Cuda Na Fasadach Detale Szczecińskich Budynków

Punkt wyjścia tej publikacji stanowi idea "antywzorców",  dyskutowana przez Pascala Gielena i Thijsa Lijstera w artykule Kultura - podbudowa wspólnego dobra w Europie (2015). Zastanawiając się nad sposobami działania współczesnych artystek i artystów, zaproszeni do współtworzenia książki "Antywzorce" we współczesnej sztuce i kulturze wizualnej Autorzy i Autorki zdają sprawę z form usytuowania tych działań w złożonym i wieloznacznym polu produkcji kulturowej. Przyglądając się wybranym praktykom społecznym i towarzyszącym im wartościom, rozważają dominujące i opozycyjne wobec nich porządki kulturowe, analizują tryby tryby powstawania alternatywnych narracji. Książka stawia ponadto pytania o kształt i znaczenia narzędzi wykorzystywanych w różnych obszarach kultury wizualnej i sztuki. Jest próbą rozpoznania i zmierzenia się z funkcjonującymi w niej wzorami kulturowymi, propozycją krytycznego odczytywania wpisanych  i wpisywanych we współczesną kulturę wizualną strategii oporu i normatywizacji.

"Dlaczego niektóre dzieła sztuki są uznawane za wybitniejsze od innych? Arcydzieła wyjątkowe w jakiś sposób satysfakcjonują nas na głębszym poziomie od pozostałych. W tej książce prezentujemy wybór osiemdziesięciu najwybitniejszych obrazów i rzeźb z całego świata i z różnych epok historycznych, próbując dociec, co sprawia, że są uznawane za arcydzieła. Niektóre zawdzięczają swoją wyjątkowość mistrzowskiej kompozycji i kolorystyce, inne w sposób niezwykle dogłębny wnikają w głąb ludzkiej natury, a jeszcze inne niosą ważne przesłanie. Staranna analiza przeprowadzona przez Andy’ego Pankhursta i Lucindę Hawksley pomoże ci dostrzec unikalność tych przełomowych dzieł i docenić nadzwyczajne talenty ich twórców. Otworzy ci oczy na wyjątkowe cechy tych najważniejszych dzieł i pozwoli w pełni docenić. ANDY PANKHURST studiował w Slade School of Fine Art w Londynie. Maluje głęboko ekspresyjne obrazy figuratywne, a jego prace znajdują się w licznych kolekcjach i muzeach w Wielkiej Brytanii i USA. Wykłada w Prince’s Drawing School oraz w National Portrait Gallery w Londynie. W 2002 roku był współzałożycielem London School of Painting and Drawing. LUCINDA HAWKSLEY jest autorką ponad dwudziestu książek, między innymi biografii Lizzie Siddal: The Tragedy of a Pre-Raphaelite Supermodel oraz Katey: The Life and Loves of Dickens’s Artist Daughter. Lucinda jest również wielokrotnie nagradzaną autorką książek podróżniczych oraz wykładowczynią w I.E.S. London i w National Portrait Gallery w Londynie."

Tytuł przewrotny, bo autor, wybitny brytyjski krytyk dizajnu, nie tylko o Bauhausie pisze: A jak autentyk, B jak Bauhaus, C jak cztery kółka – i tak aż do końca alfabetu. To subiektywny, wycinkowy, ale jednocześnie fascynujący portret przedmiotów z których powstał (i nadal powstaje!) nowoczesny świat. Deyan Sudjic, dyrektor Design Museum w Londynie, w kilkudziesięciu niedługich rozdziałach z równą swadą pisze o architekturze, jak i o grach komputerowych na przykładzie serii Grand Theft Auto; zajmuje się tematami bardzo rozległymi (film, moda, funkcjonalizm), ale skupia się również na drobiazgach, które wszyscy dobrze znamy z codziennego życia. Nie przestaje zadawać pytań i dociekać natury otaczających nas wytworów współczesności: czym jest autentyczność, a czym podróbka? Dlaczego niedoskonały przedmiot może być bardziej wartościowy niż jego perfekcyjnie dopracowany odpowiednik? Czemu ornament jest sprawą śmiertelnie poważną? Dociekliwość, iście angielskie poczucie humoru i autoironia to cechy charakterystyczne twórczości Sudjica, B jak Bauhaus zaś to książka, której nie sposób odłożyć na półkę.

