Cuda eucharystyczne pod lupą nauki

Naucz się być taką mamą, jaką była Maryja.

Przejmująca książka o tym, jak wpatrywanie się w Maryję może uzdrowić i zmienić nasze życie. Śledząc w trakcie lektury poszczególne etapy życia Matki Bożej, jej ufność, otwartość i oddanie w chwilach, kiedy musiało być jej po ludzku naprawdę ciężko, odkrywamy w Niej przewodniczkę w rodzicielskich trudach i radościach.
Autorka książki przywołuje kryzysy w swoim życiu, aby pokazać, jak dzięki wstawiennictwu i opiece Maryi udało jej się wyjść z nich z jeszcze większą wiarą i miłością. Judy Klein przeżyła śmierć męża, brata i pasierba oraz ciężkie uzależnienie syna od narkotyków, ale obecność Maryi i siła Bożej Łaski pozwalała jej odnajdować spokój i miłość. Jej historia pokazuje też, jak naprawdę niezwykłą moc ma zawierzenie Bogu swoich dzieci.

Macierzyństwo jest najtrudniejszą i najbardziej fascynującą przestrzenią mojego życia. Myślę, że pod tym zdaniem mogłaby się podpisać każda matka. Ta książka to świadectwo macierzyństwa przeżywanego w Bożej obecności. Autorka pokazuje, jak w tej drodze dać się poprowadzić Bogu, ufając Mu bezgranicznie jak Maryja.
Aleksandra Pietryga, teolog, dziennikarka, mama Zosi, Franka i Mikołaja

Pisząc w przejmujący, bliski sercu sposób, Klein zaprasza nas do intymnego świata ogromnego bólu i cierpień, których doświadczyła jako żona, matka, siostra i córka – licząc, że lekcje nadziei, jakie otrzymała, przydadzą się również nam podczas naszych zmagań. Jeśli jesteś matką lub babcią, musisz koniecznie przeczytać tę książkę.
Kitty Cleveland, katolicka pisarka, prelegentka i muzyk

Judy Landrieu Klein jest katolickim teologiem, matką pięciorga dzieci, babcią siedmiorga wnucząt i prababcią jednego prawnuka, autorką wydanej przez Wydawnictwo eSPe książki "Dotknąć Nieba". Założyła i prowadzi organizację Memorare Ministries, której celem jest niesienie nadziei i dodawanie odwagi osobom cierpiącym.

Robert Graves (1895-1985) był poetą z przekonania, powieściopisarzem dla zarobku i badaczem tradycji z namiętności. "Biała Bogini" (1948, wydanie rozszerzone: 1961) powstała między dwoma najbardziej znanymi u nas dziełami tego angielskiego twórcy: powieścią "Ja, Klaudiusz" (1934) i "Mitami greckimi"(1955). Graves wysuwa kontrowersyjne hipotezy, które nadają jego dziełu wprost sensacyjny charakter. Czytelnik wraz z autorem tropi ślady domniemanej tytułowej bogini w obrzędach i mitach starożytnej Irlandii i Brytanii. Te kruchy tradycji zawierają, zdaniem Gravesa, przekaz o pradawnym powszechnym kulcie tego bóstwa: bogini o wielu imionach, swoistej prototypowej religii. "Biała Bogini" to dzisiaj dzieło "kultowe", które niezależnie od kontrowersyjnej tezy jest prawdziwą kopalnią wiedzy o mitologii różnych kultur i o historii religii.

Biografia Ducha Świętego?
To niewykonalne. Jak opisać życie Kogoś, kto jest bez początku i bez końca? Jak to zmieścić w książce?

Nie taki jest mój cel. Chcę, by Ten, o którym piszę, stał się bliższy Tobie, byś skupił się na Jego działaniu, doświadczył tego, kim On jest i jak może zmienić Twoje życie. Chcę, żebyś spojrzał na Ducha z perspektywy swojej biografii, żebyś Go w niej odnalazł i zaprosił, by pisał ją dalej z Tobą. By ktoś, patrząc na Twoje życie, mógł zawołać: "To jest biografia Ducha Świętego"!

Maria Miduch - dr judaistyki i hermeneutyki biblijnej, mgr teologii (UPJPII), mgr studiów bliskowschodnich (UJ), wykładowca j. hebrajskiego i Starego Testamentu (Seminarium Salezjanów Kraków). Członek Stowarzyszenia Biblistów Polskich. Lider we wspólnocie Głos na Pustyni, zaangażowana w inicjatywę TJCII Polska.

Czy Jezus Chrystus jest współistotny Ojcu, światłością ze światłości, Bogiem prawdziwym z Boga prawdziwego - jak wyznają chrześcijanie od 1700 lat? Czy też przekonanie to jest późniejszym dodatkiem, kulturowym zniekształceniem, pogańskim wypaczeniem pierwotnie czystej, żydowskiej wiary w Jezusa jako proroka, nauczyciela, nawet Mesjasza - jak utrzymuje wielu współczesnych badaczy? Lisicki przeprowadza rzetelne śledztwo, które ma odpowiedzieć na ten dylemat. Przedstawia prace najbardziej popularnych i wpływowych biblistów - ateistów, Żydów, katolików i protestantów - i konfrontuje je z tekstami starożytnymi. Wczesne świadectwa nie pozostawiają watpliwości: pierwsi żydowscy uczniowie od początku widzieli w Jezusie z Nazaretu Boga, który zstąpił na ziemię.

