Hybrid warfare. The essence, structure and course of the conflict

Główną przesłanką powołania do życia pododdziałów antyterrorystycznych Policji była konieczność przeciwdziałania zjawiskom niezwykle groźnym dla bezpieczeństwa publicznego, jakimi niewątpliwie były rosnące zagrożenia związane z terroryzmem oraz terrorem kryminalnym, przejawiającym
się również w formach charakterystycznych dla przestępczości zorganizowanej. Stały rozwój tych zagrożeń spowodował konieczność powołania
sił zdolnych skutecznie im się przeciwstawiać, odpowiednio wyszkolonych, wyposażonych i przygotowanych do podejmowania zróżnicowanych
działań.
Wieloletnie doświadczenie w działaniach antyterrorystycznych oraz kontakty z czołowymi przedstawicielami tej dziedziny na świecie pozwoliły na wypracowanie odpowiednich technik, właściwych rozwiązań taktycznych oraz procedur umożliwiających skuteczne działanie w sytuacjach
ekstremalnych. Wiele umiejętności, od ataku (zdobywanie budynków, mieszkań, pojazdów mechanicznych, samolotów), przez działania ochronne
(zabezpieczenia osób, mienia, imprez masowych), rozbrajanie ładunków wybuchowych, aż po skuteczne negocjacje, opiera się na wszechstronnym
wyszkoleniu. Skoki ze spadochronem, techniki podwodne, techniki wysokościowe, trening fizyczny, strzelanie — zarówno szybkie, precyzyjne,
jak i wyborowe — to dziedziny, w których antyterroryści osiągają bardzo wysoki poziom. Należy podkreślić, że specyfika szkolenia jednostek
antyterrorystycznych jest w wielu aspektach zbliżona do tej, która obowiązuje w wojskowych formacjach sił specjalnych. Dotyczy to nie tylko wyszkolenia indywidualnego, lecz także taktyki działania zespołowego, która stanowi swoistą kompilację taktyki wojskowej i policyjnej.
Główne zadania związane z obronnością kraju w przypadku zbrojnej agresji potencjalnego przeciwnika realizują Siły Zbrojne Rzeczypospolitej
Polskiej. Strategia obronności naszego kraju zakłada również udział jednostek pozamilitarnych, spełniających rozliczne funkcje wspomagania
działań militarnych. Należy jednak sądzić, że policyjne formacje antyterrorystyczne,
mimo że stanowią jeden z elementów pozamilitarnego podsystemu, z uwagi na specyfikę działań prowadzonych w czasie pokoju są
profesjonalnie przygotowane do bezpośredniego udziału w walce zbrojnej.

Bezpieczeństwo w interakcjach polsko-niemieckich to zbiór naukowych rozważań, które koncentrują się wokół szeroko pojętej problematyki bezpieczeństwa w kontekście oświadczeń państw w tym zakresie i relacji sąsiadujących ze sobą narodów.

Ochrona i zapewnienie bezpieczeństwa granicy państwowej stanowi jedną z podstawowych funkcji państwa. Jej nienaruszalność, bezpieczeństwo są szczególnie ważnymi czynnikami zapewnienia bytu narodowego i suwerenności państwa. Ochrona granicy państwowej obejmuje ogół czynności podejmowanych w kraju i poza nim przez organy państwowe w celu zachowania integralności terytorialnej, suwerenności oraz przeciwdziałania wszelkim zjawiskom stwarzającym zagrożenie dla tych wartości. (…)
Celem niniejszej publikacji jest poddanie naukowej analizie wybranych problemów bezpieczeństwa granic RP. Jest rzeczą naturalną, że tego typu praca zbiorowa – w ramach, której każdy z autorów dysponuje swobodą twórczą – charakteryzuje się niejednorodnością ujęcia metodologicznego, przyjmowanego systemu aksjologicznego oraz pojmowania bezpieczeństwa. (…) Podjęty publikacji problem badawczy jest istotny ze względów poznawczych, ponieważ dotyczy jednego z najważniejszych sektorów bezpieczeństwa narodowego – bezpieczeństwa granic RP. Praca skierowana jest do analityków, doktorantów, studentów uczelni resortowych, cywilnych kierunków bezpieczeństwa narodowego, wewnętrznego i międzynarodowego.
Fragment wstępu

Sektorowa wizja struktury i funkcjonowania państwa pozwala na dynamiczne wyodrębnienie jego obszarów – sektorów, czy też zmiennych, zarówno w czasie, jak i w przestrzeni, m.in.: sektorów: ekonomicznego, politycznego, militarnego (wojskowego), bezpieczeństwa, żywnościowego, informatycznego itp.
Definiowanie sektorów bezpieczeństwa ma istotne znaczenie analityczne, ponieważ umożliwia badanie nie tylko sektora bezpieczeństwa, ale również jego interakcje z innymi obszarami nauki.