Deyan Sudjic jest dyrektorem Design Museum w Londynie. Opublikował wiele książek na temat architektury i dizajnu, m.in. The Edifice Complex: How the Rich and Powerful Shape the World, 100 Mile City i Norman Foster: A Life in Architecture. Współtworzył miesięcznik poświęcony architekturze „Blueprint”, jako krytyk współpracował także z „The Observer”. W 2002 roku był dyrektorem Biennale Architektury w Wenecji. W 2013 roku nakładem wydawnictwa Karakter ukazał się jego Język rzeczy, znakomicie przyjęte przez czytelników wprowadzenie do świata współczesnego dizajnu.Tytuł przewrotny, bo autor, wybitny brytyjski krytyk dizajnu, nie tylko o Bauhausie pisze: A jak autentyk, B jak Bauhaus, C jak cztery kółka – i tak aż do końca alfabetu. To subiektywny, wycinkowy, ale jednocześnie fascynujący portret przedmiotów z których powstał (i nadal powstaje!) nowoczesny świat. Deyan Sudjic, dyrektor Design Museum w Londynie, w kilkudziesięciu niedługich rozdziałach z równą swadą pisze o architekturze, jak i o grach komputerowych na przykładzie serii Grand Theft Auto; zajmuje się tematami bardzo rozległymi (film, moda, funkcjonalizm), ale skupia się również na drobiazgach, które wszyscy dobrze znamy z codziennego życia. Nie przestaje zadawać pytań i dociekać natury otaczających nas wytworów współczesności: czym jest autentyczność, a czym podróbka? Dlaczego niedoskonały przedmiot może być bardziej wartościowy niż jego perfekcyjnie dopracowany odpowiednik? Czemu ornament jest sprawą śmiertelnie poważną? Dociekliwość, iście angielskie poczucie humoru i autoironia to cechy charakterystyczne twórczości Sudjica, B jak Bauhaus zaś to książka, której nie sposób odłożyć na półkę.

Deyan Sudjic jest dyrektorem Design Museum w Londynie. Opublikował wiele książek na temat architektury i dizajnu, m.in. The Edifice Complex: How the Rich and Powerful Shape the World, 100 Mile City i Norman Foster: A Life in Architecture. Współtworzył miesięcznik poświęcony architekturze „Blueprint”, jako krytyk współpracował także z „The Observer”. W 2002 roku był dyrektorem Biennale Architektury w Wenecji. W 2013 roku nakładem wydawnictwa Karakter ukazał się jego Język rzeczy, znakomicie przyjęte przez czytelników wprowadzenie do świata współczesnego dizajnu.

Sandro Botticelli już od pierwszych kroków stawianych w szkole Filippa Lippiego we Florencji stał się najbardziej autentycznym wyrazicielem renesansu drugiej połowy XV wieku. Album prezentuje Czytelnikowi obszerny zbiór największych arcydzieł Mistrza, jak również nieznane malowidła będące przedmiotem dyskusji specjalistów zajmujących się kwestiami autorstwa. Badacz otrzymuje więc sposobność zapoznania się niepublikowanymi dotąd materiałami. Ponadto ilustracje przedstawiające m.in. arcydzieła z bocznych ścian kaplicy Sykstyńskiej pozwalają zagłębić się w zagadnienia tradycyjnie rzadziej poruszane. Bogatą szatę graficzną albumu wzbogacają także rysunki Botticellego do „Boskiej komedii” oraz jego szkice do haftów na szatach liturgicznych. Opowieść autora wieńczy omówienie okresu osobistego przełomu w życiu artysty oraz jego ostatniego etapu stylistycznego. Ta poruszająca lektura uświadamia nam, że mamy do czynienia z Botticellim „Wielkim”.

