Marcin Świetlicki Artysta multimedialny

„Bogactwo z wyboru” to opowieść o losach Marcina Podolskiego, o pragnieniu bogactwa, poszukiwaniu właściwych rozwiązań, a także o zmaganiu się z konsekwencjami błędnych decyzji. W książce zarysowany został sposób myślenia i postępowania ludzi biednych, nowobogackich oraz milionerów, zawdzięczających zgromadzony majątek własnym wysiłkom. A informacje dotyczące metod tworzenia bogactwa, wplecione w fabułę, mają na celu ułatwić czytelnikom osiągnięcie niezależności finansowej.

Agnieszka Białomazur

Z wykształcenia ekonomistka. Pasjonatka rozwoju osobistego. Poprzez swoją twórczość literacką zachęca do celowego życia oraz podążania za własnymi marzeniami. Autorka książki „Bezcenne wskazówki”.

„Być dyrektorem szkoły” to książka przeznaczona przede wszystkim dla młodych dyrektorów szkół lub osób, które chcą nimi zostać.

Autorka – dyrektor z 25-letnim stażem na stanowisku, dzieli się swoim doświadczeniem z innymi. Nie twierdzi, że opisana przez niego koncepcja pracy jest jedynie słuszną, ale warto podkreślić, że szkoła publiczna, którą kierowała, osiągnęła wysoki poziom dydaktyczno-wychowawczy.

W kolejnych rozdziałach poruszane są różnorodne zagadnienia związane z funkcjonowaniem szkoły, począwszy od konkursu na dyrektora, poprzez sprawy kadrowe, rekrutację, ważne elementy kultury organizacyjnej, nadzór pedagogiczny, współpracę z rodzicami, na losach absolwentów kończąc.

Opis kolejnych rad pedagogicznych i zebrań z rodzicami wskazuje na co zwrócić uwagę w ciągu roku szkolnego. Wzory druków i dokumentów dotyczą planowania i organizacji, wzory ankiet – efektywności pracy szkoły.

Wiele miejsca poświęcono sprawom wychowawczym, a przede wszystkim kształtowaniu wszechstronnej osobowości poprzez umiejętne odkrywanie mocnych stron i motywowanie uczniów.

Rozważania na temat blasków i cieni życia seniora z praktycznymi poradami i wskazówkami

Johnson argumentuje, że w nauce należy dopuścić wyjaśnienia wykraczające poza przyjęty paradygmat naturalizmu, ponieważ tylko wtedy można dostrzec słabości obecnego punktu widzenia i poszukać innej drogi do zrozumienia różnorodnego świata przyrody.
Lider Ruchu Inteligentnego Projektu Phillip E. Johnson zastanawia się w swoim przełomowym dziele „Darwin przed sądem” nad różnymi scenariuszami pochodzenia i rozwoju życia na Ziemi. Twierdzi między innymi, że istniejąca różnorodność biologiczna nie może być efektem działania przypadkowych mutacji i doboru naturalnego. Według Johnsona darwinowski mechanizm ewolucji może być jedynie odpowiedzialny za niewielkie (mikroewolucyjne) zmiany w określonych granicach. Autor podkreśla, że nie ma żadnych wiarygodnych świadectw empirycznych przemawiających na rzecz podstawowej tezy ewolucjonistów, iż nagromadzenie niewielkich zmian w budowie organizmów może prowadzić do zupełnie nowych form życia.

Krytyka darwinizmu zawarta w tej książce dotyczy przede wszystkim postaw uczonych, którzy są tak głęboko przekonani o słuszności filozoficznej zasady naturalizmu w nauce, że nawet nie biorą pod uwagę ujęć alternatywnych. Johnson argumentuje, że w nauce należy dopuścić wyjaśnienia wykraczające poza przyjęty paradygmat naturalizmu, ponieważ tylko wtedy można dostrzec słabości obecnego punktu widzenia i poszukać innej drogi do zrozumienia różnorodnego świata przyrody.



