Istnienie Grać Portret Ewy Wycichowskiej

Wydarzenia kryzysu ukraińskiego stanowiły dla wielu zaskoczenie. Inni natomiast, wieszcząc upadek „jednobiegunowej chwili”, interpretowali je jako konieczność wynikającą z odwiecznej rywalizacji mocarstw. Bez wątpienia jednak kryzys ukraiński przyczynił się do przeobrażenia status quo bezpieczeństwa Europy Środkowo-Wschodniej, a zmianami tymi w znacznym stopniu została objęta również Polska. Autor poprzez chłodną analizę zakotwiczoną w teorii realizmu strukturalnego i opierającą się o założenia geopolityczne ukazuje, w jaki sposób wydarzenia zza naszej wschodniej granicy wpłynęły na bezpieczeństwo Polski. Publikacja ta jest wnikliwą interpretacją polityki zagranicznej Polski kreowanej w obliczu kryzysu ukraińskiego, a także regionalnej gry interesów mocarstw. Od rewolucji Euromajdanu, poprzez aneksję Krymu i destabilizację wschodniej Ukrainy, aż do zamrożenia konfliktu autor przybliża czytelnikowi skomplikowany przebieg kryzysu, osadzając go w kontekście bezpieczeństwa Polski, wraz z rywalizacją zachodnio-rosyjską w tle.

W drugiej książce z cyklu „W stronę nowej syntezy literatury polskiej początku XXI wieku” pytamy o udział i funkcje literatury w dyskusjach po przełomie 1989 roku. Wybraliśmy te, które wydały nam się szczególnie znaczące. Te dyskusje o stosunku do PRL, kontrowersje wokół feminizmu i mniejszości seksualnych, polemiki na temat Jedwabnego oraz starcia wywołane katastrofą smoleńską. Staramy się opisać strategie literatury w nowych warunkach. Zależnie od układu sił i presji, staje się ona medium porozumienia tych, których doświadczenie spychane jest na margines, lub otwarcie negocjuje reguły komunikacji. Istnieje wśród innych mediów, odwołuje się do nich, dzieli z nimi narracje. Ze sfery sztuki przenosi się coraz wyraźniej w sferę codzienności.

Książka podejmuje temat roli dyplomacji obronnej w kształtowaniu i realizacji polityki bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej. Jest on istotny ze względów tak naukowych, jak i praktycznych, zważywszy na względnie nowy rodowód pojęcia „dyplomacja obronna” oraz słabe rozpoznanie zagadnienia w toku badań naukowych. Podjęty w książce wysiłek ma w znacznym stopniu charakter pionierski i nie doczekał się do tej pory w Polsce monograficznego opracowania w obszarze polskiego segmentu nauk o bezpieczeństwie. Również w literaturze obcojęzycznej opracowania dotyczące bezpośrednio dyplomacji obronnej prezentują się nad wyraz skromnie. Rola dyplomacji obronnej w kształtowaniu i realizacji polityki bezpieczeństwa RP ujęta została w dwóch aspektach – pierwszy to ewolucja dyplomacji obronnej jako narzędzia, a z drugiej strony – jej rola w procesie kształtowania i realizacji polityki bezpieczeństwa RP. W publikacji uwzględniona została historyczna ewolucja tej problematyki oraz jej współczesne wymiary i dylematy. Przedstawione wnioski i propozycje mogą być użyteczne dla działań państwa, które powinny służyć lepszemu zrozumieniu roli i znaczenia dyplomacji obronnej w kształtowaniu i realizacji polityki bezpieczeństwa RP.

The author of this publication strives to analyze the transformation in the educational process of the Romanis3 reflected by the key phenomena that define our modern education systems: institutional transformation as an internal process and European integration and globalization - two external processes. It is also vital to discuss the assimilation and integration policies towards the minority ethnic groups. The interdisciplinary approach towards the above issues comprises sociological, political but mainly pedagogical analysis with the focus on the multicultural and intercultural concepts vital for this project. Comparative research requires extensive theoretical preparations. The dual understanding of the modern Romani education is based on two functions of the education system: the first one aims to educate the Romanis and to prepare them to work and live in a multicultural society with special programmes being conducted to aid the process of their bicultural identity formation. The second one focuses on the mainstream population’s education on the The Roma minority group. Such a dualism would reflect adequately the idea of cultural pluralism. The successful implementation of the above two challenges would contribute to the Roma and non-Roma’s peaceful and benign coexistence in a multicultural society and integration of the two groups. The publication constitutes a comparative research on the Roma current education and future perspectives in the three chosen countries of Central Europe. The analysis covers the 1945–2004 period – a few decades of Romani educational transformations. Due to the structure of the pedagogical system, the analysis of educational transformation has been carried out within the framework of compulsory education. The research centres mainly on the primary and secondary schooling but also refers to the initiatives of Non-Government Organizations and kindergarten education. The subject research is intertwined with comparative pedagogy, multicultural/intercultural education and sociology of national minorities and ethnic groups. Theoretical analysis relates to the following issues: the Romani ethnic group, multicultural and intercultural education, cultural traditions of national and ethnic minority groups. The characteristics of Romani ethnic group, their living situation, factors shaping Roma participation in the mainstream culture and education in the mentioned above three countries of Central Europe, have been presented in the publication.

