Cedry Z Walpole Park

Zamiast opisu fragment wiersza:
"miasto tworza ludzie
to od nich zależy
stopień nieczułości chciałbym
pisać jak hrabal o skarbach
świata całego"

Robert Janowski - piosenkarz, poeta, aktor, prezenter telewizyjny. Szerokiej publiczności znany jest przede wszystkim z teleturnieju "Jaka to melodia?", który prowadzi od 1997 roku. Ogromną popularność zdobył już w latach 90-tych główną rolą graną w musicalu Metro, z którą wystąpił także na Broadwayu. Na koncie Artysty są cztery wydane wcześniej tomiki wierszy, a także dyskografia, na którą składa się pięć tytułów płytowych, gdzie jest wykonawcą, także wielokrotnie autorem tekstów i kompozytorem. Silna osobowość artystyczna i wrażliwość Roberta Janowskiego są bardzo ciepło przyjmowane przez widzów i odbiorców tomików wierszy i płyt. Był wielokrotnie nagradzany - otrzymał między innymi Telekamery w roku 2000, 2003 i 2008, Złotą Telekamerę w roku 2009, oraz nagrodę Wiktora w roku 2000, 2007 i 2008.

Beata Gruszecka-Małek (ur. 1986) – miłośniczka sztuki i przyrody. Pochodzi ze wsi, kocha wszystko, co sielskie. Jest autorką literatury dziecięcej, w tym książek z serii „Wierszyki Edukacyjne”. Z wykształcenia pedagog i pracownik socjalny. “Autopsje” to jej pierwsza książka poetycka stanowiąca zbiór utworów poważnych, niosących ładunek trudnych emocji. Poezja Autorki była wielokrotnie nagradzana m.in. w Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim „O Granitową Strzałę”, Konkursie Poetyckim „Forma Słowa” Studium Literacko-Artystycznego Wydziału Polonistyki UJ w Krakowie i w I Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim o „Lwi Pazur”.

Bajki” Franciszka Dzierżykrąja-Morawskiego - pierwsza po 133 latach edycja bajek twórcy z pogranicza Oświecenia i Romantyzmu. literata z Wielkopolski, częstego gościa w Puławach książąt Czartoryskich, generała w powstaniu listopadowym, autora wierszy i utworów dramatycznych, znanego krytyka literackiego i teatralnego, ale przede wszystkim - poety bajkopisarza. W bajkach odnajdujemy wszystkie zalety pióra Morawskiego: dowcip, humor, delikatną satyrę oraz prosty i żywy język. Można z nich wyłuskać ziarno prawdy o ludzkiej naturze, czerpać naukę zamkniętą w celnym morale. Nie straciły swej aktualności również dzisiaj, bo i wady ludzkie są od wieków takie same. W jednych bajkach pobrzmiewa nuta patriotyzmu, w innych - liryzmu, niektóre rozwijają znane przysłowia ludowe. Motywy są tradycyjne, utrwalane w literaturze przez stulecia od czasów Ezopa, bohaterowie także ci sami: Wilk, Osioł, Małpa… A pod postacią zwierząt jak zawsze ukrywa się człowiek, wszak: „Bajka w ogólności wzięta, wszystkich naprawiać powinna...”

Marcin Pawlik nie daje za wygraną: z bólem porzuca pragnienie ucieczki – zamiast tego wypróbowuje, wymienia i uzupełnia języki. Obsesja, jaką staje się własna pamięć, skłania do ponownego odgrywania znanych fraz, wymyślania własnych stylów. Zagubienie przeplata się tu nieustannie z pragnieniem powiedzenia ostatniego słowa. W poezji Pawlika to światło z filmowego projektora wytycza ścieżki. Przyjemność oglądania jednak nie wystarcza – ruchome obrazy nie zatrzymują pamięci, nie unieważniają myśli o własnych buntach, nie powstrzymują wrogich gestów. Rozbrajaniu języka towarzyszy wymyślanie chwilowych teorii, wśród których żadna nie znajdzie się na liście ulubionych. „Rozsmakować się i odjechać.” Olga Szmidt

Kim jestem?

– Kobietą
– Europejką
– Polką
– Emigrantką
– Krytykuję
– Kultywuję
– Kreuję

...a na kolacje w ciągłym pośpiechu zdarzeń wciąż czekam – po brytyjsku!


Pozdrawiam Was – Autorka