Książ Zamek I Tarasy Wersja Angielska

Niezwykła opowieść o historii Okinawy snuta z perspektywy dwojga podróżników bez pamięci zakochanych w tej przepięknej wyspie, jej niesamowitej przeszłości i tajemniczej duchowości. Pożegnalna wyprawa Adama i Ewy na Okinawę, wyspę z ich snów, okazuje się inna niż wszystkie poprzednie. Na zgliszczach zamku Shuri para spotyka ognistowłosego Nabiego, który, choć wygląda jak zwykły rudy chłopiec, to tak naprawdę jest kijimuna – duchem mieszkającym w drzewie gajimaru, jedną z mitycznych istot występujących w ludowych wierzeniach ludu Uchinanchu. Nabi zabiera wędrowców w magiczną podróż po najważniejszych wydarzeniach w historii Morskiego Królestwa, podczas której Adam i Ewa odkrywają własną, tajemniczą przeszłość i swoje miejsce na Ziemi. Dokąd ta wędrówka w przeszłość doprowadzi parę podróżników? Czy uda im się odkryć, kiedy ich własna egzystencja splątała się z historią Okinawy i kim naprawdę są? „Adam i Ewa na Okinawie” to mistyczna powieść, która przedstawia historię tej wyspy w sposób pełen życia, kolorów i smaków. Jednocześnie jest to książka, która zachęca do bliższego poznania Okinawy, zagłębienia się w jej niesamowitą, skomplikowaną historię, wyprawy do parujących lasów Yambaru i koralowych plaż, spojrzenia w dal z klifów przylądka Hedo, zapuszczenia się w wąskie uliczki Naha i Nago, poznania zamieszkujących ją ludzi i mitycznych istot, które obserwują podróżników zza każdego drzewa.

Jawa, Bali, Sumatra i... 17 tysięcy innych wysp
Czego poszukuje w Indonezji europejski podróżnik? Różnorodności? Nietrudno o nią w kraju, którego kultura stanowi mozaikę wpływów indyjskich, chińskich, muzułmańskich i europejskich. Ciekawych ludzi? Tych najłatwiej spotkać na Jawie — najbardziej zaludnionej, najlepiej zagospodarowanej wyspie Indonezji. Egzotyki? Spośród 17 tysięcy wysp zamieszkałych jest 6 tysięcy. Każda ma odrębną kulturę, inny język, inne zwyczaje, tradycję, historię. Ludzie żyją tutaj lokalnie, sprawami swojej wyspy, w sojuszu z przyrodą, w izolacji od całego świata, którym zbytnio się nie interesują. I nawet nie zdają sobie sprawy z tego, jak piękny jest ich kraj i ile fascynujących miejsc w sobie kryje.

Indonezyjski archipelag można podziwiać bez końca. Od Jawy z więcej niż setką wulkanów, przez Bali z tysiącem świątyń, mroczny Lombok, Sulawesi, zwaną „wyspą Orchidei”, dzikie Borneo, Komodo, która jest ojczyzną ostatnich smoków naszych czasów, aż po zamieszkiwaną niegdyś przez kanibali niebezpieczną Papuę Nową Gwineę... Kraj tysięcy wysp zadziwia, urzeka, a przede wszystkim jest nieprzewidywalny. Przyciąga jak magnes miłośników przygód szukających szczęścia w podróży oraz odskoczni od zachodniego stylu życia. Niemniej jednak powstaje pytanie, czy masowy napływ turystów — z ich technologią, procesami globalizacyjnymi i logiką — na te dziewicze tereny nie sprawi, że tradycyjne rytuały, obrzędy odprawiane na indonezyjskich wyspach znikną zupełnie?