Phillip E. Johnson ma ogromną wiedzę na temat teorii ewolucji i sposobów rozumowania w biologii […]. Bardzo polecam tę książkę jako wprowadzenie do współczesnego sporu o ewolucję.

Dr Siegfried Scherer, profesor mikrobiologii na Uniwersytecie Technicznym w Monachium

Darwin przed sądem to więcej niż błyskotliwa krytyka neodarwinowskiej teorii ewolucji; to wnikliwa analiza silnej skłonności do wiary w tę teorię, widocznej u wielu wiodących jej obrońców.

Dr Walter Bradley, profesor inżynierii mechanicznej na Uniwersytecie A&M w Teksasie



Phillip E. Johnson urodził się w 1940 roku w miejscowości Aurora w stanie Illinois. Studiował literaturę na Harvard University, a następnie prawo na University of Chicago. Pracował w biurze sędziego Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych Earla Warrena, a także dołączył do zespołu sędziego Sądu Najwyższego stanu Kalifornia Rogera J. Traynora. Od roku 1967 wykładał prawo na University of California w Berkeley.

W 1991 roku Johnson wydał książkę „Sąd nad Darwinem”. Główna teza owej pracy głosi, że darwinizm nie jest stanowiskiem wspieranym przez świadectwa empiryczne, ale jest motywowany głównie filozoficzną zasadą naturalizmu, która z definicji wyklucza wszystko to, co do niej nie należy. Kolejne książki Johnsona – „Reason in the Balance” [Rozum w równowadze] oraz „The Wedge of Truth: Splitting the Foundations of Naturalism” [Klin prawdy. Wyburzanie fundamentów naturalizmu] – są kontynuacją krytyki współczesnego rozumienia naukowości. Na początku lat dziewięćdziesiątych pod kierownictwem Johnsona doszło do powołania Ruchu Inteligentnego Projektu.



Seria Inteligentny Projekt to pierwsza tak ambitna i bogata propozycja na polskim rynku wydawniczym, w ramach której ukazują się książki dotyczące teorii inteligentnego projektu – Intelligent Design (ID).

Autorzy zastanawiają się: czy różnorodność życia na Ziemi może być wyjaśniona wyłącznie przez procesy czysto przyrodnicze? Czy złożone struktury biologiczne mogły powstać drogą przypadku i konieczności, bez udziału inteligencji? Czy Ziemia jest tylko jedną z wielu niczym niewyróżniających się planet?

Teoria inteligentnego projektu jest ogólną teorią rozpoznawania projektu i ma szerokie zastosowanie w takich dziedzinach nauki, jak kryminalistyka, historia, kryptografia, astronomia i inżynieria. Seria Inteligentny Projekt pokazuje, że koncepcja ID powinna być stosowana również w zagadnieniach pochodzenia i rozwoju różnych form życia, a także w próbie zrozumienia nas samych."
"Johnson argumentuje, że w nauce należy dopuścić wyjaśnienia wykraczające poza przyjęty paradygmat naturalizmu, ponieważ tylko wtedy można dostrzec słabości obecnego punktu widzenia i poszukać innej drogi do zrozumienia różnorodnego świata przyrody.

Lider Ruchu Inteligentnego Projektu Phillip E. Johnson zastanawia się w swoim przełomowym dziele „Darwin przed sądem” nad różnymi scenariuszami pochodzenia i rozwoju życia na Ziemi. Twierdzi między innymi, że istniejąca różnorodność biologiczna nie może być efektem działania przypadkowych mutacji i doboru naturalnego. Według Johnsona darwinowski mechanizm ewolucji może być jedynie odpowiedzialny za niewielkie (mikroewolucyjne) zmiany w określonych granicach. Autor podkreśla, że nie ma żadnych wiarygodnych świadectw empirycznych przemawiających na rzecz podstawowej tezy ewolucjonistów, iż nagromadzenie niewielkich zmian w budowie organizmów może prowadzić do zupełnie nowych form życia.

