Ioannis Dantisci Epistulae Latinae, part 1, vol. 1

Repetytorium z biologii składa się z dwóch części: powtórzeniowej i sprawdzającej (ze sprawdzianem). Znakomicie może zastąpić wszystkie cztery podręczniki (z klas V–VIII), gdyż obejmuje wszystkie ważne tematy z biologii uwzględnione w podstawie programowej. Jeden temat jest przedstawiony na dwóch jednocześnie widocznych stronach (tzw. rozkładówce). Zawiera potrzebne informacje i podsumowanie a na końcu pytanie. Jest ilustrowany poglądowymi grafami, schematami, rysunkami i fotografiami, które są starannie dobrane i wykonane. Tłumaczenie skomplikowanych zagadnień dotyczących m.in. zjawisk i procesów fizjologicznych, bioróżnorodności, budowy organizmów czy podstaw genetyki jest dzięki temu dużo łatwiejsze. Odpowiedzi do pytań zapisano „do góry nogami”. Ma to skłonić do samodzielnych odpowiedzi i dać możliwość sprawdzenia poprawności rozumowania i opanowania materiału omówionego w ramach konkretnego tematu. Na końcu repetytorium jest sprawdzian (wraz z omówieniem i rozwiązaniami) wykonany na podstawie wzorcowych testów Centralnej Komisji Egzaminacyjnej. Podpowie kandydatowi do szkoły średniej czy dobrze opanował materiał z przedmiotu na poziomie szkoły podstawowej. To znakomita pomoc, którą uczniowie mogą wykorzystywać samodzielnie, a także z udziałem dorosłych

Książka stanowi wprowadzenie do dyscypliny określanej mianem glottodydaktyki. Ma charakter podręcznika akademickiego, przygotowanego w formie wykładu uniwersyteckiego oraz w formacie aktywności dydaktyczno-pedagogicznych i studiów przypadku do zrealizowania na zajęciach o charakterze seminaryjno-konwersatoryjnym. W swojej koncepcji odnosi się do refleksyjnych nurtów kształcenia nauczycieli języków obcych, oferując użytkownikom publikacji osobiste doświadczanie na sobie współczesnych trendów i koncepcji glottodydaktycznych.
Zamieszczone w tomie studia przypadków i zadania odnoszą się do nauczania poszczególnych języków obcych, traktowanych jako element jednego ogólnego kształcenia językowego.
Zawartość książki skorelowana jest z wymaganiami sformułowanymi w obecnych i przygotowywanych standardach kształcenia nauczycieli. Odnosi się do treści skupionych w ramach ogólnej dydaktyki językowej i pedagogiki, które realizowane są na wszystkich specjalizacjach nauczycielskich prowadzonych w ramach neofilologii (anglistyk, germanistyk, romanistyk, iberystyk, italianistyk, rusycystyk), lingwistyk stosowanych i glottodydaktyki polonistycznej. Pod względem treści obejmuje całościowy przegląd rozwoju glottodydaktyki, zwracając uwagę na perspektywy i kierunki jej dalszego rozwoju.
Książka jest adresowana do studentów wszystkich ścieżek kształcenia nauczycieli języków obcych. Jej użytkownikami stają się tym samym studiujący specjalizacje nauczycielskie zarówno na studiach licencjackich, magisterskich, jak i kwalifikacyjnych podyplomowych w ramach wszystkich języków obcych obecnych w polskim systemie edukacyjnym.

„Na rynku polskich wydawnictw naukowych niewiele jest tego typu publikacji (może Janowskiej, Komorowskiej czy Pfeiffera), które można uznać za względnie kompleksowe, przy czym oceniany podręcznik wyróżnia się na tym tle in plus aktualnością i zakresem podejmowanych wątków problemowych. Postęp, jaki dokonał się przez minione kilka czy kilkanaście lat na gruncie omawianej dyscypliny, przesądza o tym, że zaproponowany wykład można uznać za nowe ujęcie problemu, wypełniające istotną lukę na rynku wciąż nielicznych podręczników akademickich dla przyszłych nauczycieli języków obcych.
Dydaktyka języków obcych autorstwa Przemysława Gębala niewątpliwie nosi cechy podręcznika akademickiego. To publikacja bardzo ciekawa, poznawczo wartościowa i potrzebna na etapie kształcenia i doskonalenia zawodowego nauczycieli języków obcych. Użyteczność tego opracowania docenią zwłaszcza ci czytelnicy, którzy mają utrudniony dostęp do źródeł innojęzycznych, tak z przyczyn logistycznych, jak i kompetencyjnych. W przedmowie do podręcznika autor celnie wymienia grupy adresatów jego wykładu: przyszłych i praktykujących nauczycieli języków obcych, w tym polskiego jako obcego, zamierzających nauczać bądź nauczających w różnych typach szkół i na różnych poziomach kształcenia, tak w edukacji formalnej, jak i pozaformalnej. Listę tę rozszerzyłabym o nauczycieli akademickich zajmujących się kształceniem przyszłych nauczycieli języków obcych. Dla nich również podręcznik może okazać się pomocą wielce użyteczną, zwłaszcza że został wzbogacony o komponent autorskich zadań/projektów, dzięki którym dużo łatwiej będzie osiągnąć zamierzenie autora, by jego praca przysłużyła się do „wykształcenia refleksyjnych praktyków, przygotowanych do uczenia się i podnoszenia swoich kompetencji zawodowych przez całe życie”.
Dr hab. Anna Jaroszewska, fragment recenzji

