Historia polityczna Polski 1989-2023

Piętnaście artykułów będących efektem badawczych prac politologów z katowickiego ośrodka naukowego i przedstawicieli innych krajowych jednostek naukowo-badawczych to zawartość 17. tomu wydawnictwa ciągłego „Studia Politicae Universitatis Silesiensis” autoryzowanego przez Instytut Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu Śląskiego. Teksty – jak zawsze – pomieszczono w działach tematycznych. Tym razem są to: „Teoria polityki”, „Systemy polityczne”, „Partie polityczne i systemy partyjne”, „Polityka społeczna i regionalna”, „Prawo międzynarodowe”, „Komunikowanie społeczne”.

W pierwszym z działów znalazły się dwa teksty. A. Chodubski rozważa problem autorytaryzmu w kontekście współczesnego życia politycznego, a A. Hołub podejmuje kwestię rozwoju terroryzmu któremu sprzyja środowisko radykalne i ekstremistyczne. W dziale drugim J. Iwanek analizuje temat systemów wyborczych przez pryzmat ich aspektów metodologicznych (j. ang.), S. Grabowska zajmuje się kwestią odpowiedzialności konstytucyjnej w odniesieniu do prezydenta Słowenii (j. ang.), a pytanie o Hiszpanię jako państwo federalne stawia M. Domagała. W kolejnym dziale A. Rudowski przedstawia stosunek partii politycznych do modernizacji państwa jako kryterium różnicowania aktorów sceny politycznej. M. Dobrowolski na przykładzie J. Kaczyńskiego rozważa problem przywództwa politycznego w opozycji. Nad rolą partii Jedna Rosja na rosyjskiej scenie politycznej zastanawia się J. Jendrysko, a Ł. Wilkoń analizuje (j. ang.) przypadek włoskiej partii Lega Nord pod kątem jej ideologii. W następnym dziale skalą i dynamiką zagrożenia ubóstwem ekonomicznym polskich rodzin wielodzietnych w latach 2006–2015 zajmuje się B. Zasępa. B. Jewartowski przybliża zagadnienie oszustw metoda „na wnuczka”, a B. Toszek – kwestię uwarunkowań dynamiki rozwoju organizacji pozarządowych w Polsce. B. Pieruszek zaś analizuje (j. ang.) zagadnienia rozwoju regionalnego na przykładzie regionów Śląska. Kolejny dział to artykuł J. Iwanka (j. ang.) o językowym ujęciu definicji przestępstw w międzynarodowym prawie karnym. W dziale następnym tekst (j. ang.) autorek M. Antón Crespo i M.Y. Fernández Ramos, które omawiają teorię opartą na empirycznym podejściu do wizerunku osób starszych w prasie cyfrowej w Kastylii y León. Całości dopełnia – z dwiema recenzjami – dział „Recenzje i omówienia”.

Antynomie i paradoksy są charakterystyczne demokracji jako takiej, ale to ich współczesne emanacje stały się przedmiotem szczególnej uwagi autorów artykułów publikowanych w tej książce.
Autorzy koncentrują się na paradoksach i sprzecznościach, które sprawiają, że na nowo należy spróbować zrozumieć mechanizmy rządzące współczesnym światem demokratycznym. Analiza badawcza opiera się na paradygmacie rozwoju społeczno-kulturowego, dlatego autorzy ukazują ewoluujący system organizacyjny w ujęciu dynamicznym, generującym potrzebę reagowania na zmiany związane z rozwojem. Istotnym osiągnięciem naukowym omawianego dzieła jest wykrycie nieadekwatności i niekomplementarności działań w sferze polityki, mających (pozornie) służyć rozwiązywaniu rzeczywistych problemów egzystencjalnych i organizacyjnych. Widać tu swoistą próbę zdekonstruowania i zdekonspirowania ukrytych i zawoalowanych celów wpływowych decydentów rzeczywistych, którzy nie działają jawnie w sferze publicznej i nie podlegają ocenie wyborców

Tytułowy problem recenzowanej monografii – bezpieczeństwo Europy Środkowo-Wschodniej w perspektywie narodowej i międzynarodowej ma obecnie ważne znaczenie zarówno naukowe jak i praktyczne. W świetle dominujących opracowań i analiz recenzowana praca stanowi oczekiwane i interesujące uzupełnienie prezentujące interdyscyplinarne ujęcie tematu. Wzbogaceniem jest spojrzenie na temat przez pryzmat nowych, dynamicznych zjawisk i procesów zachodzących w regionie, jego bezpośrednim sąsiedztwie i działaniach mocarstw, organizacji międzynarodowych. Dominujące jest ujęcie z perspektywy nauk o bezpieczeństwie.
Z recenzji prof. dr. hab. Waldemara Kaczmarka

