Bóg Ojciec mówi do ciebie

Pionierska praca ojca Santiago Ramireza OP ze słynnej szkoły Salamanki. Lektura obowiązkowa dla wszystkich osób zainteresowanych chrześcijańską myślą filozoficzną.
Autor w oparciu o teksty Magisterium Kościoła uzasadnia tezę, że Tomaszowy sposób uprawiania filozofii jest jednym z najlepszych lekarstw (przez swój realizm, obiektywizm, optymizm i uniwersalizm) na duchowe i intelektualne wyjałowienie współczesnego świata. Filozofia i teologia tomistyczna są tu ukazane jako szczytowe osiągnięcie katolickiej kultury umysłowej i niezawodne narzędzie do twórczego, ale prawowiernego i zgodnego z Tradycją uprawiania tych dziedzin w Kościele.

Praca została wzbogacona licznymi dokumentami papieskimi zajmującymi około połowy objętości całego tomu. Po raz pierwszy w Polsce możemy sięgnąć do tak kompletnego i obszernego zbioru wypowiedzi różnych Papieży na temat tomizmu.

W połowie wieku XX Andre Malraux powiedział, a wielu później po nim to powtarzało, że „wiek XXI będzie wiekiem mistyki, albo go w ogóle nie będzie”. Żyjemy w połowie drugiej dekady XXI wieku i mistyków w istocie przybywa, ale nie wydaje się, by ich obecność zmieniała nasz świat na lepszy. Pewnie dlatego pojawia się coraz więcej głosów, które przekonująco dowodzą, że zarówno bez mistyków, jak i bez ich Boga nie tylko da się żyć, ale żyje się pełniej i szczęśliwiej.
Takich głosów przybywa również w „katolickiej Polsce”. Książka Janusza Majcherka Bóg bez znaczenia to jeden z dowodów, że nie wolno przejść obok nich obojętnie. Autor przekonująco wyjaśnia, iż takie „bezbożne” życie może być dobre, spełnione i szczęśliwe. Książka w sposób zwięzły i przystępny rozbija religijne iluzje, ukazując możliwość dojrzałej i odpowiedzialnej obecności w świecie bez konieczności odwoływania się do pozaziemskich autorytetów.
Lektura obowiązkowa dla wierzących i ateistów.

Uważam, że całościowe spojrzenie na stosunek Kościoła katolickiego do ekologii pozwoli na wyeliminowanie pobieżnych i stereotypowych ocen, jakie niekiedy występują nawet w debacie naukowej. Szczególnie z tego powodu, że Autorka zawarła w swoich analizach dobrze uargumentowane wnioski końcowe, które przekonują, że ekologia obok idei dobra wspólnego i godności człowieka jest jednym z wiodących tematów katolickiej nauki społecznej.

prof. dr hab. Mirosław Sadowski
Uniwersytet Wrocławski

Ten tom krótkich esejów i aforyzmów Emila Ciorana (1911–1995) został opublikowany w 1979 roku i jest pesymistyczno-nihilistyczną refleksją filozofa nad ludzkością, historią i nad sobą. W wieku 68 lat powraca on do swojego życia i stawia diagnozę człowiekowi jako takiemu. Nie jest to jednak refleksja teoretyczna w zwykłym sensie. Cioran był specyficznym egzystencjalistą wśród francuskich egzystencjalistów powojnia. Jeśli teoretyzuje, to zawsze wychodząc od siebie i, trzeba przyznać, najbardziej zajmujący jest tam, gdzie pisze o sobie: „Niczego, czym się zajmowałem, o czym mówiłem przez całe życie, nie sposób oddzielić od tego, co przeżyłem. Nic nie zmyśliłem, byłem tylko sekretarzem swych doznań”, podsumowuje. Wbrew tendencjom modernizmu stwierdza w tym kontekście: „Biada książce, którą można czytać, nie zastanawiając się cały czas nad autorem”. Jego pisarstwo jest autoterapią, mizantropia formą zdrowego rozsądku, pesymizm wyrazem zachwytu nad życiem, nihilizm odpowiedzią na to, co wymyka się słowu. I właśnie ta „otchłań” w człowieku przewija się przez cały tom jako ostateczna instancja rozważań nad historią i ludzkim uwikłaniem w nią, nad brakiem wiary i tęsknotą do niej. „Ćwiartowanie”, które po francusku oznacza też rozdzieranie, a nawet torturę rozrywania końmi, sygnalizuje tu rozdarcie między pragnieniem wiary i sensu a poczuciem absurdu wszelkich religii i zwątpieniem w jakiekolwiek poznanie. Rozkrok nad otchłanią.

W każdym głębokim doświadczeniu radości i piękna, strachu i winy, tęsknoty i nadziei, pokoju i spokoju człowiek ostatecznie natrafi na Boga jako na ostateczną przyczynę tych doświadczeń. Karl Rahner
Wielu współczesnych chrześcijan usilnie poszukuje osobistego doświadczenia podczas modlitwy. Dzieje się tak nie bez przyczyny. Spotkanie z Bogiem można przeżyć na wiele sposobów, a im intensywniejsza jest nasza relacja z Nim, tym prawdziwsza nam się ona wydaje.
Autor, czerpiąc z obserwacji dokonanych podczas swojej wieloletniej praktyki duszpasterskiej, trafnie zauważa, że Boga nie można doświadczyć w pośpiechu. Dlatego zachęca do zatrzymania się i zajrzenia w głąb siebie, co umożliwi nam jeszcze bliższe spotkanie z Bogiem.
Wsłuchując się w głębię własnego serca i odkrywając tam tęsknotę, doświadczam głęboko w moim sercu Boga, który mieszka we mnie i który cały czas daje znać o sobie w mojej duszy przez potęgującą się tęsknotę.
Anselm Grün OSB (ur. 1945) – doktor teologii, duszpasterz, doradca i opiekun duchowy. Autor licznych książek poświęconych życiu duchowemu. Jego prace zostały przetłumaczone na kilkadziesiąt języków.
Pierwsze wydanie ukazało się pod tytułem Doświadczyć Boga całym sobą.

W tym podstawowym dziele Gabriela wyjaśnia wielowarstwowe współzależności pomiędzy wszechświatem - makrokosmosem, a człowiekiem - mikrokosmosem. Po raz pierwszy dane nam jest głębokie wejrzenie w tą potężną sieć komunikacji, w tą wszechobejmującą siec nadawania i odbierania, w gigantyczną buchalterię Pana Boga.
Ta książka pokazuje, że na ziemi wre niewyobrażalna duchowa walka pomiędzy tym, co demoniczne, a tym, co boskie.