Limeryki Niepobożne I Inne

Almanach Koła Młodych „Sfera 3” jest propozycją wydawniczą przynoszącą wiersze dwudziestu autorów związanych z krakowskim forum młodych przy Stowarzyszeniu Pisarzy Polskich. Tradycja owego forum obejmuje z górą okres półwiecza. Niniejszy zbiór poezji kontynuuje almanachy „Sfera” (1998) i „Sfera 2” (2006). Wyjaśnijmy, że tajemniczo brzmiący tytuł książki powstał ze skróconego w trakcie dyskutowania w Kole słowa „aksjosfera”. Czy można żywić nadzieję, że zebrane wiersze wynikają nie tylko z głębszej potrzeby ekspresji, ale także z ambicji formułowania odpowiedzi na wezwanie, które płynie ze świata wartości? Nie będziemy tu analizowali poszczególnych utworów (a jest ich sporo!), ani próbowali szufladkowania materii poetyckiej – przecież czytelnik znajdzie w utworach autorskie propozycje młodych godne uwagi (a może i krytyki). Ważne jest, czy mamy tu do czynienia z odkrywczą wizją teraźniejszości i z oryginalnością artystyczną. Powiedzieliśmy, że „Sfera 3” kontynuuje cykl publikacji młodych pisarzy, nawiązując więc do własnych „korzeni”. Dostrzegamy tu twarze znane z wcześniejszych publikacji (por. „Sfera 2”z 2006 roku), do których należą: Małgorzata Lebda, Aneta Kielan, Agnieszka Żuchowska – Arent. Cenne jest to, że pojawia się grupa „nowych autorów”, znanych z publikowanych własnych książek: Michał Piętniewicz, Monika Kusztal, Marta Półtorak, Marta Kostyk, Jadwiga Grabarz, Joanna Bąk, Monika Maśnik, Gina Jusięga, Marta Różańska, Tomasz Olpiński… Do grupy „nowopoetyckich” najmłodszych dołączyli: Marek Psonka, Piotr Szewczyk, Michał Zawrotniak, Aleksandra Furgała, Bartosz Kwiatkowski. Grupa autorów (nazywana niekiedy „nową poezją krakowską”) poszukuje nowych dróg artystycznych i własnej poetyckiej dykcji. Pomieszczone tu utwory ujawniają także próbę odpowiedzi na pytania egzystencjalne i temporalne (zwłaszcza odnoszące się do czasu teraźniejszego). Czytajmy młodą poezję… /Prof. Bogusław Żurakowski

Czy pięć wieków po Kolumbie można na nowo odkryć Amerykę? Mając za przewodnika Adama Majewskiego — z pewnością tak. Autor Ameryki prowadzi nas bowiem — niczym mityczny Fanes — śmiałą poetycką frazą rodem z Walta Whitmana przez wszechświat tego kontynentu. Od lodów w Quarry Ice Park po rozgrzany białą kulą słońca Nowy Meksyk, od chłodnej fali niosącej surferów z Los Angeles do zawłaszczonego śladem człowieka Srebrnego Globu. Wsiadamy na pokład Blue Birda TC/2000, z głośnika Lana Del Rey i Chroma Key… I w drogę.

Patryk Wygralak urodził się w 2002 roku w Krotoszynie, pasjonuje się głównie malarstwem, fotografią, filmografią, a także poezją. „Bawełniany kamyk” jest jego pierwszym tomikiem poezji, który napisał na przestrzeni trzech lat i pisze dla przyjemności. Już od najmłodszych lat interesuje się sztuką.

Boska Breveria jest próbą spojrzenia na świat doczesny i pośmiertny ze współczesnej perspektywy. Poetycka forma nawiązuje do kliszy ,,Boskiej Komedii" autorstwa Dantego i na płaszczyźnie determinizmu egzystencjalnego nie wiele się różni. Nadaje jej bardziej współczesną formę literacką. Wiersz a czasami rymowana proza mieszają się ze sobą jak białe i ciemne plamy ludzkiej natury.
,,Boska Breveria" podziela dantejskie wartości i analizuje ontologiczne aspekty ludzkiego bytu. Utwór składa się z trzech podstawowych części: piekła, czyśćca i nieba, z podziałem każdej na 20 części (pieśni). W odróżnieniu od średniowiecznego geniusza opisującego historyczne tło epoki i ich przedstawicieli, swoje ideały niniejsza pozycja koncentruje na innych zagadnieniach. Akcentuje historyczne wydarzenia i związane z nimi postacie. Skupia się na twórcach i roli, jaką odegrali w dziejach, wielu z nich dopiero po śmierci Dantego. Poza wspólną dla obu autorów admiracją języka poezji, autor ,,Boskiej Breverii" jest zafascynowany wszelkimi formami aktywności artystycznej i jej przedstawicielami. Stawia odwieczne pytania filozofii, wiary i w tym kontekście zwraca uwagę na istotne zagadnienia nauki.

Andrzej Wojciechowski jest poetą bez maski. Pisze wiersze od pół wieku, niekiedy z wieloletnimi przerwami. Zwięzłe i węźliste liryki wydają się ciemne i jakby pokryte bliznami. Mówią o takich bólach i rozpaczach, które powinny łączyć człowieka z człowiekiem. Poeta dzieli się cierpieniem powszednim jak chlebem. Błądzenie w labiryntach niegdysiejszych i niedawnych bólów wydaje się nie mieć końca. W najnowszym tomie Wojciechowskiego otwiera się niejasna nadzieja być może tylko na chwilowe zrozumienie i porozumienie z bliźnim. Czy wyjście z morza zranień i upokorzeń jest wreszcie możliwe? Wiersze nie pragną litości, czekają na wysłuchanie.Zbigniew Chojnowski

Łukasz Jarosz - ur. w 1978 roku, poeta, muzyk. Perkusista, wokalista i autor tekstów grup: Chaotic Splutter, Lesers Bend, Mgłowce, Zziajani Porywacze Makowców. Autor dwunastu tomów poetyckich, z których ostatni to "Stopień pokrewieństwa" (2017), oraz zbioru aforyzmów "Czynności i stany" (2019). Laureat Nagrody im. Wisławy Szymborskiej (2013), dwukrotnie nominowany do Nagrody Literackiej Nike. Mieszka pod Olkuszem.