Dziura W Podróży

„Nic tak nie łączy ludzi jak rozpacz. Nic tak nie zbliża nas do siebie jak smutek”. Powracający w książce cytat z Rączych koni Cormaca McCarthy’ego doskonale oddaje chicagowską codzienność. I choć „Wietrzne Miasto” nie mieści się nawet w pierwszej dziesiątce najniebezpieczniejszych miejsc w Stanach, to właśnie ono stało się symbolem społecznej degradacji.
Dziennikarz Alex Kotlowitz postanowił opisać chicagowskie lato 2013 roku. Chociaż jak na tamtejsze standardy był to okres stosunkowo spokojny, statystyki i tak przerażają: od kul zginęły sto siedemdziesiąt dwie osoby, a niemal siedmiokrotnie więcej zostało rannych. Do większości aktów przemocy doszło w biednych częściach miasta, bo to właśnie tam, wśród opuszczonych i zrozpaczonych, agresja wydaje się jedyną strategią przetrwania.
Kotlowitz opowiada historię epidemii przemocy i równie wielkiej epidemii strachu. Rozmawia z młodymi członkami gangów, byłymi więźniami, policjantami, aktywistami i matkami w żałobie. Prowadzi nas przez świat, w którym czas wyznaczają lata odsiadki i liczba odniesionych ran, a wszystkich bohaterów łączy cicha nadzieja na lepsze jutro.
„Amerykańskie lato” to hołd złożony ofiarom ulicznej przemocy i wyznanie miłości miastu targanemu bólem i bezprawiem. Jedna z najlepszych książek non-fiction 2019 roku według magazynu „Kirkus Reviews”.

Jawa, Bali, Sumatra i... 17 tysięcy innych wysp
Czego poszukuje w Indonezji europejski podróżnik? Różnorodności? Nietrudno o nią w kraju, którego kultura stanowi mozaikę wpływów indyjskich, chińskich, muzułmańskich i europejskich. Ciekawych ludzi? Tych najłatwiej spotkać na Jawie — najbardziej zaludnionej, najlepiej zagospodarowanej wyspie Indonezji. Egzotyki? Spośród 17 tysięcy wysp zamieszkałych jest 6 tysięcy. Każda ma odrębną kulturę, inny język, inne zwyczaje, tradycję, historię. Ludzie żyją tutaj lokalnie, sprawami swojej wyspy, w sojuszu z przyrodą, w izolacji od całego świata, którym zbytnio się nie interesują. I nawet nie zdają sobie sprawy z tego, jak piękny jest ich kraj i ile fascynujących miejsc w sobie kryje.

Indonezyjski archipelag można podziwiać bez końca. Od Jawy z więcej niż setką wulkanów, przez Bali z tysiącem świątyń, mroczny Lombok, Sulawesi, zwaną „wyspą Orchidei”, dzikie Borneo, Komodo, która jest ojczyzną ostatnich smoków naszych czasów, aż po zamieszkiwaną niegdyś przez kanibali niebezpieczną Papuę Nową Gwineę... Kraj tysięcy wysp zadziwia, urzeka, a przede wszystkim jest nieprzewidywalny. Przyciąga jak magnes miłośników przygód szukających szczęścia w podróży oraz odskoczni od zachodniego stylu życia. Niemniej jednak powstaje pytanie, czy masowy napływ turystów — z ich technologią, procesami globalizacyjnymi i logiką — na te dziewicze tereny nie sprawi, że tradycyjne rytuały, obrzędy odprawiane na indonezyjskich wyspach znikną zupełnie?

Anna Korzeniowska opowiada o miesięcznej wyprawie po Australii, którą odbyła wraz z mężem. Książka relacjonuje przebieg tej niezwykłej przygody oraz odkrywa, jakie przesłanie współczesnemu człowiekowi i  światu niosą rdzenni mieszkańcy Australii.
Unikatową cechą książki jest to, że nie jest ona tylko przewodnikiem lub reportażem z podróży, ale przede wszystkim porusza ważne tematy w wymiarze psychologicznym, edukacyjnym, społecznym i ogólnoludzkim. Zawiera ważne przesłanie zarówno dla młodego pokolenia, jak i dla wszystkich czytelników, którzy poszukują, próbują zrozumieć siebie samych, szukają wyższych wartości w podróży życia.
Książka doskonale wpisuje się w trend minimalizmu, ekologii, odejścia od kapitalizmu i pójścia w stronę humanizmu, gdzie jeszcze jest szansa na zachowanie najcenniejszych wartości, szacunku do życia i drugiego człowieka.  Książka wpisuje się w wiele aktualnych problemów społecznych, takich jak: transformacja klimatyczna, deglobalizacja, kryzysy zdrowotne, urbanizacja, świadomy konsumpcjonizm, czy utrata spójności społecznej.
"Książka przypomniała mi – jako żywo – moją pierwszą, pełną zachwytów podróż do Australii. To było w czasach studenckich, na drugi koniec świata, także mentalny. Podróż pełna dziwnych i niezrozumiałych wtedy tajemnic. Jedna z mocniejszych… wspólnotowość, zdecydowanie większa niż w Europie empatia, chęć pomagania zawsze i wszędzie. To matriarchalne podejście do życia ma tam naprawdę mocne orbitowanie, jest zaraźliwe i czy się to komuś podoba, czy nie, pochodzi od rdzennych Australijczyków, których autorka traktuje z uwagą i szacunkiem. Nie sądziłem, że podobne doznania mogą powrócić trzydzieści lat później. Książka Ani to osobisty dziennik podróży, który też kiedyś spisałem i opublikowałem. Tyle że ten jest o wiele bogatszy w dojrzałe refleksje, które u mnie pojawiły się wraz z upływem czasu. Jest tu wiele trafnych cytatów, które służą poznaniu nie tylko Australii, jej rdzennych mieszkańców, ale i samego siebie. Podróż spełniona. Polecam!"  Marek Tomalik
Anna Korzeniowska – ur. w 1977 r. w Starachowicach. Poetka, podróżniczka, nauczycielka. Studiowała filologię germańską i dziennikarstwo na Uniwersytecie Wrocławskim. W 2002 r. ukończyła studia i zaczęła pracować jako nauczyciel. Po studiach przeprowadziła się do Warszawy, gdzie obecnie mieszka i pracuje. W 2016 r. ukazał się jej debiutancki tomik poezji Łza czysta jak sumienie, wydany przez Wydawnictwo Sowello. W 2016 r. opublikowana została jej pierwsza książka podróżnicza, pt. Z plecakiem przez Indochiny, wydana nakładem Wydawnictwa DM Sorus. W 2019 r., nakładem Wydawnictwa Novae Res, ukazała się jej kolejna książka podróżnicza, Maroko. Kraina Gnawy. Wraz z mężem odwiedziła najdalsze zakątki świata, podróżowała między innymi po Afryce, Azji, Ameryce Południowej i Australii.

