Etyka Zawodu Psychologa

Książka opisuje najważniejsze zagadnienia etyczne współczesnego świata. Autorki omawiają zagadnienia związane ze sferą publiczną, takie jak społeczeństwo obywatelskie, ład publiczny, sprawiedliwość, tolerancja, rola mediów. W sposób systematyczny zostały opisane najbardziej drażliwe kwestie związane z życiem i zdrowiem człowieka (etyka lekarska, technologie genetyczne i klonowanie, transplantologia, etyka śmierci) oraz zagadnienia etyczne związane z prawami człowieka i prawami narodów (suwerenność, pokój, edukacja na rzecz pokoju, globalizacja). Omówiono również apolityczne aspekty życia publicznego: dylematy nauki, etosu religijnego i etosu w sztuce.

W „Etyce ponowoczesnej” Zygmunt Bauman wypowiedział to, co najistotniejsze dla charakteru naszych czasów: opisał naturę współczesnych zjawisk moralnych. Możliwe, że „nowoczesność” nigdy nie istniała i jest tylko konstrukcją, zwykle negatywnym antywzorem ponowoczesnego wyzwolenia. Bauman (ur. 1925), znany w świecie teoretyk i komentator ponowoczesności lub „płynnej nowoczesności”, nie głosi jednak łatwych diagnoz. Przyjmuje za fakt kres etyki kodeksowej, ale sferę moralną postrzega jako z istoty przedracjonalną i zindywidualizowaną. Nie ma to wszakże oznaczać relatywizmu, często imputowanego ponowoczesności. Ze swoim wyborem moralnym muszę się zmagać sam, pozbawiony oparcia w instytucjach i normach, które stały się „płynne”. Jednocześnie żyjemy w czasach, gdy uważana dawniej za margines autonomiczna, niepoddana regulacji jednostkowa wola stanowi dziś główną instancję wyborów moralnych. W taki świat trudnych wyborów opartych na jednostkowej odpowiedzialności wprowadza ta fascynująca i chyba najważniejsza z książek Baumana – socjologa ponowoczesności, który zabiera tu głos w fundamentalnej kwestii filozoficznej.

Jeśli sądzisz, że wybory moralne pojawiają się w Twoim życiu wyjątkowo lub że „moja moralność to moja sprawa”, przeczytaj tę książkę Etyka bywa postrzegana jako dziedzina abstrakcyjna, która o zwykłych, życiowych sprawach niewiele ma do powiedzenia. Na co dzień unikamy języka moralności i myślenia w kategoriach etycznych. Bardziej obchodzi nas zgodność naszych czynów z prawem niż ich status moralny. Ponadto wolimy nikogo nie potępiać, a zamiast tego staramy się zrozumieć psychologiczne powody czyjegoś destrukcyjnego postępowania. Paradoksalnie – zauważa Autor – doszło do tego, że „moralizowanie i ocenianie uchodzi dzisiaj niemalże za niemoralne”.
ETYKA ŻYCIA CODZIENNEGO pokazuje, że to wielki błąd. Analizując dziesiątki konkretnych, życiowych sytuacji, Jan Hartman udowadnia, że zdolność do trzeźwego moralnego osądu własnego i cudzego zachowania jest kluczowa zarówno dla funkcjonowania społeczeństwa, jak i osobistego rozwoju. Książka omawia niezwykle szeroki zakres tematów, od bardziej błahych – jak jazda tramwajem „na gapę”, aż po niezwykle poważne – jak aborcja. Choć Autor formułuje własne oceny, jego celem nie jest orzekać, jak należy postępować, lecz pokazać, jak poprawnie rozpoznać etyczny wymiar sytuacji, z którymi konfrontuje nas życie. Czyni to bez nadmiernego teoretyzowania i akademickich dyskusji, za to z dużą dawką zdrowego rozsądku, szczerości i życzliwości. „Ta książka nie jest, jak widać, poradnikiem dobrego życia, lecz wprowadzeniem do umiejętności dokonywania analizy moralnej w realnych sytuacjach, jakie niesie życie. Tę umiejętność chciałbym czytelnikom przekazać, a raczej pokazać, i zachęcić ich do jej dalszego samodzielnego kształtowania. Będę oczywiście odwoływał się tu i ówdzie do teorii etycznych (filozoficznych), lecz zasadniczo moim zamiarem jest trzymać się jak najbliżej realiów życia – osobistego i społecznego. Będziemy więc rozważać typowe i nietypowe, lecz realnie przytrafiające się ludziom sytuacje, zastanawiając się nad tym, jak należy się w nich i wobec nich zachować, aby było to moralnie dobre, a przynajmniej przyzwoite”. Z tekstu

