W niespokojnych latach dziewięćdziesiątych Tony Anderson wędruje nie tylko po gruzińskich górach i z pasją o nich opowiada, ale zapuszcza się też na Kaukaz Północny, do Azerbejdżanu oraz do północno-wschodniej Turcji, gdzie w średniowieczu kwitło gruzińskie królestwo Tao-Klardżeti. Chętnie sięga do gruzińskiej literatury i rzadko wznawianych prac dawnych podróżników i badaczy. Rozumie region i ludzi. Mało któremu autorowi udaje się w tak pełny sposób uchwycić i pokazać fenomen gruzińskości." Wojciech Górecki

Czy wiecie, skąd odjeżdża pociąg startujący ku niebu? A może zastanawialiście się kiedyś, jak przerobić schron przeciwlotniczy na muzeum sztuki? Czy to możliwe, że Wrocław odwiedził kiedyś prawdziwy św. Mikołaj i… James Bond? Odpowiedzi między innymi na te pytania znajdziecie w niniejszej książce. Oto bardzo subiektywny przewodnik po stolicy Dolnego Śląska przygotowany przez Rafała Dutkiewicza, wieloletniego prezydenta miasta, który jak nikt inny w XXI wieku wpłynął na współczesny Wrocław. Znajdziecie tu najważniejsze zdaniem autora miejsca, zarówno te historyczne, odzyskujące dawną świetność, jak i nowsze, powstałe ledwie kilkanaście lat temu. One wszystkie — a także towarzyszące im historie, anegdoty oraz wspaniałe ilustracje autorstwa Jakuba Kamińskiego — składają się na opowieść o Wrocławiu, która zainteresuje czytelniczki i czytelników w każdym wieku.

*

Bardzo lubiłem go słuchać, gdy był prezydentem Wrocławia, bo mówił krótko i treściwie, a przy tym zawsze z niezwykłym urokiem oratorskim. Gdy czytam „Chodź, opowiem Ci Wrocław! WroOpowieści Rafała Dutkiewicza”, znajduję potwierdzenie tych wszystkich jego językowych i stylistycznych talentów. A że każda z przedstawionych w książce opowieści to kopalnia wiedzy o współczesnym Wrocławiu i o jego historii, moja satysfakcja estetyczno-poznawcza jako czytelnika jest równie ogromna.

prof. Jan Miodek

Cybulka ma trzydzieści osiem lat, blond bałagan na głowie, różowy plecak i ogromną, niepowstrzymaną pasję – podróżowanie. Tym razem postanawia wybrać się w podróż do Azji, gdzie prowadzi czytelnika przez Tajlandię, Wietnam i Bali. Na wyprawę wybiera się solo, z dwoma plecakami. Czy taka podróż może być dla kobiety bezpieczna? Czy warto się odważyć i ruszyć w świat? Cybulka mogłaby odpowiedzieć prosto: TAK! Ale w książce nie pozostawia czytelnika tylko z jedną odpowiedzią. Rzeczowo opowiada o sposobach podróżowania, noclegach i miejscowych zwyczajach. Nie pomija problematycznych momentów i potrafi się śmiać sama z siebie. Ze swadą i humorem udowadnia, że wyprawa solo jest przede wszystkim ekscytującą, czasami trudną, ale niezapomnianą zabawą. Trzeba się tylko odważyć!

Charles Ogier (1595 – 1654), sekretarz poselstwa francuskiego, mającego za zadanie doprowadzenie do pokoju między Szwecją a Polską. Poselstwo to (pod przewodnictwem Klaudiusza de Mesmesa, hrabiego d’Avaux) dotarło do Polski wiosną 1635 r. i po podpisaniu traktatu pokojowego w Sztumskiej Wsi przebywało w Polsce do czerwca 1636 r.
Charles Ogier podczas tej podróży spisywał wszystko, co zaobserwował i uznał za godne odnotowania. Dzięki temu dzisiejsi Czytelnicy jego Dziennika uzyskują znakomity szkic obyczajowy z życia codziennego w XVII-wiecznej Polsce, opis odwiedzanych przez niego miejscowości, znajdujących się w nich budowli i dzieł sztuki. Poselstwo po podpisaniu traktatu jeszcze przez dziewięć miesięcy pozostawało w Polsce, co sprawiło, że relacja Ogiera i opinia o naszym kraju nie jest tak powierzchowna jak innych, będących przejazdem, cudzoziemców.

Dynamiczna historia brawurowej polskiej backpakerki. Podróż po bezdrożach Rumunii i Mołdawii doświadcza Ślązaczkę na rożne sposoby, stawiając w nieoczekiwanych, komicznych sytuacjach. Wrodzona pogoda ducha oraz niekonwencjonalne metody pomagają jej wybrnąć z jednych absurdalnych tarapatów, by zaraz pchnąć w kolejne. kopalnia inspiracji dla początkujących podróżników i jaskinia śmiechu dla wszystkich innych!