To najdalej na południowy-wschód wysunięty obszar Polski, ograniczony od południa i wschodu granicą z Ukrainą. Rejon dziki, pełen nieokiełznanej przyrody i śladów dawnej historii. Jeszcze sto lat temu tętniło tu życie, w okresie PRL teren ten był praktycznie niedostępny. Dziś przeżywa swój wielki turystyczny renesans. O Mucznem głośno jest w całym kraju, a do „wymarzonego grobu hrabiny“ i żródeł Sanu ciągną rzesze spragnionych przygody turystów. Rozmiłowanych w poznawaniu natury przyciąga zagroda pokazowa żubrów, a narciarzy – licznie przygotowywane zimą trasy biegowe. Przewodnik autorstwa prawdziwych znawców Bieszczadów – Edwarda Marszałka i Stanisława Orłowskiego pełen jest ciekawostek i nieznanych wcześniej faktów historycznych. Towarzyszą mu propozycje wycieczek pieszych, tras rowerowych i narciarskich. Całość wzbogacają szczegółowe mapy i zdjęcia. Na końcu dodatek w postaci albumu fotograficznego. Serdecznie polecamy!

Ta podróż zaczyna się w muzeum, od spojrzenia na Mnicha nad brzegiem morza i Opactwo w dębowym lesie. Mrok obrazów Caspara Davida Friedricha pasuje do Bałtyku –„najbardziej złowieszczej i strasznej z wód Europy”. Wędrowny esej Scratona przywołuje fragmenty skomplikowanej historii Niemiec. Czy zbrodnia, choćby popełniona przed naszym urodzeniem, ale w kraju, którego paszport nosimy, wciąż nas w jakiś sposób naznacza? Czy nadal ponosimy odpowiedzialność za duchy na wybrzeżu? Te pytania oraz losy zatopionych okrętów i statków, biografie wielkich pisarzy, skrawki życia w NRD i trudnych latach zjednoczenia wyznaczają tor pieszej wyprawy autora. Miejsce znajdą tu też historie wyparte i zapomniane, jak ta z Prory, miejscowości, w której na zlecenie Hitlera zbudowano ośrodek wypoczynkowy, mający zachęcić robotników do wstępowania w szeregi nazistowskiej armii. Dziś, zakłamując historię, reklamuje się ją jako modny kurort pełny nowoczesnych apartamentowców. Duchy Bałtyku to fascynujący dziennik podróży po niemieckim wybrzeżu, pełen literackich odniesień, brutalnej historii i nostalgii. Miasta rozpadają się i giną w morzu. Bałtyk pozostaje. „„Duchy Bałtyku” to przejmująca opowieść o ludzkiej tragedii i jej następstwach, o „pysze ambicji terytorialnych” – nie tyle książka o krajobrazie, ile o zmieniających się ludziach i kulturze.” „Times Literary Supplement” „Fascynująca opowieść o kulturze, tożsamości, polityce i – czasem tragicznej – historii bałtyckiego wybrzeża Niemiec.” „The London Magazine” „To pięknie napisana książka, która napełnia niemal mitycznym życiem zapomniany zakątek Europy. Przeczytajcie ją i dajcie się ponieść tej błyskotliwej prozie.” Ian McMillan „W „Duchach Bałtyku” Scraton stopniowo splata wydarzenia, postaci, teksty i miejsca, tworząc z nich mocny, choć subtelny wzór, który pozwala nam znaleźć drogę pośród wód i sypkich piasków wybrzeża.” „Glasgow Review of Books”

It's 3 a.m. and Elizabeth Gilbert is sobbing on the bathroom floor. She's in her thirties, she has a husband, a house, they're trying for a baby - and she doesn't want any of it.

A bitter divorce and a turbulent love affair later, she emerges battered and bewildered and realises it is time to pursue her own journey in search of three things she has been missing: pleasure, devotion and balance. So she travels to Rome, where she learns Italian from handsome, brown-eyed identical twins and gains twenty-five pounds, an ashram in India, where she finds that enlightenment entails getting up in the middle of the night to scrub the temple floor, and Bali where a toothless medicine man of indeterminate age offers her a new path to peace: simply sit still and smile. And slowly happiness begins to creep up on her.