Tylko zintegrowane, zdeterminowane, zorganizowane silne działania indywidualne, społeczne, ekonomiczne i polityczne mogą zapewnić teraźniejszym i przyszłym pokoleniom takie warunki życia, aby mogły być zaspokojone wszystkie ich potrzeby służące rozwojowi wartościowego życia we wszystkich sferach bytu ludzkiego.
W tych działaniach powinno się odnajdywać i odpowiednio zabezpieczać konieczne środki służące kształtowaniu stylów życia, które będą uwzględniać przede wszystkim najwyższą wartość życia ludzkiego i wysoki priorytet działań na rzecz środowiska naturalnego. W centrum strategii modernizacji sfery ekonomii i innych przestrzeni zintegrowanego rozwoju powinien zawsze znajdować się człowiek ze specyfiką swojego otoczenia społecznego, gospodarczego, politycznego, technologicznego, ekologicznego i odziedziczonych reguł myślenia i działania, które tworzą sieć wzajemnie oddziałujących na siebie czynników.
Naukowe myślenie oparte na sztywnych standardach badawczych odwołujących się do tego, co mierzalne, wskaźników uśrednionych jest dysfunkcjonalne wobec realnych problemów ludzi, którzy są przecież w zróżnicowanym stopniu ograniczeni od strony zasobów, ale przede wszystkim informacyjnie, emocjonalnie i poznawczo, i z tej perspektywy racjonalizują swoje cele rozwojowe. Nauka nie może służyć samej sobie. Jej przeznaczeniem jest nie tylko wypełnianie funkcji poznawczych, odpowiadanie na pytanie, jak było i jest, ale przede wszystkim dostarczenie wiedzy, jak mogłoby być, i recept, co zrobić, aby było lepiej.
Ze wstępu
Pasjonująca lektura, niesłychanie erudycyjny przegląd podstawowych kwestii związanych z modernizacją Polski w minionym stuleciu – od odzyskania niepodległości po dzień dzisiejszy i budowaniem jej należnego miejsca w rozwijającym się świecie. Napisana przystępnym językiem, wzbogacona licznymi odsyłaczami do najwybitniejszych nie tylko polskich intelektualistów i luminarzy ekonomii, socjologii, historii, filozofii i innych nauk. Umiejętne operowanie przez Autorów syntezą wywiedzioną z naukowych dowodów, potwierdzonych świadectwami historycznymi, udokumentowanymi faktami, a nie jedynie uśrednionymi wskaźnikami – wszystko to sprawia, że to dzieło czyta się z wielką przyjemnością. Książka warta polecenia przede wszystkim politykom, ekonomistom, studentom i każdemu kto chce rozumieć, że historia jest magistra vitae także w ekonomii, a refleksje nad zintegrowanym rozwojem torują drogę do życia w dobrostanie i bycia dobrym.
Prof. dr hab. Jerzy Żyżyński,
ekonomista związany z Uniwersytetem Warszawskim, członek Rady Polityki Pieniężnej

Dobrze się stało, że Tomasz Wołek zdecydował się na przygotowanie wyboru swych tekstów. Był bowiem jedną z kluczowych postaci środowiska Ruchu Młodej Polski i bardzo znaczącym autorem.

Mocną stroną książki jest analiza rządów PiS. Wołek należał do publicystów, którzy bardzo wcześnie dostrzegli kierunek zmian w państwie wprowadzanych przez to ugrupowanie, i trafnie odczytał metodę sprawowania władzy przez Jarosława Kaczyńskiego. Był konsekwentnym krytykiem rządów PiS-u w latach 2005–2007 i w obecnej jej fazie, która zaczęła się w 2015 roku.
Aleksander Hall

Podzielam w pełni krytycyzm Wołka wobec rządów Jarosława Kaczyńskiego i jego PiS; podzielam też ostre diagnozy środowiska PiS, które dla mnie jest polskim wariantem postsowieckiego putinizmu.

Osobny podziw budzą we mnie refleksje Wołka o poezji Herberta, Krynic kiego czy Kelusa, świetne portrety Wałęsy, Jarosława Kaczyńskiego czy też Stanisława Cata-Mackiewicza. To książka uczciwa, odważna i ciekawa; książka bardzo osobista. A wreszcie – tę książkę świetnie się czyta.
Adam Michnik