Łódzki Detal. Przewodnik Po Łodzi Szlakiem Detali Architektonicznych

30. wystawa Rady Europy Potrzeba wolności. Sztuka europejska po 1945 roku jest częścią projektu, którego wcześniejsze odsłony można było oglądać w Berlinie, Mediolanie oraz Tallinnie. W MOCAK-u zostały pokazane prace, przede wszystkim wideo, 47 artystów pochodzących z 17 krajów. Pierwsza część katalogu zawiera teksty Marii Anny Potockiej, Moniki Flacke oraz Zygmunta Baumana. Wprowadzenie napisał Thorbjørn Jagland. Druga część, tak jak wystawa, dzieli się na 12 bloków tematycznych, w których prezentowane są poszczególne prace artystów, opatrzone krótkim komentarzem oraz materiałem ilustracyjnym. Katalog wydany w związku z wystawą.

The aesthetic of our contemporary environment, including everything from housing developments to furniture and websites, is partly the result of a school of art and design founded in Germany in 1919, the Bauhaus. While in operation for only fourteen years before being shut down by the Nazis in 1933, the school left an indelible mark on design as well as the practice of art education throughout the world.

Placing the Bauhaus into its socio-historic context, Frank Whitford traces the ideas behind the school s conception and describes its teaching methods. He examines the activities of the teachers, who included artists as eminent as Paul Klee, Josef Albers and Wassily Kandinsky, and the daily lives of the students. This remains the most accessible and highly illustrated introduction to perhaps the most significant design movement of the last hundred years.

BOKER TOW po hebrajsku znaczy „dzień dobry” i jest popularną nazwą izraelskich humus-barów i kawiarni. Nazwaliśmy tak nasze niedzielne śniadanio-obiady w Centrum Społeczności Żydowskiej JCC Warszawa żeby było jasne, że będzie się jadło u nas humus, a nie gęsi pipek. Od początku prowadziliśmy kuchnię mleczną, całkowicie bezmięsną, z dużą ilością warzyw. Postaraliśmy się o certyfikat koszerności od rabina Schudricha, żeby każdy Żyd, nawet ortodoksyjnie przestrzegający zasad koszerności, mógł biesiadować przy naszych wspólnych stołach. Przez sześć lat, nieprzerwanie aż do pandemii, prowadziliśmy w JCC niedzielny, koszerny bar mleczny dla wtajemniczonych. Jedli u nas Wszyscy, od biednych studentów po laureatów Oscara. Fryzjerzy i filozofowie, żydzi, muzułmanie, chrześcijanie, buddyści, ateiści i świadkowie Jehowy siedzieli ramię w ramię, dzieląc się jedzeniem, które donosiliśmy na półmiskach jak na wiejskim weselu. Dorobiliśmy się mnóstwa anegdot i kilkudziesięciu dobrych przepisów, którymi chcemy się z Wami podzielić. Dopisujcie swoje przepisy, piszcie własne historie, pokolorujcie rysunki Natana. To jest Wasza KSIĄŻKA DO PISANIA. Do zobaczenia przy wspólnym suto zastawionym stole! BOKER TOW JCC Warszawa

Skoordynowany przez Obywatelskie Forum Sztuki Współczesnej w maju 2012 roku strajk w obronie praw socjalnych artystów pod hasłem „Dzień bez sztuki” (w geście solidarności na jeden dzień zamknęły się galerie i muzea w całej Polsce) zainicjował dyskusję o zawodzie artysty i skrystalizował grupę tych, którzy postanowili walczyć o swoje prawa. Wydana wówczas gazeta strajkowa pisała o artystach tak: „nie mając stałego zatrudnienia, z trudem wiążą koniec z końcem. Pracują dużo, zarabiają słabo i nieregularnie. Stają się też pierwszymi ofiarami cięć budżetowych w instytucjach kultury i niekorzystnych zmian na rynku pracy. Artyści nie są biznesmenami, nie tworzą z myślą o zysku. Niektóre dzieła, często te najważniejsze dla społeczeństwa, nawet nie nadają się do sprzedaży. A wielu twórców, także tych, którzy już weszli na karty encyklopedii, pozostaje poza systemem ubezpieczeń emerytalnych i zdrowotnych”.

CZARNA KSIĘGA POLSKICH ARTYSTÓW, przygotowana przez środowisko skupione wokół Obywatelskiego Forum Sztuki Współczesnej, ukazuje sformułowaną z perspektywy samych artystów wizję tego, jak powinna być wspierana sztuka współczesna. Pokazuje również jak przebiega walka polskich artystów o poprawę ich statusu i jak ten proces wpisuje się w wieloletnie działania artystów ze wszystkich krajów Unii Europejskiej, Kanady czy USA.

