Historia humanistyki

Praca pokazuje, jak przez pryzmat pewnej koncepcji czasowości i kultury naukowej możemy badać naukę, rozumieć jej wytwory, uczestniczyć w sposób świadomy i odpowiedzialny w świecie, który nauka eksploruje i współtworzy. Autorka czerpie inspiracje z wędrówek między dyscyplinami i stylami myślowymi, nieraz odwołując się do orientacji odległych od tradycyjnego formatu humanistyki jako nauki. I to stanowi wartość tej trudnej książki; chodzi zarówno o metaforykę i konceptualizacje, jak też świadomie erudycyjną heterodoksję – sięganie do tak wielu kontekstów, tropów, wynajdowanie nieoczekiwanych korelacji, aby pełniej opowiedzieć o przedmiocie badań, ale też o sobie jako współczesnym badaczu-humaniście (historyku, filozofie, akademiku, człowieku poznającym i reflektującym) Nielinearność, meandryczność i wielostronność narracji; napięcie między metaforą, paradoksem, ironią i racjonalnością cały czas towarzyszą lekturze rozprawy. Lektura zaś przypomina podróż, która wzburza na początku zdziwienie i niepewność, a na końcu już nic nie jest takie samo, bo przebyta droga i czas spędzony nad tą książką zmieniają też czytelnika. Także dlatego, że ważną jej stroną jest wymiar etyczny, przypominając to, co często się pomija w odniesieniu do nauki – że być w świecie to być wobec innych, zwłaszcza w sytuacji wyboru, zaś każdy wybór, zwłaszcza moralny, ma charakter twórczy i przynosi zmianę.

Z recenzji prof. dra hab. Huberta Łaszkiewicza

Autorki prezentowanych w książce tekstów pokazują wybrane problemy nierówności i dyskryminacji ze względu na płeć w polskim szkolnictwie wyższym na tle globalnym. W ciekawy sposób analizują m.in.: niski udział kobiet w naukach technicznych i inżynieryjnych w krajach europejskich, mechanizmy marginalizujące kobiety w zawodzie chirurga, niewielki udział kobiet w kadrze uczelni plastycznych, a także przebieg studiów doktoranckich oraz dostęp do grantów badawczych przyznawanych kobietom i mężczyznom przez polskie instytucje. Omawiane aspekty przedstawiają też w perspektywie historycznej oraz dociekają przyczyn zastanego stanu rzeczy.
Przytoczone w książce dane dotyczące sytuacji kobiet w świecie akademickim świadczą o zadziwiającym wręcz utrzymywaniu się od lat pewnych prawidłowości, takich jak wolniejsze kariery mimo relatywnie długiego stażu pracy naukowej oraz nikła obecność na wyższych pozycjach w hierarchii akademickiej.

Żeby mieć ciekawe życie, trzeba umieć się nim cieszyć. Profesor Magdalena Fikus opowiada Irenie Cieślińskiej o takim właśnie życiu, w którym było miejsce na wszystko z wyjątkiem nudy. Wspomina dzieciństwo w czasie okupacji, szkolną działalność w strukturach ZMP, studia w Odessie i Moskwie, nieudaną magisterkę, walkę o rozwój nauki w warunkach państwa socjalistycznego i w czasach permanentnych niedoborów, staż w Stanach Zjednoczonych, gdzie najbardziej zdumiały ją nie warunki pracy, ale wolność słowa i wyboru. Opowiada o racjonalizmie, mężczyznach swojego życia, macierzyństwie, odchudzaniu, o życiowych błędach, których się nie żałuje, i o wadze i zaletach doświadczenia. Mówi także o nauce. O poświęceniu, sukcesach i porażkach oraz towarzyszących jej profesji etycznych dylematach. Opowiada o Festiwalu Nauki, który współtworzyła, żeby popularyzować wiedzę.

Przyznaje, że „żeby być naukowcem. trzeba mieć szczególnych charakter”. Mówi także, że chociaż nauka nie wyjaśnia, czym jest szczęście, to jej udało się kilka razy w życiu być szczęśliwą. I zdradza, że ma słabość do książek Janusza L. Wiśniewskiego.

Magdalena Fikus – profesor Instytutu Biochemii i Biofizyki PAN, zapalona popularyzatorka nauki i wiedzy, autorka kilkudziesięciu publikacji naukowych oraz dwóch książek popularyzujących inżynierię genetyczną i biotechnologię. Z inspiracji swojego promotora doktoratu i opiekuna habilitacji Davida Shugara razem z Maciejem Gellerem i Anną Lesyng stworzyła w 1997 roku pierwszy polski Festiwal Nauki. Zorganizowała i prowadzi z Zuzanną Toeplitz pierwszą w Polsce Kawiarnię Naukową. Przewodnicząca Rady Upowszechniania Nauki PAN. Odznaczona przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Słownik naukowo-techniczny niemiecko-polski:
- nowe wydanie
- gruntownie przejrzany, uaktualniony i rozszerzony
- rozszerzony o ponad 15 000 nowych haseł i 30 000 nowych znaczeń z takich dziedzin, jak:
agrotechnika, chemia, elektronika, informatyka, kolejnictwo, lotnictwo, ochrona środowiska, telekomunikacja
- wzbogacony o hasła z medycyny, prawa i ubezpieczeń
- o układzie haseł zmienionym na gniazdowy
- ponad 115 000 terminów wyjściowych, w tym wiele skrótów i skrótowców występujących w fachowej literaturze niemieckiej oraz co najmniej 150 000 odpowiedników lub objaśnień w języku polskim
- przeznaczony dla tłumaczy tekstów technicznych, studentów i pracowników naukowych uczelni technicznych, przedsiębiorców, pracowników firm zagranicznych.

