Droga Do Zbawienia

Można by – niby pół żartem, ale tak naprawdę całkiem serio – powiedzieć, że każdy z nas ma dwa żołądki: jeden fizyczny, a drugi duchowy. Głód fizyczny zaspokoić łatwo, ale co z głodem duchowym? Człowiek pozostaje niezaspokojony, dopóki jego serca nie wypełni błogosławieństwo duchowe. Być może i ty, Czytelniku, nie jesteś pewien Bożej przychylności w swoim życiu. Niewykluczone, że nosisz w sobie nieprawdziwy obraz Boga Ojca. Możliwe, że ze strony rodziców czy innych osób doświadczyłeś przekleństwa… Jednak Tacie niebieskiemu zależy na twoim szczęściu bardziej niż tobie samemu. Dlatego czas na zmianę w twoim życiu! Pomoże ci w tym książka Błogosławieństwo. Przyjmij i udzielaj. Autor publikacji, którą trzymasz w ręku, podpowiada, jak napełnić się błogosławieństwem Ojcowskim, a następnie daje wskazówki, jak przelewać otrzymane błogosławieństwo na innych ludzi.

Tytuł książki jest zaczerpnięty z Ewangelii św. Mateusza (Mt 18, 20). Przywołany werset brzmi: „Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich”. W książce przedstawione są zapisy modlitw prowadzonych z udziałem Autorki w kilkuosobowych grupach w latach 1987–1988. Modlitwy te mają zazwyczaj formę rozmowy z Osobami, do których były kierowane.
Niezwykły jest klimat tych rozmów, a także urzekająca osobowość Rozmówców. Anna Dąmbska opisuje to następująco: „Pan rzeczywiście był wśród nas, tak jak to obiecywał w Ewangelii (Mt 18, 20). Nasza modlitwa stawała się wyraźnie rozmową z Nim: odpowiadał nam, uczył, tłumaczył. Odczuwaliśmy Jego miłość, wrażliwą na nasze najdrobniejsze zmartwienia czy kłopoty, troskliwość, delikatność, często nawet żartobliwość i uśmiech, a także smutek, powagę, współczucie. Te rozmowy przyczyniały się do wzrostu zaufania do Niego. Każdego z nas powoływały do przyjaźni z Jezusem Chrystusem”.
W roku 1989 Autorka wspólnie z kilkoma uczestnikami spotkań dokonała wyboru fragmentów, którymi gotowa była się podzielić z innymi. Pan ją w tym zamiarze utwierdził słowami: „Pragnę, abyście ukazali naszą przyjaźń innym ludziom, gdyż może to zachęci ich do szukania wspólnoty ze Mną i ze swymi bliźnimi”.

Niektórzy wierzą, że w niebie mieszka staruszek, który może robić, co chce. Inni myślą, że w niebie jest staruszka albo kilku staruszków i staruszek, żeby było im raźniej. Mają takie imiona jak Jahwe, Tor, Izis, Zeus albo Kali i nazywani są bogami. Jeszcze inni uważają, że bóg jest niewidzialną siłą, która widzi i słyszy wszystko. Albo że bóg jest miłością. Można również nie wierzyć w żadnego boga. Ta książka jest o niewierze w boga. (Fragment książki) Boga przecież nie ma! to doskonały punkt wyjścia do rozmowy i odpowiedzi na podstawowe pytania: Czym jest wiara? Czym jest bóg? Czy każdy musi w niego wierzy? Wiarę narzucają nam inni, bo przecież rodzimy się bez niej. Przychodzimy za to na świat z rozumem i dlatego właśnie każdy może dokonać swojego wyboru. Ta książka jest o tym, dlaczego wielu ludzi uważa, że boga nie ma. Przeczytaj i zastanów się.