Krytyka darwinizmu zawarta w tej książce dotyczy przede wszystkim postaw uczonych, którzy są tak głęboko przekonani o słuszności filozoficznej zasady naturalizmu w nauce, że nawet nie biorą pod uwagę ujęć alternatywnych. Johnson argumentuje, że w nauce należy dopuścić wyjaśnienia wykraczające poza przyjęty paradygmat naturalizmu, ponieważ tylko wtedy można dostrzec słabości obecnego punktu widzenia i poszukać innej drogi do zrozumienia różnorodnego świata przyrody.



Phillip E. Johnson ma ogromną wiedzę na temat teorii ewolucji i sposobów rozumowania w biologii […]. Bardzo polecam tę książkę jako wprowadzenie do współczesnego sporu o ewolucję.

Dr Siegfried Scherer, profesor mikrobiologii na Uniwersytecie Technicznym w Monachium

Darwin przed sądem to więcej niż błyskotliwa krytyka neodarwinowskiej teorii ewolucji; to wnikliwa analiza silnej skłonności do wiary w tę teorię, widocznej u wielu wiodących jej obrońców.

Dr Walter Bradley, profesor inżynierii mechanicznej na Uniwersytecie A&M w Teksasie



Phillip E. Johnson urodził się w 1940 roku w miejscowości Aurora w stanie Illinois. Studiował literaturę na Harvard University, a następnie prawo na University of Chicago. Pracował w biurze sędziego Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych Earla Warrena, a także dołączył do zespołu sędziego Sądu Najwyższego stanu Kalifornia Rogera J. Traynora. Od roku 1967 wykładał prawo na University of California w Berkeley.

W 1991 roku Johnson wydał książkę „Sąd nad Darwinem”. Główna teza owej pracy głosi, że darwinizm nie jest stanowiskiem wspieranym przez świadectwa empiryczne, ale jest motywowany głównie filozoficzną zasadą naturalizmu, która z definicji wyklucza wszystko to, co do niej nie należy. Kolejne książki Johnsona – „Reason in the Balance” [Rozum w równowadze] oraz „The Wedge of Truth: Splitting the Foundations of Naturalism” [Klin prawdy. Wyburzanie fundamentów naturalizmu] – są kontynuacją krytyki współczesnego rozumienia naukowości. Na początku lat dziewięćdziesiątych pod kierownictwem Johnsona doszło do powołania Ruchu Inteligentnego Projektu.



Seria Inteligentny Projekt to pierwsza tak ambitna i bogata propozycja na polskim rynku wydawniczym, w ramach której ukazują się książki dotyczące teorii inteligentnego projektu – Intelligent Design (ID).

Autorzy zastanawiają się: czy różnorodność życia na Ziemi może być wyjaśniona wyłącznie przez procesy czysto przyrodnicze? Czy złożone struktury biologiczne mogły powstać drogą przypadku i konieczności, bez udziału inteligencji? Czy Ziemia jest tylko jedną z wielu niczym niewyróżniających się planet?

Teoria inteligentnego projektu jest ogólną teorią rozpoznawania projektu i ma szerokie zastosowanie w takich dziedzinach nauki, jak kryminalistyka, historia, kryptografia, astronomia i inżynieria. Seria Inteligentny Projekt pokazuje, że koncepcja ID powinna być stosowana również w zagadnieniach pochodzenia i rozwoju różnych form życia, a także w próbie zrozumienia nas samych.

Marcel Duchamp (1887–1968) „naprawdę zranił wiele osób” – zauważył kiedyś Pontus Hultén. Niespodziewanie – a może właśnie dlatego – Duchamp stał się najbardziej wpływowym artystą XX wieku. Jego procedury (często wymagające ascezy) wyrażalne są w czasownikach: miniaturyzować, umykać, podróżować, stawać-się-niedostrzegalnym. Jego atrybuty – wyrażalne w rzeczownikach – to m.in.: walizka, szachownica, pocięty czepek kąpielowy, dym z cygara. Funkcje jego dzieł to z kolei m.in. analiza statusu quo, multiplikacja oraz wchodzenie w relacje (także jako pośrednik w sprzedaży cudzych dzieł), bo właśnie tworzenie oddolnych sieci, alternatywy sztywnych hierarchii instytucjonalnych było jego domeną jako „szarej eminencji”. Jeśli ktoś dzisiaj narzeka na klikowość sztuki współczesnej, może tym obarczać Duchampa; podobnie zresztą jak ten narzekający, iż artysta odebrał jej elitaryzm…