Tematem pierwszego Zeszytu Wolnego Uniwersytetu Warszawy jest kultura nie dla zysku. Autorzy tekstów składających się na tę pozycję dokonują teoretycznego i praktycznego badania warunków produkcji wiedzy i kultury w późnym kapitalizmie, analizy kondycji życia aktywistów, twórców i animatorów kultury, wywierania wpływu na politykę kulturalną oraz uczestnictwa w dyskusjach o obecnym i przyszłym kształcie naszych społeczeństw. Publikacja podsumowuje pierwszy rok pracy Wolnego Uniwersytetu Warszawy - nomadycznej i sieciowej instytucji edukacyjnej będącej ośrodkiem krytycznej refleksji nad polityką kulturalną. WUW nawiązując do tradycji wolnej edukacji, skupia się na tworzeniu środowiska, w którym możliwa będzie krytyczna refleksja nie tylko nad kulturą, ale także nad jej społecznym, politycznym i ekonomicznym zapleczem. Teksty zawarte w pierwszym Zeszycie WUW-u zajmują się nie tylko tym, jaka sztuka powstaje, ale też tym, jak jest finansowana, produkowana i dystrybuowana.

Przyszłość, w jakiej będą żyły kolejne pokolenia zarówno ludzkich, jak i nieludzkich istot, kształtuje się dziś i w tym sensie właśnie ją przeżywamy, w jakimś zakresie konceptualizujemy, modelujemy, a także odczuwamy emocjonalnie, a nawet somatycznie. Autorka Ekofantastyki opowiada o takim przeżywaniu teraźniejszości i przyszłości w kontekście kryzysu klimatycznego, zanieczyszczenia wody oraz powietrza, zaniku bioróżnorodności, pogłębiającej się niesprawiedliwości środowiskowej. W pracy znajdziemy tezę, że do zmiany tego stanu rzeczy potrzebujemy nie tylko narzędzi naukowych, technologicznych, politycznych i ekonomicznych, lecz także jakiejś nowej wrażliwości oraz estetyki. Proponowane przez Gajewską „zarządzanie wyobraźnią” oznaczałoby konstruowanie nowych modeli poznania zarówno na poziomie epistemologicznym, ontologicznym, aksjologicznym, jak i estetycznym. To także poszukiwanie takich rodzajów, gatunków, odmian gatunkowych w literaturze, filmie, grach komputerowych, sztukach plastycznych, w których najwyraźniej ujawniają się rozmaite scenariusze ludzko-nie-ludzkiej sprawiedliwości (lub niesprawiedliwości). W książce przedstawiono argumenty za tym, by szczególną uwagę poświęcić spekulatywnej fantastyce naukowej, w której podejmowane są tematy ekologii i wielogatunkowej (nie)sprawiedliwości. Ten nurt fantastyki, zaangażowany w przedstawianie alternatywnych obrazów rzeczywistości, prowokuje odbiorców do ponownego przemyślenia miejsca ludzi na Ziemi, naszych relacji z nie-ludźmi i polityczno-etyczno-estetycznej odpowiedzialności za możliwe (lub prawdopodobne) kształty przyszłości. Jednocześnie spekulacje te – jako wytwory czasów, w których powstały – odsłaniają aktualne wyobrażenia pisarzy, filmowców, artystów i odbiorców ich prac o prawdopodobnym, albo oczekiwanym kierunku, w którym (być może) będziemy podążać, by przekroczyć, lub choćby osłabić myślenie antropocentryczne i skierować uwagę na bioróżnorodność oraz wielogatunkowy dobrostan.