Gospodarka Polski 1918-2018

Autor przedstawił panoramę buddyjskich związków wyznaniowych, stowarzyszeń, fundacji, portali internetowych, jak również Polską Unię Buddyjską, instytucję aspirującą do bycia reprezentantem szerokiego spektrum życia buddyjskiego w Rzeczypospolitej m.in. przed władzami publicznymi. Z kart książki dowiemy się także o osobach ważnych dla nauczania buddyzmu w naszym kraju, kontaktach międzynarodowych oraz formach aktywności poszczególnych ośrodków działających w wielu miejscach Polski. Z recenzji prof. AJP dra hab. Pawła A. Leszczyńskiego

Publikacja jest wyrazem uznania dla dorobku prof. dr. hab. Ireneusza Krzemińskiego z okazji jubileuszu 70-lecia tego znakomitego naukowca. Zawiera zarówno artykuły analityczne, prezentujące wyniki szczegółowych projektów badawczych, jak i prace o profilu bardziej teoretycznym, nawiązujące do klasycznych i współczesnych nurtów myśli socjologicznej oraz wydarzeń historycznych, które pozostawiły trwałe, widoczne do dziś ślady w polskim społeczeństwie i jego świadomości.

Prezentowana książka nawiązuje do dorobku naukowego i intelektualnego prof. Ireneusza Krzemińskiego, poczynając od rozwoju socjologii zmiany społecznej i transformacji, poprzez metodologię badań jakościowych, cykliczne badania nad NSZZ „Solidarność” jako ruchem społecznym, aż do równie szeroko zakrojonych badań nad antysemityzmem.

Autorki i autorzy zamieszczonych w tomie artykułów, a także redaktorki i redaktorzy publikacji, pragną w ten sposób złożyć na ręce Profesora podziękowania za podejmowane przez niego próby „objaśniania świata”, za dogłębną i wnikliwą interpretację znaczenia wielu zjawisk i procesów społecznych w całej ich złożoności – czyli za to wszystko, co jest znakiem rozpoznawczym Profesora i jednocześnie tym, co zawsze próbował przekazać swym studentom.

W prezentowanym tomie znalazły się także osobiste życzenia oraz wyrazy uznania i wdzięczności od przyjaciół Profesora.

Przełom lat 80. i 90. opowiedziany przez pryzmat przedmiotów i obyczajów.
Olga Drenda zbiera artefakty czasu polskich przemian: fotografie, kolorowe magazyny i czasopisma ezoteryczne, kalendarze, reklamy, kasety wideo, okładki książek. Widać na nich przeobrażającą się rzeczywistość; współistnienie dwóch kulturowych i estetycznych porządków. Widać także marzenia i aspiracje Polaków, którzy za wszelką cenę pragną być nowocześni i „dogonić Zachód”. Obok barów mlecznych pojawiają się fastfoody, adidasy wypierają sofiksy, telewizja emituje pierwsze reklamy (prusakolep!), ludzie z wypiekami na twarzy uczestniczą w seansach spirytystycznych Kaszpirowskiego. Pisząc o tamtej rzeczywistości, autorka nie popada w nostalgię ani ironię. Z antropologiczną wrażliwością i wyczuciem analizuje to, co udało jej się zdokumentować. Rezultatem jest fascynujący zapis polskiej codzienności okresu transformacji – rzecz, którą najpierw czyta się z zapartym tchem, a potem trzeba przemyśleć.