Jest to mapa jednostronna w skali 1:30'000. Przedstawia wschodnią część Beskidu Żywieckiego z Babiogórskim Parkiem Narodowym. Zasięg mapy wyznaczają: Stryszawa na północy, Magurka (1'114 m n.p.m.) na zachodzie, Kiczory na południu i Zubrzyca Górna na wschodzie. Babia Góra (1'725 m n.p.m.) od wieków przyciągała uwagę podróżników i badaczy, fascynowała pisarzy i poetów. Mówiło się, że na jej szczycie, nie bez powodu zwanym Diablakiem, miały swoją siedzibę złe moce. Kapryśna, niedostępna góra ze swoją pierwotną przyrodą do dziś pobudza fantazję. Prawdziwą osobliwością i niezwykłym przeżyciem dla turystów jest rozległa panorama z niepowtarzalnym widokiem na Tatry oraz wschód słońca podziwiany ze szczytu. Babia Góra spośród wszystkich gór polskich, pod względem wysokości ustępuje jedynie szczytom tatrzańskim. Jej charakterystyczną cechą jest asymetria stoków: południowe, opadające w kierunku Orawy są względnie łagodne w stosunku do dobrze widocznych z Zawoi, stromych i urwistych stoków północnych, zwanych „wielką zerwą Babiej Góry”. U północnych podnóży Babiej Góry rozciąga się największa pod względem powierzchni wieś w Polsce – Zawoja. Jest to atrakcyjna miejscowość wypoczynkowa oraz idealna baza wypadowa w Pasmo Babiogórskie. Na mapie zastosowano cieniowanie w celu uzyskania wrażenia plastyczności rzeźby terenu. Na odwrocie znajduje się informator turystyczno-krajoznawczy o prezentowanym regionie wraz z propozycjami wycieczek i fotografiami.

Książka graficzna „Doba na oceanie. Jak przepłynąć Atlantyk kajakiem?” to fascynująca opowieść o wyprawach przez Atlantyk Aleksandra Doby, polskiego kajakarza, który jako pierwszy człowiek w historii przepłynął ocean kajakiem, z kontynentu na kontynent.

Przeczytacie, jak zaplanować transatlantycką ekspedycję kajakową, przekonacie się, czy kajak oceaniczny jest z gumy i jak zmieścić na nim sprzęty żeglarskie, małą stocznię remontową oraz jedzenie na kilka miesięcy.

Przeżyjecie burze i sztormy na oceanie, razem z bohaterem stawicie czoła największemu prądowi świata, dowiecie się też, czy istnieją podwodne góry i jak się nie zgubić na oceanie oraz gdzie na kajaku ukryte są sypialnia, kuchnia, łazienka. Poznacie nawet smak oceanicznej kawy!

Nauczycie się robić rynny z opakowania po ciastkach i konstruować półki z karimaty.

Sprawdzicie też, czy kąpiel z rekinem jest przyjemna, kogo można spotkać na oceanie, i czy wciąż istnieją statki widma.

„Doba na oceanie. Jak przepłynąć Atlantyk kajakiem?” ilustruje niezwykłą ekspedycję i przekazuje mnóstwo informacji o Oceanie Atlantyckim.

Publikacja powstała we współpracy z Aleksandrem Dobą i jest pierwszą książką o jego wyprawach kajakowych dla dzieci.

W serii „Niezwykłe wyprawy i wyczyny” ukazała się także książka

"Marek Kamiński. Jak zdobyć bieguny Ziemi... w rok" opowiadająca o polarnych ekspedycjach polskiego podróżnika.

Czy są jeszcze dzikie miejsca w Wielkiej Brytanii i Irlandii?

Wyobraź sobie, że tworzysz listę dzikich, nieznanych destynacji i postanawiasz wyruszyć w podróż, aby je zobaczyć. Może to być okoliczny las, niezamieszkała wyspa lub słone bagno. Idea jest jedna: dotrzeć tam, gdzie rządzi natura!
To pragnienie zaprowadziło Roberta Macfarlane’a, brytyjskiego pisarza i naturoznawcę, w niesamowite miejsca. Jego poszukiwania dzikości w przyrodzie rozpoczęły się od wizyt w okolicznym lesie i wspinaczki na drzewo – prywatną świątynię dumania. To właśnie tam poczuł, że rodzi się w nim potrzeba dziczy. Odbył wiele podróży, spędził dni, wędrując, pływając, wspinając się i śpiąc daleko od cywilizacji, aby finalnie wrócić do bliskiego mu lasu. Opisał swoje przeżycia, splatając je z doświadczeniami innych podróżników, filozofów i artystów, co sprawia, że jego historia jest fascynującą wyprawą w czasie i przestrzeni.
Ta książka to zaproszenie do wyruszenia w drogę, ale też przypomnienie, że natura jest na wyciągnięcie ręki. Wystarczy uważniej spojrzeć na otaczający nas krajobraz i odkryć „dzikość”, która jest nieodłącznym elementem świata oraz nas samych.

Ilustrowany przewodnik po Gdańsku