Celem niniejszej publikacji było zbadanie, w jaki sposób i w jakim stopniu zapis tekstów wschodniosłowiańskich za pomocą znaków alfabetu łacińskiego odzwierciedla prawdziwe brzmienie języka starorosyjskiego, starobiałoruskiego i staroukraińskiego. Jako materiał do badań posłużyły cztery zabytki, rękopisy i starodruki, datowane na koniec XVI i na XVII wiek: Rękopis z Hoduciszek (odpis Statutu Litewskiego z 1588 roku), Ecphonemata liturgiey greckiey, Pacta wiecznego przymierza i Placzewnaja recz…
Teksty te powstały w czasach, gdy z języka staroruskiego wyodrębniły się już języki wschodniosłowiańskie, co pozwoliło zidentyfikować zarejestrowane w źródłach wspólne i dystynktywne cechy fonetyki rosyjskiej, ukraińskiej i białoruskiej. „Książka Magdaleny Janas prezentuje rezultaty nader szczegółowej i skrupulatnej analizy czterech zabytków piśmiennictwa z terenów Słowiańszczyzny Wschodniej. Z wielką uwagą i starannością przyjrzała się autorka ekwiwalentom poszczególnych fonemów w zapisie łacińskim, biorąc pod uwagę ich pozycję w wyrazie i sąsiedztwo głoskowe. Wyniki obserwacji poddała rzetelnej i – co niezmiernie ważne w badaniach historycznojęzykowych – ostrożnej interpretacji. Przede wszystkim jednak ujawniła udokumentowane w źródłach zjawiska natury fonetycznej i określiła ich językową proweniencję. Monografię uważam za niezwykle wartościowe rozwiązanie podjętej problematyki. Zaprezentowane w niej wyniki badań w znacznym stopniu poszerzają wiedzę z zakresu historii języków wschodniosłowiańskich, kształtowania się ich systemów graficznych, fonetycznych, a w pewnej mierze – także fleksyjnych i leksykalnych”. Z recenzji dr hab. Haliny M. Chodurskiej, em. prof. UP Magdalena Janas– doktor nauk humanistycznych, językoznawca. Zajmuje się zagadnieniami związanymi z fonetyką historyczną języków wschodniosłowiańskich.

Tematem przewodnim tomu jest znaczenie gramatyki w przekładzie interlingwalnym, a jego celem – ukazanie znaczeniotwórczej funkcji elementów gramatycznych w tekście źródłowym i jego przekładzie z perspektywy językoznawstwa kognitywnego. Wprowadzający rozdział teoretyczny przedstawia sformułowaną przez Ronalda Langackera tezę o symbolicznej naturze środków gramatycznych oraz przybliża podstawowe instrumentarium stworzonej przez niego teorii języka, jaką jest gramatyka kognitywna. Zasadniczą część pracy stanowią jednak napisane przez adeptów przekładu i przekładoznawstwa praktyczne studia, ukazujące słuszność tezy Langackera poprzez zastosowanie aparatu pojęciowego gramatyki kognitywnej w analizie konkretnych zjawisk i problemów tłumaczeniowych.

Książka pokazuje, że zastosowanie niełatwej teorii gramatyki kognitywnej w wyjaśnianiu zjawisk przekładowych przynosi wymierne korzyści w procesie kształcenia przyszłych tłumaczy, rozwija ich zdolności zniuansowanego rozumienia tekstu źródłowego (bez względu na jego typ) oraz wpływa korzystnie na jakość sporządzanych przekładów i ich ocenę. Zaprezentowane w pracy studia uczą krytycznego i kreatywnego myślenia, ukazują, w jakim zakresie podejmowane przez tłumacza decyzje translatorskie są uwarunkowane indywidualnie. Tom będzie cenną pomocą w dydaktyce przekładu na studiach filologicznych.

[Z recenzji dr hab. Ewy Daty-Bukowskiej, prof. UJ]

Repetytorium z matematyki służy przygotowaniu ósmoklasisty do obowiązkowego egzaminu na zakończenie szkoły podstawowej – znakomicie może zastąpić każdy podręcznik!

Słynny amerykański językoznawca George Lakoff (ur. 1941) jest wraz z Markiem Johnsonem (ur. 1949) autorem tej równie słynnej książki o metaforycznym charakterze naszego języka i w konsekwencji – myślenia. Jej sława bierze się też stąd, że w odpowiedniej chwili dobitnie i przekonująco wypowiedziała tezę o metaforyczności. Teza ta nie jest nowa (już np. Nietzsche nazywał język „armią metafor”), lecz pojawiła się w okresie triumfu „gramatyk generatywnych” opartych na „komputerowej” idei języka. Rozwijane przez Lakoffa językoznawstwo kognitywne wychodzi od żywego doświadczenia ufundowanego przede wszystkim na wyobraźni. Kognitywizm głosi, że język i poznanie wpływają na siebie nawzajem – język nie jest gotowym „narzędziem” poznania, danym z góry lub nawet wpisanym w strukturę umysłu. Za pomocą mnogości efektownych przykładów Lakoff i Johnson pokazują, jak w praktyce metafory sterują naszym postrzeganiem świata. Niniejsze wydanie zostało poszerzone o nowe posłowie, w którym autorzy referują wyniki badań nad metaforycznymi podstawami języka w okresie po ukazaniu się ich książki. Nowe teorie wiążą metafory z neuronauką, poszukując biologicznych uwarunkowań powstawania najprostszych metafor, a także z najwcześniejszymi doświadczeniami jednostki ludzkiej, które również się do tego przyczyniają. Ta fascynująca dziedzina przekonuje nas, że język pozostaje daleki od ściśle logicznej struktury, ale też nie jest dowolnym, „poetyckim” konstruktem. Musimy sobie radzić i w poezji, i w ścisłych naukach, poruszając się między tymi biegunami.