Miastoprojekt Łódź Swojemu Miastu

In 2005, childhood friends Matt Gibberd and Albert Hill set out to convince people of the power of good design and its ability to influence our wellbeing. They founded The Modern House - in equal parts an estate agency, a publisher and a lifestyle brand - and went on to inspire a generation to live more thoughtfully and beautifully at home.

As The Modern House grew, Matt and Albert came to realise that the most successful homes they encountered - from cleverly conceived studio flats to listed architectural masterpieces - had been designed with attention to the same timeless principles: Space, Light, Materials, Nature and Decoration.

In this lavishly illustrated book, Matt tells the stories of these remarkable living spaces and their equally remarkable owners, and demonstrates how the five principles can be applied to your own space in ways both large and small. Revolutionary in its simplicity, and full of elegance, humour and joy, this book will inspire you to find happiness in the place you call home.

Modern by Tradition
A survey of Japan’s contemporary architecture scene
The contemporary architecture of Japan has long been among the most inventive in the world, recognized for sustainability and infinite creativity. No fewer than seven Japanese architects have won the Pritzker Prize.

Since Osaka World Expo ’70 brought contemporary forms center stage, Japan has been a key player in global architecture. With his intentionally limited vocabulary of geometric forms, Tadao Ando has since then put Japanese building on the world’s cultural map, establishing a bridge between East and West. In the wake of Ando’s mostly concrete buildings, figures like Kengo Kuma (Japan National Stadium intended for the Olympic Games, originally planned for 2020), Shigeru Ban (Mount Fuji World Heritage Center), and Kazuyo Sejima (Kanazawa Museum of 21st Century Art of Contemporary Art) pioneered a more sustainable approach. Younger generations have successfully developed new directions in Japanese architecture that are in harmony with nature and connected to traditional building. Rather than planning on the drawing board, the architects presented in this collection stand out for their endless search for forms, truly reacting on their environment.

Presenting the latest in Japanese building, this book reveals how this unique creativity is a fruit of Japan’s very particular situation that includes high population density, a modern, efficient economy, a long history, and the continual presence of disasters in the form of earthquakes. Accepting ambiguity, as seen in the evanescent reflections of Sejima’s Kanazawa Museum, or constant change and the threat of catastrophe is a key to understanding what makes Japanese architecture different from that of Europe or America.

This XL-sized book highlights 39 architects and 55 exceptional projects by Japanese masters—from Tadao Ando’s Shanghai Poly Theater, Shigeru Ban’s concert hall La Seine Musical, SANAA’S Grace Farms, Fumihiko Maki’s 4 World Trade Center, to Takashi Suo’s much smaller sustainable dental clinic. Each project is introduced with photos, original floor plans and technical drawings, as well as insightful descriptions and brief biographies. An elaborate essay traces the country’s building scene from the Metabolists to today and shows how the interaction of past, present, and future has earned contemporary Japanese architecture worldwide recognition.

Architectural remnants of the USSR
Elected the architectural book of the year by the International Artbook and Film Festival in Perpignan, France, Frédéric Chaubin’s Cosmic Communist Constructions Photographed explores 90 buildings in 14 former Soviet Republics. Each of these structures expresses what Chaubin considers the fourth age of Soviet architecture, an unknown burgeoning that took place from 1970 until 1990.

Contrary to the 1920s and 1950s, no “school” or main trend emerges here. These buildings represent a chaotic impulse brought about by a decaying system. Taking advantage of the collapsing monolithic structure, architects went far beyond modernism, going back to the roots or freely innovating. Some of the daring ones completed projects that the Constructivists would have dreamt of (Druzhba Sanatorium, Yalta), others expressed their imagination in an expressionist way (Palace of Weddings, Tbilisi). A summer camp, inspired by sketches of a prototype lunar base, lays claim to Suprematist influence (Prometheus youth camp, Bogatyr). Then comes the “speaking architecture” widespread in the last years of the USSR: a crematorium adorned with concrete flames (Crematorium, Kiev), a technological institute with a flying saucer crashed on the roof (Institute of Scientific Research, Kiev), a political center watching you like Big Brother (House of Soviets, Kaliningrad).

Pierwsze architektki, studentki, członkinie stowarzyszeń – pionierki rozbijające ponad 100 lat temu szklany sufit, by utorować drogę innym – popadły w zapomnienie. Książka Despiny Stratigakos Gdzie są architektki? przywraca ten rozdział historii i porusza zarazem niewygodny temat: jak to się dzieje, że ponad połowa osób zaczynających co roku studia architektoniczne to kobiety, a 20 lat później tylko spychana na margines zawodu garstka z nich prowadzi własne pracownie? Czyżby ignorowane, obrażane pogardliwymi artykułami prasowymi, ciągle krytykowane architektki objęła „strategia niepamiętania”, czy może większą rolę odgrywa tu ambiwalencja, a nawet niechęć w przyznawaniu zleceń kobietom? Piszący o architekturze dziennikarze pomijają osiągnięcia projektantek jako mało ważne, skazując nas na nieodwracalną stratę dorobku wielu pokoleń kobiet, które poświęciły życie budowaniu i krytyce architektury. Jak temu zaradzić? Czy architektura na zawsze pozostanie „męskim klubem”?

Despina Stratigakos – kanadyjska badaczka, historyczka architektury i pisarka o greckich korzeniach. Obecnie pracuje na uniwersytecie w Buffalo, w stanie Nowy Jork. Zajmuje się tematem różnorodności i równouprawnienia w dziedzinie architektury. Do tej pory w Polsce ukazała się jej książka Dom Hitlera (wyd. Wielka Litera, 2015).

Fascynująca podróż w czasie, podczas której razem z Piotrem Wierzbickim czytelnik zatrzymuje się w niemal każdym zajeździe lub hotelu, który kiedykolwiek pojawił się na planie Warszawy czy w przewodnikach dla podróżnych. Autor – varsavianista od lat publikujący w „Skarpie Warszawskiej” i oprowadzający wycieczki po stolicy – drobiazgowo analizuje każdą wzmiankę o obiektach bazy noclegowej, a przy tym barwnie opowiada o atmosferze dawnych czasów. Część I to solidne kompendium na temat warszawskiego hotelarstwa w zamierzchłych czasach.

Zamki niegdyś dominowały w krajobrazie jako siedziby władców, symbole potęgi, bogactwa i wysokiego statusu ułatwiały kontrolowanie granic, dróg i brodów. Skupiając się na okresie od X do XVI w. i przybliżając czytelnikowi fortyfikacje na całym świecie, od walijskiego motte-and-bailey do japońskiego hirajiro, książka ta jest źródłem wiadomości o architekturze obronnej i znakomitym przewodnikiem dla zwiedzających. Pomoże odkryć historię zamków i dowiedzieć się, jak średniowieczni budowniczowie radzili sobie z problemami powstającymi podczas wznoszenia, często w niezwykłych miejscach, olbrzymich budowli pełniących jednocześnie funkcje obronne i mieszkalne. Książka Jak czytać zamki przede wszystkim dostarcza podstawowych wiadomości o typach zamków, stylach i materiałach budowlanych, a kolejne jej rozdziały ułatwiają identyfikację poznanych cech w konkretnych architektonicznych elementach – od krenelaży i sklepień, do baszt i mostów zwodzonych – uzbrajając zwiedzających w kluczowe wskazówki, przybliżające im dzieje każdego zamku.