Wiesław Śmiałek – doktor nauk humanistycznych, specjalność: bezpieczeństwo narodowe i międzynarodowe. Absolwent akademii wojskowych, studiów podyplomowych i kursów specjalistycznych z zakresu bezpieczeństwa międzynarodowego, m.in. The Naval Justice School – Szkoła Sprawiedliwości Marynarki Wojennej USA; The NATO School – SHAPE – Szkoła Kwatery Głównej Połączonych Sił Zbrojnych NATO w Europie – Oberammergau (Niemcy). Adiunkt na Wydziale Bezpieczeństwa, Logistyki i Zarządzania Wojskowej Akademii Technicznej. Doświadczenie naukowo-dydaktyczne: nauczyciel akademicki na Wydziale Strategiczno-Obronnym Akademii Obrony Narodowej Krajowej Szkoły Administracji Publicznej oraz na Uniwersytecie Warszawskim (ISM). Autor i redaktor naukowy ponad stu publikacji polsko- i obcojęzycznych. Promotor ponad dwustu prac magisterskich i licencjackich. Uczestnik ponad 15 programów naukowo-badawczych międzynarodowych (NATO, V4, Austria, Czechy), międzyresortowych, resortowych i uczelnianych. Zainteresowania naukowo-dydaktyczne: bezpieczeństwo międzynarodowe (Europa i Azja), polityka zagraniczna i bezpieczeństwa RP, teoria konfliktów i wojen, siły zbrojne w państwie.

Łukasz Kominek – absolwent Wydziału Cybernetyki Wojskowej Akademii Technicznej im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie, członek Stowarzyszenia Euroatlantyckiego SEA, Przewodniczący Zarządu Koła Naukowego Bezpieczeństwa Narodowego Wojskowej Akademii Technicznej oraz Samorządu Doktorantów Wojskowej Akademii Technicznej. Doświadczenie zawodowe zdobywał w licznych instytucjach bezpieczeństwa. Doktorant w dyscyplinie nauki o bezpieczeństwie na Wojskowej Akademii Technicznej. Zainteresowania badawcze koncentrują się przede wszystkim na tematyce bezpieczeństwa azjatyckiego, geopolityki, geostrategii, stosunkach międzynarodowych, wojskowości, szeroko rozumianym bezpieczeństwie i historii.

Olivér Balogh – absolwent Wydziału Cybernetyki Wojskowej Akademii Technicznej im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie. Stypendysta Rządu Rzeczpospolitej Polskiej. Doktorant w dyscyplinie nauki

Praca zbiorowa, której autorzy podejmują kwestie bezpieczeństwa w szerokim ujęciu, wychodząc poza rozumienie go w kategoriach militarnych i politycznych. W swoich tekstach analizują także inne jego aspekty: społeczne, prawne, ekonomiczne, etniczne, wyznaniowe, informacyjne itp. Autorzy ukazują bezpieczeństwo państwa jako złożony proces i zarazem cel strategiczny, wymagający uwzględnienia zmian zachodzących w otoczeniu zewnętrznym i wewnętrznym państwa oraz podejmowania racjonalnych decyzji i działań.

Książka Bez pieczeństwo społeczne. Podstawy teoretyczne i praktyczne jest adresowana do każdego Czytelnika, jego rodziny oraz bliskich, porusza bowiem problematykę bezpieczeństwa, które jest jedną z podstawowych, egzystencjalnych i fundamentalnych wartości i potrzeb każdego człowieka, bez którego nie jest możliwe spokojne i godne życie w realiach XXI wieku. Problematyka niniejszej monografii obejmuje obszar bezpieczeństwa społecznego, pod pojęciem którego najogólniej rozumie się ochronę egzystencjalnych podstaw
życia ludzi, zapewnienie możliwości zaspokajania indywidualnych potrzeb (materialnych i duchowych) realizację aspiracji życiowych przez tworzenie warunków do pracy i nauki, ochronę zdrowia oraz gwarancje emerytalne.

Celem niniejszej publikacji jest przedstawienie międzynarodowej pozycji Białorusi oraz jej relacji ze środowiskiem międzynarodowym, w tym stosunków dwustronnych z wybranymi państwami oraz wielostronnych z organizacjami międzynarodowymi. Znaczny wpływ na wyjaśnienie prowadzonej przez Białoruś polityki zagranicznej wywierają uwarunkowania wewnętrzne.
Celom przedstawionym powyżej została podporządkowana struktura niniejszej książki. W części pierwszej dokonano analizy uwarunkowań wewnętrznych polityki zagranicznej Białorusi. W części drugiej dokonano analizy podstawowych komponentów pozycji międzynarodowej Republiki Białoruś. W części trzeciej przedmiotem analizy są stosunki dwustronne Białorusi z wybranymi państwami. państw rokuje małe szanse na dalszą kooperację między nimi. W części czwartej przedmiotem analizy są stosunki Białorusi z instytucjami międzynarodowymi. Należy podkreślić, że świadomie pominięto relacje z Sojuszem Północnoatlantyckim, gdyż Białoruś „postrzega” NATO przez „perspektywę” Federacji Rosyjskiej, a o wiele większą wagę przywiązuje do Unii Europejskiej.