Wśród dziedzin bezpieczeństwa narodowego wyodrębniono następujące sektory: dyplomatyczny, militarny, wywiadowczy, kontrwywiadowczy, prawa i porządku publicznego, ratownictwa, kulturowy, edukacyjny, socjalny, demograficzny, migracyjny, finansowy, energetyczny, transportowy, infrastruktury krytycznej, środowiska naturalnego i inne.

Monografia skierowana jest do analityków bezpieczeństwa narodowego, wewnętrznego i międzynarodowego, nauk politycznych, stosunków międzynarodowych i innych.

Publikacja zawiera informacje doktrynalne, i faktograficzne, poddane wnikliwej analizie i syntezie. Wzbogacona jest licznymi rysunkami, tabelami i wykresami. W swojej istocie, prezentowane treści mają być zrozumiałe dla osób zajmujących się problematyką bezpieczeństwa i obronności, jak i dla osób chcących dopiero poznać ten obszar (tu w kontekście wykorzystania wojsk obrony terytorialnej). Treści, przede wszystkim, mają umożliwić wyciągnięcie własnych wniosków przez czytelnika.
Przedstawienie rozwiązań, wniosków i spostrzeżeń nie stanowi zbioru zamkniętego, lecz określa kierunek do dalszych badań.

Współczesne otoczenie, powodowane niepohamowanym rozwojem nauki, zmianami klimatycznymi oraz konfliktami zbrojnymi wpływa na człowieka, generuje wyzwania w postrzeganiu rzeczywistości. Ten stan powoduje ewolucję (a może rewolucję) w obszarze techniki, stawia wyzwania, aby poprawiać, doskonalić technikę, w tym pojazdy. Przykładem może być bezpieczeństwo człowieka, technika i wzajemne oddziaływanie tych elementów podczas codziennego życia czy podczas konfliktów zbrojnych. Są to przyczynki do rozwoju nowych technologii, zastosowania nowych materiałów i stanowią wyzwanie dla konstruktorów i potencjalnych użytkowników nowych pojazdów. Można mieć na uwadze na przykład wprowadzenie nowych rozwiązań napędów elektrycznych czy turbinowych do zasilania pojazdów lub wdrażanie sztucznej inteligencji, jako uzupełnienie lub zastąpienie człowieka. Kreowana rzeczywistość w użytkowaniu pojazdów stanowi również wyzwanie dla systemów diagnostycznych i logistycznych, a także dla samego człowieka, jako ich użytkownika.

Myślą przewodnią monografii jest zwrócenie uwagi Czytelnikowi na złożoną i wieloaspektową problematykę badań i eksploatacji pojazdów. Jest to także próba przybliżenia aspektów konstrukcji nowych pojazdów, w tym pojazdów autonomicznych, szeroko pojętej eksploatacji pojazdów, ochrony balistycznej pojazdów i załóg oraz co istotne przechowywanie sprzętu czasowo wyłączonego z użytkowania. Każdy z wymienionych aspektów stanowi istotny element ogólnie pojmowanego bezpieczeństwa załóg i prawidłowej eksploatacji. Należy mieć na uwadze, że użytkowanie pojazdów w różnych warunkach terenowych i klimatycznych wymaga od konstruktora spełnienia szeregu istotnych kryteriów, m.in. konstrukcji samochodu, mocy silnika, dopuszczalnej masy całkowitej czy w końcu mobilności. Praktyka wskazuje, że wymienione zagadnienia należy uzupełnić o równie ważne determinanty, do których warto zaliczyć: bezpieczeństwo załóg, odporność samochodów na ostrzał, jako zagrożenia po­chodzące od bezpilotowych środków napadu, tak powszechnie stosowanych we współ­czesnych konfliktach zbrojnych. Zauważyć należy, że w podejmowanych rozważaniach istotnym zagadnieniem jest i powinno być bezpieczeństwo człowieka.