Łódź. Pałace I Wille

Joanna Karpowicz rozpoczęła swój malarski cykl z Anubisem w roku 2011. Egipskie bóstwo o głowie szakala, psychopomp o rodowodzie starożytnym pojawia się na płótnach Karpowicz w kontekstach współczesnych. Postać Anubisa nie jest personifikacją śmierci. Jest przewodnikiem dusz, „akuszerem odchodzących”, w ujęciu Jungowskim: „End of Life Doula”. Jest tym, który towarzyszy nam w przejściu między jednym światem a drugim. Spotykamy go na końcu swojej drogi, ale dostrzec możemy w ciągu całego życia - w miejscach gdzie granica, pomiędzy dwoma światami jest szczególnie cienka - w “Thin Places”.
“Anubis.Thin Places” to 222 wysokiej jakości reprodukcji wybranych prac malarskich i krótkich form komiksowych autorstwa Karpowicz, realizowanych w latach 2021 - 2023. Artbook ma twardą oprawę, format: 29 x 22 cm i liczy w sumie 240 stron. Czytelnicy znajdą w albumie prace prezentowane na wystawach, jak i nie pokazywane publicznie. Całość zaprojektował Jarek Obważanek (Dymkołamacze). Przedmowę do albumu napisała Małgorzata Czyńska, znajdziecie tu również teksty napisane przez Gaję Grzegorzewską, Łukasza Orbitowskiego, Belę Komoszyńską i Nikodema Rozbickiego.

Publikacja podzielona jest na dwie części. W pierwszej znajduje się tekst kuratorski oraz eseje trójki zaproszonych autorów. Maria Hussakowska podejmuje rozważania na temat relacji miasto – sztuka, kluczowych postaci, miejsc i inicjatyw kształtujących lokalne środowisko. Fenomen jednej z najważniejszych pod tym względem instytucji – Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki – analizuje Agnieszka Jankowska-Marzec. Tekst Sebastiana Stankiewicza to rys historyczny oraz opis reguł funkcjonowania Otwartej Pracowni – jednego z najciekawszych stowarzyszeń artystycznych w Krakowie. Druga część publikacji poświęcona poszczególnym artystom obejmuje ich biogramy, zdjęcia pracowni oraz reprodukcje dzieł prezentowanych na wystawie. Jej uzupełnienie stanowią odpowiedzi twórców na pytania o wpływ tradycji Krakowa na ich pracę i o zadania sztuki.

Katalog wydany w związku z wystawą:
Artyści z Krakowa. Generacja 1950–1969
Kuratorzy: Monika Kozioł, Martyna Sobczy
Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK
29.10.2020–21.3.2021

Auguste Renoir, przyjaciel Claude’a Moneta, Alfreda Sisleya, impresjonista. Obrazy tego niezwykłego artysty należą dziś do najbardziej znanych i najczęściej reprodukowanych dzieł na całym świecie. Portrety dzieci i kobiet są czułe i nasycone pięknymi kolorami. Pejzaże są intensywne, przepełnione żywym światłem, oddają ulotność chwili. Kobiece akty ukazują cieplą zmysłowość. Jedno z najbardziej znanych dzieł mistrza to Śniadanie wioślarzy, które łączy w sobie charakterystyczny styl francuski z malarstwem weneckim. Wspólne plenery malarskie z Claude’em Monetem zaowocowały stworzeniem La Genouill?re i wprowadziły do twórczości artysty więcej światła.

Allegory and beauty in Florence
With the patronage of the powerful Medici family, a canon of secular and religious work, and contributions to the celebrated Sistine Chapel, Sandro Botticelli (1444/45–1510) was well placed for fame. After his death, however, his work was eclipsed for some four hundred years. It wasn’t until the 19th century that the painter began to gain major art-historical recognition.

Today, Botticelli is hailed as a towering figure of the Florentine Early Renaissance. His secular works The Birth of Venus and Primavera, mostly read as an allegory of Spring, are among the most recognized paintings in the world, resplendent in their delicate details, graceful lines, and compositional balance. His arrangements are fluid yet poised, his figures serene yet sensual. Venus, in particular, is held up as art-historical icon of beauty: pale-skinned, delicately featured, soft with fecund promise.

This essential introduction presents key works from Botticelli’s oeuvre to understand the making of a Renaissance legend. Through the painter’s most famous mythological and allegorical scenes, as well as his radiant religious works, we explore a mastery of figuration, movement, and line, which has gone on to inspire artists from Edgar Degas to Andy Warhol, René Magritte to Cindy Sherman.

Delikatne gradacje światła i kolorów oraz swobodne pociągnięcia pędzla – oto nowatorski styl Claude’a Moneta, mistrza i prekursora impresjonizmu. Jego dzieła, m.in. Impresja, wschód słońca, Katedra w Rouen czy Nenufary, zapoczątkowały rewolucję w malarstwie. Książka inspiruje do odkrywania obrazów stworzonych przez tego genialnego artystę.

Hot on the heels (or lobster claws) of the best-selling Salvador Dalí phenomenon, Les dîners de Gala, TASCHEN presents the artist’s equally surreal and sensual viticulture follow-up: The Wines of Gala. A Dalínian take on pleasures of the grape and a coveted collectible, the book sets out to organize wines “according to the sensations they create in our very depths.” Through eclectic metrics like production method, weight, and color, the book presents wines of the world in such innovative, Dalíesque groupings as “Wines of Frivolity,” “Wines of the Impossible,” and “Wines of Light.”

Bursting with imagery, the book features more than 140 illustrations by Dalí. Many of these are appropriated artworks, including various classical nudes, all of them reconstructed with suitably Surrealist, provocative touches, like Jean-François Millet’s The Angelus, one of Dalí’s favorite points of reference over the decades. Dalí also included what is now considered one of the greatest works from his late “Nuclear Mystic” phase, The Sacrament of the Last Supper (1955), which sets the iconic biblical scene in a translucent dodecahedron-shaped space before a Catalonian coastal landscape. Dalí was by this stage a devout Catholic, simultaneously captivated by science, optical illusion, and the atomic age.

The first section is dedicated to “Ten Divine Dalí Wines,” an overview of 10 important wine-growing regions, while the second develops Dalí’s revolutionary ordering of wine by emotional experience, instead of by geography or variety. Rather than any prescriptive classification, it’s a flamboyant, free-flowing manifesto in favor of taste and feeling, as much a multisensory treat as a full-bodied document of Dalí’s late-stage oeuvre, in which the artist both reflected on formative influences and refined his own cultural legacy.