Jak wygląda życie po „śmierci Boga”? „Bóg umarł” – te dwa słowa tworzą być może najkrótszą definicję nowoczesnego świata. Splot moralnych, poznawczych i kulturowych czynników na przestrzeni ostatnich 200 lat doprowadził do masowego odchodzenia od religii. W filozoficznym eseju Michał Jędrzejek śledzi historię metafory „śmierci Boga”: od jej korzeni w chrześcijaństwie, które przynosi paradoksalną nowinę o „umarłym Bogu”, przez filozofię Hegla i Nietzschego, teologów i pisarzy doby Auschwitz, socjologów i publicystów, po współczesnego marksistę Slavoja Žižka. Jędrzejek odsłania głębokie źródła kryzysu Kościoła i chrześcijaństwa, który obserwujemy dziś w Polsce. Robi to jednak spokojnie i bez ideologicznego zacietrzewienia. To książka dla wierzących, niewierzących i wątpiących. Filozofia tylko wtedy jest ciekawa, kiedy mierzy się – wciąż na nowo – z fundamentalnymi pytaniami i problemami. W tej pasjonującej książce Michał Jędrzejek śledzi takie właśnie zmagania, a zarazem sam je podejmuje. Słynna metafora „śmierci Boga” jest dla niego punktem wyjścia do podróży przez współczesny krajobraz duchowy Zachodu, a więc także w głąb każdej indywidualnej duszy, mojej i Twojej. Znakomicie napisana i ważna rzecz. Bardzo polecam. Tomasz Stawiszyński Nie mam wątpliwości, że książka Michała Jędrzejka jest książką wybitną. To całościowy obraz dziejów filozoficznej przypowieści o „śmierci Boga”, a zarazem – by użyć określenia Josepha Ratzingera –„raport o stanie wiary”. Zbigniew Mikołejko Opowieść o kryzysie i głębokiej przemianie współczesnej świadomości religijnej. O tym, dlaczego wiara prawdziwa to tylko taka, która dopuszcza wątpliwość w istnienie Boga. Lektura obowiązkowa dla wszystkich zainteresowanych pograniczami filozofii i religii. Agata Bielik-Robson

Mama Kasi bardzo poważnie zachorowała; lekarze spodziewali się najgorszego... Gdy ta przerażająca wiadomość dotarła do Gabrysi, postanowiła ona pomóc zupełnie załamanej przyjaciółce. Ale co można zrobić?! — zastanawiała się dziewczynka. I przypomniała sobie ostatnią lekcję katechezy: O łaski trzeba prosić, tak jak książki trzeba czytać, aby nie pokryły się kurzem...
Tej wzruszającej opowieści nie da się przeczytać bez uronienia łez...

Wypowiadając słowa „święty”, „święta”, myślimy zazwyczaj o ludziach, którzy całe swoje życie oddali Panu Bogu, rezygnując ze szczęścia małżeńskiego. Przekonanie, że wybór powołania innego niż kapłańskie czy zakonne nie sprzyja duchowemu wzrastaniu, długie lata pokutowało wśród wiernych. Obecnie Kościół, wynosząc na ołtarze świętych z różnych stanów i zawodów, w tym licznych małżonków, przypomina nam, że wszyscy jesteśmy wezwani do świętości.
Książka zawiera przykłady z życia pierwszej w historii pary małżeńskiej wyniesionej wspólnie na ołtarze, Alojzego i Marii Beltrame Quattrocchi, oraz pytania i tematy warte przedyskutowania w gronie przyjaciół lub w rozmowie męża z żoną czy narzeczonej z narzeczonym. Może też posłużyć jako konspekt zarówno prowadzącym spotkania osób powołanych do życia w małżeństwie, jak i każdemu z uczestników tych spotkań, którzy dążą (nieraz z wielkim trudem) do uświęcania swego małżeństwa.

Autorzy, Ewa i Marek Stadtmüller, należą do Domowego Kościoła (gałęzi Ruchu Światło-Życie zrzeszającej rodziny). Pani Ewa jest także znaną i cenioną autorką ponad stu książeczek dla dzieci.