CZARNA KSIĘGA pokazuje różnice między popularnym postrzeganiem artysty i aktu twórczego a rzeczywistością, w której tworzą artyści. Opisuje też związki między polityką kulturalną a problemami zwykłych robotników sztuki – artystów i innych twórców kultury. Rozlicza się z szeregiem mitów towarzyszących pracy twórczej. To swoisty podręcznik, który definiuje, czym jest status artysty, daje artystom do ręki konkretne argumenty do walki o swoje prawa, a politykom i decydentom wiedzę na temat współczesnej kultury.

Artyści od początku transformacji są postawieni w sytuacji bolesnego zawieszenia. Z jednej strony tworzona przez nich sztuka jest przedmiotem prestiżowych prezentacji przygotowywanych z okazji ważnych wydarzeń międzynarodowych (m.in. Polska Prezydencja w UE) z drugiej natomiast w przeciwieństwie do muzyków czy aktorów nie mogą liczyć na wynagrodzenia proporcjonalne do koniecznego wkładu pracy. Publikacja, przygotowywana przez to środowisko ukazuje wizję samych artystów, tego, jak powinna być wspierana sztuka, ta wizja jaskrawo kontrastuje z tym, co za niezbędne uważają politycy odpowiedzialni za kulturę.
Joanna Mytkowska, dyrektorka Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie

Album pod powyższym tytułem prezentuje wybór gobelinów, tkanin i haftów zmarłej w 2012 roku artystki Delfiny Krasickiej. Pasjonująca była jej droga życiowa. Urodzona w Buenos Aires w polsko – argentyńskiej rodzinie od dzieciństwa wykazywała duży talent i charakterystyczne cechy swej osobowości: chęć niesienia pomocy biednym i potrzebującym. Przebywając we Francji, gdzie studiowała na paryskiej „École du Louvre'', umiłowała sztukę i jej twórców. To wtedy dojrzewała jej wola zawarta w życiowym motto: „Tworzyć, służyć sztuce i artystom”. Była mu wierna do końca życia. Gdy w latach 60 – tych XX w. osiadła w Polsce, ojczyźnie jej przodków i wyszła za mąż rozpoczął się nowy rozdział życia Delfiny. Zaczęła tkać. Wraz z mężem, a potem też z dziećmi,  podróżowała po wielu krajach. Przebywała w soborowym Rzymie, w Algierii i Maroku, w krajach Europy Wschodniej. W 1999 roku wraz ze swą przyjaciółką, znaną malarką Anną Trochim, założyła na warszawskim Powiślu Galerię Delfiny non profit oraz Fundację Artystyczną Delfiny Krasickiej. Odnosiła coraz większe sukcesy twórcze: jej gobeliny i tkaniny nasycone feerią barw wywoływały powszechne uznanie i podziw. Równocześnie znana była z aukcji charytatywnych m.in. aukcje na rzecz Fundacji Hospicjum Onkologicznego w Warszawie, Ogólnopolska aukcja dzieł sztuki na rzecz powodzian. Album, który prezentujemy stanowi sugestywne i niezwykłe oryginalne świadectwo dorobku twórczego osoby, której działalność społeczna i artystyczna połączyła tradycje latynoskiego Południa z aktualnymi dążeniami w dziedzinie kultury europejskiego Wschodu. Staranny pod względem edytorskim wygląd liczącego blisko 400 stron albumu niesie czytelnikowi szansę poznania magicznego świata Delfiny i jej galerii.

Jerzy Duda-Gracz to jeden z najbardziej rozpoznawalnych współczesnych polskich artystów. W swojej twórczości często komentował polityczno-społeczną rzeczywistość, balansował pomiędzy groteską, ironią i satyrą a sentymentalizmem i nostalgią. Tworzył cykle malarskie, z których najbardziej znane to Motywy i portrety polskie czy Obrazy jurajskie. Twórczość artysty ukazująca karykatury postaci w tragicznym świecie, budziła silne emocje. Celnie i jednoznacznie obnażała ludzkie wady takie jak zakłamanie, chamstwo, lenistwo, nietolerancję. Na obrazach dostrzegamy również tęsknotę za światem, który przemija, za obrazami z dzieciństwa, za wspomnieniami pieczołowicie pielęgnowanymi i odtworzonymi na płótnie.