Cuda Świata Niezwykłe Budowle

W książce, którą trzymasz w ręku zaprezentowano 100 najpiękniejszych miejsc, miast, budowli, obiektów przyrodniczych, dóbr kultury i sztuki na świecie. Opisano tutaj najstarsze i najpiękniejsze miasta świata, m.in. Sanę, Jerozolimę, Pekin, Marrakesz. Znaczną część poświęcono najokazalszym warowniom, przepięknym kościołom i katedrom, np. kościołowi w Lalibeli, twierdzy Masada, czytelnicy odwiedzą też najsłynniejsze światowe muzea, parki narodowe i budowle. 100 cudów świata to ciekawe teksty wzbogacone pięknymi zdjęciami.

Japan's contemporary architecture has long been among the most inventive in the world, recognized for sustainability and infinite creativity. No fewer than eight Japanese architects have won the Pritzker Prize.Since Osaka World Expo ’70 highlighted contemporary forms, Japan has been a key player in global architecture. Tadao Ando's geometry put Japanese building on the map, bridging East and West. After his concrete buildings, figures like Kengo Kuma, Shigeru Ban, and Kazuyo Sejima pioneered a more sustainable approach. Younger generations have taken new directions, in harmony with nature, traditional building, and an endless search for forms.Presenting the latest in Japanese building, this book links this unique creativity to Japan's high population density, modern economy, long history, and continual disasters in the form of earthquakes. Accepting ambiguity, constant change, and catastrophe is a key to understanding how Japanese architecture differs from that of Europe or America.Derived from the XL-sized book, this affordable edition highlights 39 architects and 55 exceptional projects by Japanese masters—from Tadao Ando’s Shanghai Poly Theater, Shigeru Ban’s concert hall La Seine Musical, SANAA’s Grace Farms, Fumihiko Maki’s 4 World Trade Center to Takashi Suo’s much smaller sustainable dental clinic. An elaborate essay traces the building scene from the Metabolists to today, showing how the interaction of past, present, and future has earned contemporary Japanese architecture worldwide recognition.

Fascynująca podróż w czasie, podczas której razem z Piotrem Wierzbickim czytelnik zatrzymuje się w niemal każdym zajeździe lub hotelu, który kiedykolwiek pojawił się na planie Warszawy czy w przewodnikach dla podróżnych. Autor – varsavianista od lat publikujący w „Skarpie Warszawskiej” i oprowadzający wycieczki po stolicy – drobiazgowo analizuje każdą wzmiankę o obiektach bazy noclegowej, a przy tym barwnie opowiada o atmosferze dawnych czasów. Część I to solidne kompendium na temat warszawskiego hotelarstwa w zamierzchłych czasach.

Opracowanie poświęcone jest analizie wpływu czynników subiektywnych na ocenę wartości artystycznych zabytków Krakowa w procesie ich ochrony na wybranych przykładach w pierwszym dwudziestopięcioleciu po zakończeniu II wojny światowej. Monografia przedstawia najbardziej burzliwy okres odbudowy polskiej państwowości po 1945 roku i losy procesu konserwacji zabytków architektury w tych realiach. Wtedy konserwacja była czymś więcej niż dziedziną nauki i sztuki. Stała się również tubą propagandy ideologii PRL i pewną formą narzędzia do rozliczenia się z traumatyczną przeszłością. Praca zawiera około 120 mało znanych, a czasem nawet niepublikowanych materiałów graficznych.

"Zmarnowałem dzieciństwo i młodość. Nie słuchałem Stonesów ani Depeche Mode. Moimi rockmanami byli graficy. Do domu architekta, Piotra Wichy, nie mają wstępu kapcie, pufy ani meblościanki. Po podłodze stukają drewniaki, zdobyte cudem odrzuty z eksportu. Plakaty Świerzego, klocki Lego, deska kreślarska ojca i rubryka „Wybraliśmy dla Ciebie” w piśmie „Ty i Ja” to pilnie strzeżone przyczółki w wojnie z peerelowską brzydotą. Potem syn architekta zostaje projektantem. W kraju zmienia się system. Wróg jednak pozostaje ten sam, jest tylko bardziej krzykliwy. „Nasze logoski są za małe!” - denerwują się klienci. W mediach emocje wypierają fakty, a rozmowy o kolorach wciąż przyprawiają grafików o zawał serca... „Zakochaj się w designie” – zachęcają ekrany w warszawskich tramwajach. Starannie zaprojektowane wnętrza dyscyplinują gości skuteczniej niż ochrona przy wejściu. Ktoś kiedyś mówił, że design miał zmieniać świat na lepsze?

Te krótkie, finezyjne teksty są jak obrazki z kalejdoskopu – przegląda się w nich estetyczne oblicze Polski ostatnich czterdziestu lat. Łączą je poczucie humoru, erudycja i literacki talent autora. Marcin Wicha pokazuje, że design nie jest tak niewinny, jak by się mogło zdawać. Ale że choć w projektowaniu zdarzają się groteskowe sytuacje, nie przestaje ono być fantastycznym zajęciem."

Koniec ery calvadosu to książka o polskich biurach, będąca w miarę kompletnym kompendium wiedzy na temat problemów z przestrzenią, dostępnych sposobów ich rozwiązywania oraz tego, jak są one stosowane w praktyce. Planowanie i aranżowanie wiążą się dziś z koniecznością uporania się z trzema źródłami niepewności: kłopotami z nadmiarem, tożsamością i wiedzą. Wykorzystywane dotychczas modele przestrzeni biurowej przestają się sprawdzać. Dlatego wraz z końcem ery calvadosu polscy projektanci i menedżerowie zaczynają poszukiwać innych rozwiązań i tworzyć biura w nowy sposób, który ma odpowiadać na wyzwania współczesności. Czerpią przy tym zarówno z najnowszych katalogów rozwiązań, jak i z dawnych pomysłów, o których zdążono już zapomnieć. W ten sposób z tego, co stare, i z tego, co nowe, powstaje współczesne polskie biuro. Z realizacją każdego projektu związana jest unikalna historia, ale jednocześnie dają się wyodrębnić powtarzalne etapy tego procesu.

"Książka powinna być, jeżeli nie obowiązującą, to przynajmniej polecaną lekturą dla studentów architektury, architektury wnętrz i zarządzania. Jestem przekonany, że uważna jej lektura może zaoszczędzić projektantom wielu kłopotów, a inwestorom – wiele pieniędzy". (prof. Jarosław Szymański)