Czwarty tom pełnego wydania dzienników Krystyny Jandy! Krystyna Janda - kobieta instytucja, a raczej instytucja - kobieta. Na pełnych obrotach w domu, w teatrze, w firmie, w życiu społecznym i politycznym. Z mocnym wsparciem i pomocą rodziny, najbliższych i współpracowników. Aż do dnia, który wszystko zmienił, przewartościował i ułożył od nowa. Do dnia śmierci męża. Wszystko, co potem, było inne. Zmienił się film "Tatarak" robiony z Andrzejem Wajdą, zmienił się Teatr Polonia i choć otworzył się Och-Teatr, to i tak inny, niż miał być z Edwardem. Dziennik z lat 2007–2010 to nie tylko piękny dowód potęgi miłości, ale też siły, jaką musi wykazać się żona - nie tylko Krystyna Janda, ale każda kobieta, która przez wiele lat tworzyła partnerski, wspierający się związek. Siły, z którą dalsze wyzwania musi podejmować sama. O tym jest ten dziennik. Krystyna Janda - aktorka teatralna i filmowa, reżyserka, pisarka i piosenkarka. Ma na koncie ponad sześćdziesiąt ról teatralnych i ponad pięćdziesiąt filmowych. Wielokrotnie nagradzana w kraju i na świecie. Uznana za aktorkę stulecia polskiego kina i Człowieka Wolności w kategorii "Kultura" z okazji 25-lecia przemian ustrojowych. W 2004 roku stworzyła fundację, a w jej ramach dwa teatry: Teatr Polonia i Och-Teatr, które prowadzi do dziś.

Masz 66 lat, kobietę w domu, emeryturę i jedziesz sam rowerem przez Europę. Po co? To pytanie zadał Alfredowi Pieszczochowiczowi hiszpański policjant, pomagający mu pozbierać się po wypadku. Łódzki rowerzysta i żeglarz w podróży rowerowej z Lizbony do rodzinnej Łodzi spędził 65 dni, przejeżdżając w tym czasie ponad 5200 kilometrów, pokonując Pireneje i Alpy, tracąc 10 kilogramów na wadze i 10 centymetrów pasie. Co zyskał? Pewność, że marzenia – choćby te najbardziej szalone – spełniają się niezależnie od wieku i że nic tak nie konserwuje człowieka jak ruch na świeżym powietrzu, ząbek czosnku co wieczór i zimna coca-cola. Wystarczy chcieć i aż chcieć. Alfred Pieszczochowicz – Urodzony 14.12.1949 r. w Ostrołęce. Wychowany i wyuczony na Śląsku i w Ostrołęce, gdzie został technikiem elektrykiem o specjalności elektroenergetycznej. Tuż po szkole 2 lata w wojskach łączności i przenosiny na stałe do Łodzi. Tu praca w energetyce i handlu. Córka i syn oraz wnuczki. Od młodości rower i woda. Spływy pontonowe i łódką – głównie północno-wschodnia Polska. Żeglarstwo i stopień sternika jachtowego. Mazury, Pojezierze Iławsko-Ostródzkie, Zalew Wiślany, Zatoka Gdańska i Pucka, Zalew Zegrzyński, Zalew Soliński, Morze Adriatyckie, Śródziemne i Atlantyk. Od niedawna ponownie żonaty. Wybranka to Ewa, z którą mieszka od 12 lat. Jak sam twierdzi – raczej zadowolony i na pewno uśmiechnięty emeryt.

„Wolność jest wielkim darem, ale ma ono swoje granice, poza którymi rozpościera się anarchia i nieład społeczny. Jeśli więc w jednym zdaniu chciałbym zawrzeć przesłanie, stanowiące wspólną myśl wszystkich publikowanych tu artykułów, to można by je sformułować następująco: trafne rozpoznanie granic wolności ,otwiera przed narodem szanse na rozwój kraju i pomyślne perpektywy życiowe obywateli; świadome lub nieświadome przekroczenie owych granic może stanowić zagrożenie dla narodu jako całości, ale także dla zwykłych ludzi. Książka niniejsza jest nie tylko próbą zarysowania takich granic, lecz także tropieniem zjawisk, które - choćby tylko w symptomatycznej formie - sygnalizują niebezpieczne zbliżanie się do nich, lub nawet ich przekraczanie. Żyjemy w okresie wielkiej zmiany, ale przecież istnieje kontynuacja pewnych elementów przeszłości, z których jedne są naturalnym budulcem, czerpanym ze skarbnicy polskiej kultury i cywilizacji, inne są rezultatem inercji silnie przyswojonych nawyków, które utrudniają poprawne odczytywanie nowych czasów” (ze Wstępu).