Dramaty Tom 2

W trzecim tomie Dramatów znalazły się następujące utwory: Jan Maciej Karol Wścieklica, Wariat i zakonnica, Janulka, córka Fizdejki, Matka, Sonata Belzebuba, Szewcy, ocalałe fragmenty Nowej homeopatii zła, Straszliwego wychowawcy, Normalnego człowieka, Wampira we flakonie, Persy Zwierżontkowskiej, Tak zwanej ludzkości w obłędzie, dwa utwory autoparodystyczne Negatyw szkicu i Romans schizofrenika oraz dwa przekłady (polski i francuski) Szalonej lokomotywy, której oryginał zaginął.

Dziady cz. II w serii Kolorowa Klasyka to najpiękniejsze kolorowe wydanie tego dramatu na rynku! Książka zawiera wspaniałe, barwne ilustracje, jej atutem jest duża, ułatwiająca szybkie czytanie czcionka. Edycja na szlachetnym papierze, bardzo trwała i estetyczna.

Zapada zmrok. W przycmentarnej kaplicy, wokół trumny, zbiera się grupa ludzi. Gaszą świece, a w oknach wieszają całuny. Wszyscy zamierają w milczeniu. Guślarz rozpoczyna obrzęd przywoływania dusz zmarłych...

Kto przybędzie z zaświatów? Czy przyjmie pomoc żywych? Jakich rad udzieli tym, którzy jeszcze mogą zmienić swoje życie? Sięgnij po najnowsze wydanie II części Dziadów Adama Mickiewicza i zanurz się w niezwykły świat tajemnic, duchów i upiorów.

Wydanie w serii Kolorowa Klasyka zachwyca piękną oprawą graficzną oraz klimatycznymi, XIX-wiecznymi ilustracjami.

Pierwsza część tomu prezentuje spuściznę dramaturgiczną Bolesława Leśmiana: mimiczne dramaty Pierrot i Kolombina i Skrzypek opętany, zachowany akt dramatu Bajka o złotym grzebyku, dramat Dziejba leśna oraz najciekawszy z Leśmianowskich dramatów – Zdziczenie obyczajów pośmiertnych. Ten ostatni utwór prezentujemy w dwóch wersjach: filologicznej, pełnej, odzwierciedlającej specyfikę i całe zawikłanie różnych odmian tekstu – oraz w wersji czystej, bez skreśleń, jako próbę rekonstrukcji całości dramatu. Tutaj włączono do tekstu fragmenty zarzucone przez poetę, uwzględniono odmiany większych partii utworu czy pojedynczych słów. Część druga tomu to korespondencja Bolesława Leśmiana: sto pięćdziesiąt trzy listy opatrzone przypisami m.in. do Wacława Berenta, Kornela Makuszyńskiego, Zenona Przesmyckiego, Kazimierza Wierzyńskiego, Emila Zegadłowicza czy Stefana Żeromskiego. W aneksie znalazły się listy żony i córki Leśmiana do Jacka Trznadla, edytora Dzieł wszystkich, przynoszące wiele informacji z życia poety.

W roku Aleksandra Fredry PIW przypomina najlepsze i najbardziej aktualne utwory pisarza. Na czterotomową edycję złożą się trzy tomy komedii w wyborze prof. Anny Kuligowskiej-Korzeniewskiej oraz wspomnienia napoleońskie „Trzy po trzy”.
Nowy wybór dzieł Aleksandra Fredry będzie pierwszym wydaniem popularyzatorskim, wzbogaconym o niewidziane od przeszło 60 lat w książkach Fredry przypisy oraz kalendarium życia i twórczości. Edycja została tak pomyślana, by zainteresować czytelnika (dzięki zamieszczonym kodom QR) najsłynniejszymi fredrowskimi adaptacjami Teatru Telewizji TVP.
W tomie 1 „Komedie 1817–1826” znalazły się: \"Pan Geldhab\" (1821), \"Mąż i żona\" (1822), \"Nowy Don Kiszot, czyli Sto szaleństw\" (1824), \"Cudzoziemczyzna\" (1824), \"Damy i huzary\" (1825) oraz \"Odludki i poeta\" (1826).

Lektura z opracowaniem to znakomita pomoc i inspiracja dla uczniów oraz nauczycieli. Tekst opatrzono wskazówkami interpretacyjnymi i hasłami ułatwiającymi nawigację po książce – dzięki nim łatwo znaleźć potrzebny w trakcie omawiania lektury fragment, zgromadzić materiały do wypracowań i ustnych wypowiedzi, zapamiętać najważniejsze informacje i utrwalić znajomość lektury. Zamieszczone na końcu książki opracowanie podporządkowano podstawie programowej. Zawiera ono ciekawy biogram autora, streszczenie, mapę mentalną, najważniejsze zagadnienia omawiane na lekcjach, a także wiele inspirujących informacji, podpowiedzi i zadań, dzięki którym czytanie lektury staje się twórczą przygodą.

Dramat Wyspiańskiego rozliczający się z mitami romantyzmu. Akcja dzieje się na deskach krakowskiego teatru. Za namową Muzy, główny bohater - Konrad (nawiązanie do Dziadów), wymyśla przedstawienie teatralne na temat Polski. W spektaklu ukazuje, jednocześnie krytykując, m.in. sytuację państwa, społeczeństwo czy stronnictwa i ideologie. Rozlicza się ze złudzeniami romantyzmu. Walczy o czystość sztuki, która zmobilizuje ludzi do czynu.