Duchamp ukazał wielkie projekty nowoczesności jako domenę smutnych ludzi, skłonnych do poświęceń w imię odroczonej przyjemności w odległej przyszłości. Działając w czasach europejskich totalitaryzmów i dwóch wojen światowych, tworzących dychotomiczny świat apodyktycznych prawd my kontra oni, nałożył na dwukolorową mapę obszary o zamazanych konturach, wypełnione niepewnością i dowcipem.

Anna Markowska - historyczka sztuki związana aktualnie z Uniwersytetem Wrocławskim. Autorka książek o sztuce polskiej (Definiowanie sztuki - objaśnianie świata, 2003), amerykańskiej (Komedia sublimacji, 2009), sztuce Krakowa (Język Neuera. O twórczości Jonasza Sterna, 1998; Sztuka w Krzysztoforach, 2000), Wrocławia (Sztuka podręczna Wrocławia, 2018) i tamtejszych neoawangardowych galeriach lat 70. (Permafo, 2012; Galeria Sztuki Najnowszej, 2014), katalogów wystaw współczesnych artystów, m.in. D. Nieznalskiej (Przeszłość, która nie chce przeminąć, 2015) oraz redagowanych książek, problematyzujących sztukę globalną (Trickster Strategies in the Artists' and Curatorial Practice, 2012; Politics of Erasure, 2014, Sustainable Art, 2015).

Autorzy książki przypominają dwie tragedie, które wydarzyły się w dniu 9 października 1962 roku. W Szczecinie około południa odbywała się defilada wojskowa na zakończenie manewrów Układu Warszawskiego, w której wzięły udział oddziały Armii Radzieckiej, NRD i Wojska Polskiego. W końcowej części defilady polski czołg T-54 wpadł w poślizg i wjechał w grupę dzieci z pobliskich dwóch szkół podstawowych, zabijając siedmioro z nich, a 22 odniosło poważne obrażenia. Tego samego dnia, 9 października wieczorem około godz. 21.15 pod Moszczenicą k. Piotrkowa Trybunalskiego wydarzyła się straszliwa katastrofa kolejowa, w której wskutek zderzenia i zniszczenia 6 wagonów zginęły 34 osoby, a ponad 140 zostało rannych, w tym 61 doznało poważnych obrażeń.
Te dwa tragiczne wydarzenia rozegrały się w momencie, gdy na odległej Kubie tlił się niezwykle groźny konflikt, którego początkiem była zainicjowana przez Związek Radziecki w maju 1962 roku tajna operacja pod kryptonimem “Anadyr”, którego apogeum było 13 dramatycznych dni, określanych mianem rakietowego kryzysu kubańskiego, w okresie od 14 do 27 października 1962 roku. Operacja “Anadyr” polegała na skrytym przetransportowaniu statkami w okresie od maja do października 1962 roku na Kubę różnego rodzaju rakiet i eskadry bombowców mogących przenosić głowice atomowe, w tym o takim zasięgu, który pozwalał zaatakować największe miasta amerykańskie. Gdy w Polsce rozgrywał się dramat w Szczecinie i pod Moszczenicą, broń na Kubie doprowadzana była do stanu gotowości bojowej, a większość zainstalowanych tam wyrzutni była w stanie wystrzelić umieszczone na nich pociski rakietowe wraz z atomowymi głowicami. Towarzyszyła temu, ogłoszona 22 października blokada Kuby przez około 180 amerykańskich okrętów wojennych oraz groźne incydenty zbrojne, grożące wymknięciem się całej sytuacji spod kontroli.
Atomowa apokalipsa była tuż, tuż...