Europeizacja polskich partii politycznych

To jest biznes, tu nie ma filozofii, powiedział Kuba, główny bohater serialu „Ślepnąc od świateł”. To stwierdzenie pokazuje typowe podejście do naszego „młodego” kapitalizmu. Jednak system, który mamy, to nie gra w Eurobiznes, gdzie kapitaliści rywalizują między sobą, a państwo nie ma na to wpływu. I tutaj na scenę wkracza Stanisław Michalkiewicz, który pokazuje prawdę. Jak wielki wpływ na gospodarkę ma państwo, nie jako stabilizator procesu, lecz aktywny gracz, który za wszelką cenę chce decydować za producenta i konsumenta, co jest dla nas najlepsze. „Choroba czerwonych oczu” pokazuje, jak daleko socjaliści, pobożni i bezbożni, chcą kontrolować nasze życie – nie tylko w sferze gospodarczej, ale też politycznej, poprzez walkę z „mową nienawiści”, „antysemityzmem” i innymi demonami, które stoją na przeszkodzie do stworzenia świata idealnego. Książka jest zbiorem artykułów z lat 90.
Jarosław Kornaś
Instytut Promocji Kultury

... W latach 80-tych pracowałem w winnicy, w winiarskim okręgu Beaujolais, we Francji. Winorośl obrodziła wyjątkowo obficie. Właściciel polecił nam, byśmy zbierali tylko najdorodniejsze kiście, zaś wszystkie pozostałe obcinali i rzucali na ziemię. Zmarnowaliśmy w ten sposób co najmniej połowę winogron. Kiedy zapytałem patrona, dlaczego kazał nam to robić, wyjaśnił mi, że ustalona została urzędowa, maksymalna wydajność winnic na 50 hl wina z hektara, a jeśli ktoś próbowałby ją przekroczyć, narażał się na surowe kary. Te restrykcje były rezultatem ustaleń dokonanych w Komisji Europejskiej...
Stanisław Michalkiewicz

Jak wyglądało życie prominentów „złotej dekady” Gierka?
Kim był „krwawy Maciej”?
Jakie rodzinne sekrety skrywa historia życia pierwszego sekretarza?
Nie milkną kontrowersje wokół osoby Edwarda Gierka. Czy był mężem opatrznościowym, budowniczym „drugiej Polski”, czy może twórcą atrapy dobrobytu, który wraz ze swoją ekipą pławił się w luksusie i chętnie korzystał z uroków władzy? O PRL-owskich prominentach plotkowano dużo i chętnie. Niewielu bowiem było w stanie oprzeć się niewątpliwym przywilejom, jakie daje władza.
Iwona Kienzler przybliża czytelnikom losy Edwarda Gierka i jego rodziny: Stanisławy Gierek, synów Adama i Jerzego, synowej Ariadny Gierek-Łapińskiej oraz najbliższych współpracowników, m. in: Macieja Szczepańskiego, Piotra Jaroszewicza, Jerzego Ziętka. Jeżeli chcesz się przekonać jaki obraz pierwszego sekretarza wyłania się z tej pasjonującej opowieści, sięgnij po najnowszą książkę autorki bestsellerowych biografii.

Były szef moskiewskiego biura „New York Timesa”, Steven Lee Myers, śledził Putina na długo przed ostatnimi wydarzeniami na Ukrainie. Dziennikarz stworzył najpełniejszą i najbardziej zajmującą relację z jego dojścia do władzy. Napisana z wielkim rozmachem opowieść o rosyjskiej potędze i prestiżu przedstawia chłodnego i wyrachowanego przywódcę z ogromną ambicją i kilkoma skrupułami. Gdy świat negocjuje z rosyjskim najeźdźcą, większego znaczenia nabiera próba zrozumienia Putina i motywów jego działania. Władimir Putin objął urząd w 2000 roku jako reformator, obniżając podatki i rozszerzając prawa własności, zaprowadzając porządek i zapewniając dobrobyt milionom ludzi, których jedynym doświadczeniem demokracji we wczesnych latach po upadku Związku Radzieckiego były niestabilność, ubóstwo i przestępczość. Jednocześnie jednak zapoczątkował nowy autorytaryzm – nieustępliwy w brutalnym tłumieniu opozycji oraz stanowczy politycznie i militarnie w regionach takich jak Krym i Bliski Wschód. Nowy car to znakomicie udokumentowana i zbadana biografia jednego z najważniejszych i najbardziej destabilizujących światowych przywódców w najnowszej historii. Steven Lee Myers od 2002 roku przez ponad siedem lat z przerwą mieszkał w Rosji, gdzie był korespondentem zagranicznym podczas rządów Władimira Putina i bezpośrednim świadkiem wielu zdarzeń opisanych w tej książce, takich jak wojna w Czeczenii, przygotowania do olimpiady w Soczi, pomarańczowa rewolucja na Ukrainie czy aneksja Krymu. Wcześniej pracował w Nowym Jorku i Waszyngtonie, a u schyłku drugiej wojny w Zatoce Perskiej przebywał w Bagdadzie.

Polska demokracja znalazła się w kryzysie. Wadliwie działają główne instytucje państwa. Nie są w stanie należycie wypełniać swoich podstawowych funkcji, przez co społeczne zaufanie do nich spada do niepokojąco niskiego poziomu. Jednym z elementów kryzysu jest nikłe uczestnictwo obywateli w demokratycznych procedurach, owocujące poważnym deficytem legitymizacyjnym.

Szczegółowa relacja o najgłośniejszej (dosłownie i w przenośni) akcji oddziału antyterrorystycznego podlegającego Komendzie Stołecznej Policji, przeprowadzonej w 2003 roku w Magdalence pod Warszawą.

Celem akcji było zatrzymanie dwóch bardzo groźnych bandytów z tzw. gangu karateków. W domu, w którym się ukrywali, bandyci założyli pułapki wykonane z zapalników połączonych z ładunkami wybuchowymi. Dobrze wykonanej i zamaskowanej pułapki tego rodzaju nie można wykryć (przekonali się o tym w Iraku i Afganistanie m.in. Amerykanie, ale i polscy żołnierze). Gdy antyterroryści rozpoczęli szturm budynku, bandyci odpalili ładunki wybuchowe, powodując śmierć 2 policjantów i zranienie 16. Sami ponieśli śmierć podczas kilkugodzinnej strzelaniny i pożaru domu.

Prokuratura w Warszawie postanowiła znaleźć winnych tej tragedii bez względu na okoliczności i opinie biegłych. Zarzuty postawiono trojgu policjantów z Komendy Stołecznej Policji. Sądy w kolejnych instancjach, po wnikliwym zbadaniu okoliczności i przebiegu wydarzeń, wydawały wyroki uniewinniające oskarżonych. Jednak prokuratura i oskarżyciele posiłkowi wciąż się odwoływali. Dopiero po 11 latach batalii sadowych, w 2017 roku, troje policjantów, wybitnych specjalistów od antyterroryzmu, zostało ostatecznie uniewinnionych.

Kolejny tom pracy zbiorowej, która stanowi zbiór artykułów autorstwa badaczy wywodzących się z kilku ośrodków akademickich, archiwistów, pracowników IPN, jest przybliżeniem czytelnikowi tej tematyki z uwzględnieniem rezultatów ich najnowszych badań.