Paweł Lisicki z chirurgiczną precyzją wykazuje tendencyjność, uproszczenia, podstawowe błędy tych profesorów, którzy uwierzyli, że ich krytyczna misja polega na „uwolnieniu Jezusa od chrześcijaństwa“. Chrystus jako E.T., żydowski buntownik - tyle może zaakceptować zaślepiony własną pychą dzisiejszy „rozum historyczny“. Lisicki odsłania, jak rodziła się wiara w boskość Chrystusa. To zasadniczy temat książki. Nie znam ważniejszego.
Prof. Andrzej Nowak, historyk

Książka Lisickiego jest odtrutką na zalew pseudonaukowej literatury, która usiłuje zredukować Jezusa do roli jednego z wielu żydowskich nauczycieli. Autor z benedyktyńską pracowitością odsłania pozory racjonalności, za którymi ukrywa się niechęć do chrześcijaństwa.
Bronisław Wildstein

Wśród wielu publikacji, które traktują jednocześnie o Biblii i Eucharystii, nie ma takiej pozycji jak ta ks. prof. Mariusza Rosika. Dzięki tak dobrze napisanej książce można pełniej rozpoznać znaczenie donio­słej prawdy wyrażonej także w Pierwszej Modlitwie Eucharystycznej, mówiącej o darach złożonych przez Abla oraz ofiarach składanych przez Abrahama i Mel­chizedeka jako zapowiedzi doskonałej Ofiary Chrystusa. Kanon Rzymski – przez wyliczenie tylko tych trzech osób Starego Testamentu – przypomina wszystkie postacie, wydarzenia, miejsca i czasy święte, zwiastujące Eucharystię i jej ustanowienie przez Chrystusa, a także odkrywające swój rzeczy­wisty sens dopiero w świetle Jego życia, śmierci i zmartwychwstania, których owocem i darem dla Kościoła jest Eucharystia.

ks. prof. dr hab. Artur Malina, Uniwersytet Śląski, Katowice



Monografia jest monumentalna, i to nie tylko z powodu swej objętości. Budzi ona w czytelniku respekt, który trzeba pokonać, by odkryć bogactwo, różnorodność i głębię zawartych w niej tre­ści. Lekkość narracji, literacki język, liczne dygresje poszerzające horyzont myślenia sprawiają, że dyskurs naukowy jest podporządkowany wprowadzeniu czytelnika w osobiste doświadczenie Eu­charystii. O szczególnej wartości monografii ks. prof. M. Rosika stanowi ukazanie żydowskiego tła Eucharystii. Zwykle jest ono sprowadzane do Starego Testamentu. Wrocławski biblista nie ogranicza się jednak tylko do relektury starotestamentalnych zapowiedzi Eucharystii, lecz sięga również do bo­gatej pozabiblijnej tradycji judaizmu, która pozwala jeszcze lepiej zrozumieć nowość Paschy Jezusa celebrowanej w tym sakramencie.

ks. prof. dr hab. Wojciech Pikor, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Toruń

Po obszernej "Historii samotności" (Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2018) niezwykle płodnego francuskiego historyka Georges’a Minois (ur. 1946) polski czytelnik otrzymuje jego monumentalną, prawie 800-stronicową Historię ateizmu. Autor zaczyna ją od starożytności, by poprzez średniowiecze i renesans dotrzeć do nowożytnej Francji, której z natury rzeczy poświęca najwięcej uwagi, i do czasów najnowszych. Zwyczajem elity nowoczesnych francuskich historyków nie tyle relacjonuje zdarzenia, ile na podstawie materiału historycznego stara się rozpoznać i określić przedmiotowe zjawisko. W tym sensie uprawia historię mentalności i poniekąd filozofię, akurat w przypadku kwestii ateizmu nie do pominięcia. Lektura pozwoli zapoznać się nie tylko z procesem przemian postaw w najszerszym sensie ateistycznych, lecz także z ich subtelną analizą, która wydobywa niuanse ich historycznego i filozoficznego zróżnicowania. Atrakcją książki są nowe wyniki badań i nieznane dotąd fakty, zwłaszcza dotyczące XVIII wieku i rewolucji francuskiej. Minois nie stroni też od diagnozy obecnego stanu ateizmu. Dochodzi do wniosku, że przynajmniej w Europie Zachodniej napięcie między wiarą a niewiarą zanikło, a problem wiary (i niewiary) uległ rozmyciu: wierzący często postępuje jak niewierzący, a niewierzący zawsze w coś wierzy, jeśli nawet nie w osobowego Boga. Pozostaje (sceptyczne) pytanie, czy ta diagnoza jest słuszna także w naszej części Europy.