Fraszkoterapia bez recepty. Tomik III

Podmiot liryczny zwraca się ku swojemu wnętrzu, by podzielić się z czytelnikiem, co aktualnie przeżywa, jak odnajduje się w życiu, wśród innych ludzi. I tak czytelnik poznaje uczucia Autorki względem ukochanego (utwory „Mąż”, „Wtuleni”) czy też przyjaciela („Uwierzyłeś”, „Przyjaciel”). Podmiot liryczny wyraża w tekstach wdzięczność i wielkie przywiązanie.
Kolejnym dotykanym w wierszach tematem jest rodzina („Mamo”, „Moja córeczko”, „Transgresja”). To liryczne dowody miłości, jaką podmiot darzy najbliższych.
W tomiku dominują utwory, które dotyczą stosunku Autorki do otaczającego świata. Odnajdujemy tam pełną paletę zagadnień: od takich prozaicznych jak problemy rodzicielstwa („Chociaż dzieci dają mi w kość. / Nie mam ich miłości dość”) poprzez powszechną świadomość upływu czasu („Póki czas”) czy też rymowankę „Zegar tyka tyk, tyk, tyk. / Czas mija myk, myk, myk” aż po pomoc bliźniemu („Ziemskie Anioły” czy „Przyjaciel”).
Priorytetowe jest dla Autorki przekazanie emocji, przemyśleń, podzielenie się wnioskami. I w tej bezpośredniości, a co za tym idzie autentyczności tkwi siła recenzowanego utworu.
(z recenzji)

Czwarty tom aforyzmów tego autora.
Tomik "Cera kurtyzany" zawiera zbiór ciekawych i dających do myślenia aforyzmów, w tym historycznych, biograficznych, geograficznych, politycznych.Legła tu alegoria: o pracowni niegdysiejszego artysty.

* * *

„Ostatnia wieczerza” Leonarda? Raczej „stoliczku, nakryj się” dla spiskowej teorii dziejów.

* * *

Obraz przedstawiający galerników zawisł w nie-jednej galerii piękna.

* * *

Toulous-Loutrec. Tu luz w przedstawianiu świata.

* * *

I Rafael napotykał rafy niemocy.

* * *

„Witebsku, witeziu mego malarstwa”, zaszeptał Chagall.

* * *

Zło na złom.

* * *

Co bardziej przypomina aforyzm: medalion czy miniaturę.

* * *

Zatopione okręty wciąż płyną przez morza wyobraźni.

* * *

Tuwim poeta jest dobrze znany, Tuwim prozaik znacznie mniej. Jego prozaprzejawia się przede wszystkim w postaci tekstów humorystycznych i satyrycznych, których wybór prezentujemy w niniejszym tomiku. Fabuła nigdy poety zbytnio nie interesowała, dlatego mini-opowiadania (m.in. słynny Ślusarz), oparte są przede wszystkim na rozmowie. Mamy tu ponadto: wywiad, wizytę, relację dziennikową, felietony (czasem pseudointerwencyjne), zarządzenie urzędowe, i sprawozdania prasowe z wypadku. I listy. Listy prywatne, do redakcji, od redakcji, listy otwarte. A prócz tego niby odkrycie naukowe, recenzję nieistniejącego dzieła z dziedziny nieistniejącej nauki i hasło do słownika polszczyzny. Drugą część książki wypełniają miniaturowe prozy, to znaczy aforyzmy i sentencje. Tuwim uprawiał je w różnych okresach życia, różnie nazywając i stosownie do tytułu zmieniając nieco ich charakter. Tom zamykają teksty kilku skeczów i monologów, w tym część ogłoszonych po raz pierwszy.

„Diamentowe mądrości” to zbiór aforyzmów w czterech językach: polskim, angielskim, niemieckim i rosyjskim, wzbogacony czarno-białymi fotografiami. Idealna pozycja dla tych, którzy w codziennym zabieganiu chcą zwolnić i przez chwilę pomyśleć nad tym, dokąd zmierzamy i co jest w życiu ważne.
Marianna Baszarkiewicz z domu Machcińska vel Machczyńska (ps. Marianka B.), córka Mariana i Celiny ur. 03.08.1969 r. w Białogardzie. W październiku 2012 r. wydała debiutancki tomik poezji pt. „Kamień w serce”, stanowiący zbiór wierszy dotychczasowego życia, a rok później w lipcu 2013 r. ukazał się na rynku drugi tom, tym razem o tematyce, jakże bliskiej sercu każdego człowieka, czyli – miłosnej pt. „Bursztynowe szczęście”.
Pisząca – krewna Adama Mickiewicza, Antoniny Machczyńskiej oraz Edwarda Machczyńskiego. Członek Sankt-Petersburskiej Międzynarodowej Organizacji Związku Pisarzy Rosji. Mieszka w Nowym Worowie (powiat drawski). Pochodzi z rodziny bogatej w tradycje, zarówno patriotyczne, jak i literackie. Od dzieciństwa przejawiała talent do wyrażania myśli i uczuć w poezji, co zaowocowało pokaźnym zbiorem. Przelewanie emocji na papier daje jej ogromną przyjemność i satysfakcję oraz sprawia niewyobrażalną radość, pozwalając na uzewnętrznianie przeżyć a także upamiętnianie ulotnych chwil życia.

Bohater, obrońca, przyjaciel, nauczyciel to jedne z wielu określeń opisujących ojca, ciągle strzegącego swoje dzieci przed niebezpieczeństwem. Dla najlepszego taty na świecie to zbiorek podziękowań właśnie za te cechy, które dzieci doceniają najbardziej.

Do wydania tego tomiku skłoniło mnie to, że na pielgrzymkach było - i oby zawsze tak było - miło.
Mogę dwoma rękoma się podpisać pod tym, że można o tym napisać nie tylko wątły tomik, ale i wylewną kronikę. Bo mamy tam muzykę, zawsze jest ktoś, kto jest medykiem i z każdym pątnikiem spędza się chwile znakomite. Te wyśmienite wypady to najlepsze momenty mojego życia i każdemu polecam takie przeżycia! Bo jest to wypoczynek, który spędza się aktywnie i to jest prawie tak pozytywne jak akcje charytatywne. Możliwe jest też tam poznanie dziewczyny i zakładanie rodziny, a raz nawet widziałem na Jasnej Górze zaślubiny! Sam znam kilka par, co poznały się na szlaku i przesyłam im moc buziaków.
O niemałym atucie w tej codziennej marszrucie też można mówić - że czasem udaje się z cudzoziemcami pomówić! A jak ktoś w żadnym języku obcym nie mówi, to za sam uśmiech też da się ich polubić. Także reasumując, nie kosztuje to wielki pieniążek i dlatego wydaję tą kolejną z książek i jeszcze ten temat zajmie też częściowo mój muzyczny krążek. Bo chcę Was zachęcić, by na szlak nogą skręcić i super spędzić czas, tak jak ja i ci, których nigdy nie wymażę z pamięci!