Lon Luvois Fuller (1902–1978) znany jest przede wszystkim jako przedstawiciel proceduralnej teorii prawa natury oraz twórca koncepcji wewnętrznej moralności prawa. Książka zawiera pierwsze polskietłumaczenie jego artykułu The Case of the Speluncean Explorers (Sprawa grotołazów). Tekst ten określany jest w literaturze mianem „najwspanialszego fikcyjnego kazusu prawnego wszechczasów”. Opisywana przez Fullera historia dzieje się w odległej przyszłości. Pięciu sędziów Wspólnoty Newgarth staje przed koniecznością podjęcia decyzji w sprawie grupy speleologów, którzy uwięzieni przez wiele tygodni w zawalonej jaskini, w obliczu śmierci głodowej, zabili, a następnie skonsumowali ciało swojego towarzysza. W drugiej części książki Tomasz Widłak charakteryzuje postać amerykańskiego prawnika, przedstawia jego poglądy i przywołuje zdarzenia, które zainspirowały go do napisania Sprawy grotołazów. Omawia także dyskusję, jaką w świecie prawniczym wywołał artykuł. Bowiem Fuller opowiadając historię speleologów, dotknął podstawowych problemów prawa i moralności, zderzył ze sobą odmienne filozofie prawa, a także postawił pytania o rolę sędziów i miejsce sądów w relacji do innych władz.

Jak żyć? - łatwo jest za dać takie pytanie, ale niezmiernie trudno na nie odpowiedzieć, bo należy do fundamentalnych pytań, jakie stoją przed całymi społecznościami i przed każ dym z nas z osobna. Próbują na te pytania odpowiedzieć wielkie religie, próbują też wybitni przedstawiciele nauk humanistycznych. Jednym z tych, którzy podjęli się tego zadania jest profesor Stefan Opara. Przed stawia swoje rozważania w zgodzie z najgłębszymi kanonami etyki, ale też logicznie i przystępnie, w sposób zrozumiały dla każdego czytelnika. Mamy tu wyczerpującą prezentację problematyki etycznej, komunikatywny styl i język. Zdaniem znawców tematu książka będzie przydatna wykładowcom i nauczycielom na każdym poziomie nauczania. Stanowi ukoronowanie wieloletnich rozważań profesora na zadane w tytule pytanie.

Debiutancki tomik wierszy wrocławskiego poety i artysty, w którym znalazły się głównie utwory napisane w 2016 roku. Jest to poezja buntu przeciwko zastanej rzeczywistości, okrutnym prawom natury, istniejącemu bądź nieistniejącemu Bogu. Świat przedstawiony jest jako piekło, bo jest to świat, w którym kukułki podrzucają pisklęta, a perły idą na dno, gdyż na powierzchnię wylewa się szambo. Bo jest to świat, w którym poeta ma ocenę niedostateczną z języka polskiego. Jedną z najważniejszych inspiracji autora jest twórczość François Villona. Jest w wierszach Pawła Rafała Kusia coś z awanturniczego ducha tamtej poezji, jakieś pokrewieństwo dusz.