„Philip Tetlock jest światowej klasy ekspertem jeśli chodzi o to niezwykle istotne zagadnienie. „Superprognozowanie” to niesamowita opowieść o tym, jak on i jego zespół badawczy sprawili, że zwyczajni ludzie pokonali ekspertów w bardzo poważnej grze. Jest to również doskonała instrukcja ucząca trzeźwego myślenia w niepewnym świecie. Koniecznie przeczytaj.”
Daniel Kahneman, laureat Nagrody Nobla oraz autor „Thinking, Fast and Slow"

„Na świecie jest wiele książek o prognozowaniu, ale w niewielu jest napisane, jak to robić poprawnie.”
Piotr Zielonka, profesor w Katedrze Fizyki SGGW, autor „Giełda i psychologia”

Każdy mógłby skorzystać na możliwości dalszego spojrzenia w przyszłość, niezależnie czy kupuje akcje, tworzy strategie, wprowadza nowy produkt, czy też po prostu planuje menu na nadchodzący tydzień. Niestety ludzie są zazwyczaj marnymi prognostykami. Jak wykazał Philip Tetlock, profesor Wharton School of Business, w swoim przełomowym badaniu z 2005 roku, nawet prognozy ekspertów są niewiele lepsze niż wynik przypadku. Mimo to, istotnym oraz niedopowiedzianym wnioskiem wynikającym z tych badań było stwierdzenie, że niektórzy profesjonaliści naprawdę potrafią prognozować, a Tetlock spędził minioną dekadę starając się dowiedzieć dlaczego. Co czyni niektórych tak dobrymi? I czy można się tego nauczyć?

W „Superprognozowaniu”, Philip Tetlock i Dan Gardner przedstawiają nam arcydzieło predykcji, oparte o dekady badań oraz wynik rozległego, finansowanego przez rząd tournée prognozowania. W projekt Właściwe Osądy (Good Judgement Project) zaangażowano dziesiątki tysięcy zwykłych ludzi - włączając w to brooklyńskiego reżysera, emerytowanego hydraulika oraz tancerkę, których poproszono o prognozowanie globalnych wydarzeń. Niektórym poszło zadziwiająco dobrze. Pokonali specjalistyczne benchmarki, rywali oraz rynki prognostyczne. Wypadli lepiej niż zbiorcze opinie analityków z dostępem do zastrzeżonych danych. To „superprognostycy”.

W tej przełomowej oraz przystępnej książce, Tetlock i Gardner pokazują nam w jaki sposób możemy się uczyć od tej elitarnej grupy. Splatając razem historie prognostycznych sukcesów (wliczając w to nagonkę na Osamę bin Ladena), porażek (inwazja w Zatoce Świń) oraz wywiadów z decydentami wysokiego szczebla, od Davida Petraeusa do Roberta Rubina, udowadniają, że dokładne i udane prognozowanie nie wymaga wcale potężnych komputerów czy tajemniczych metod. Niezbędne są za to: zbieranie dowodów z różnych źródeł, probabilistyczne myślenie, praca zespołowa, notowanie rezultatów oraz umiejętność przyznania się do błędu i zmiany kursu.

„Superprognozowanie” oferuje pierwszy, widocznie efektywny sposób na poprawienie naszej zdolności prognozowania przyszłości - zarówno w biznesie, finansach, polityce, stosunkach międzynarodowych, jak i życiu codziennym – a jej przeznaczeniem jest zajęcie miejsca wśród współczesnych klasyków.

WSZYSTKO ZACZĘŁO SIĘ OD WIELKIEGO WYBUCHU!
A co było dalej? Cyjanobakterie zaczęły produkować tlen, neandertalczycy wynaleźli narzędzia, ludzkość zbudowała piramidy i Wielki Mur Chiński. Starożytni Grecy zauważyli, że obiekty na niebie się poruszają, i nazwali je planetami. Kopernik wstrzymał słońce, Newton oberwał w głowę jabłkiem, a Einstein… co właściwie zrobił Einstein?
Uwielbiasz Teorię wielkiego podrywu, ale kiedy słyszysz o liniach Fraunhofera, spektroskopii atomowej czy dysku protoplanetarnym, czujesz się jak Penny na lekcji fizyki z Sheldonem Cooperem? Kiedy ktoś zaczyna rozmowę o ostatnim sezonie Doktora Who albo pyta, czy twoim zdaniem orkowie poradziliby sobie podczas bitwy pod Gettysburgiem, milkniesz jak Raj Koothrappali w towarzystwie kobiet? W takim razie ta książka jest dla Ciebie!
Dzięki niej dowiesz się wszystkiego, co zawsze chciałeś wiedzieć o fizyce, flagach i science fiction, ale bałbyś się o to zapytać doktora Coopera!

• Dlaczego Sheldon uznał, że na imprezę kostiumową warto przebrać się za efekt Dopplera, a Raj wybrał strój nordyckiego boga Thora?
• Do kogo powinien zadzwonić Howard, gdyby skonstruowany przez niego łazik natrafił na Marsie na kosmitów?
• Czy Leonard naprawdę musi się obawiać, że w wyniku nieudanej teleportacji powstanie wielu Sheldonów?

Poznaj odpowiedzi na wszystkie te pytania! Przed tobą pełen naukowych ciekawostek przewodnik po wszechświecie i zakamarkach umysłów bohaterów Teorii wielkiego podrywu.
I nie, to nie jest
BAZINGA!