Mikrocałości / Komograf

Niezbędnik nowej mamy i pamiątka na całe życie. Pięknie zaprojektowana książka, którą wypełnisz swoją historią.

Jeśli spodziewasz się dziecka lub niedawno urodziłaś – ten „Dziennik” jest właśnie dla ciebie. To twoje miejsce do zapisywania wspomnień, uczuć i przemyśleń z najważniejszych chwil macierzyństwa. Cudowne momenty zatrzymasz na całe życie, a trudne będą dużo łatwiejsze.

Znajdziesz tu słowa wsparcia, wskazówki, jak znaleźć i wykorzystać czas dla siebie, inspirujące hasła, proste przepisy kulinarne i kalendarium przełomowych momentów w życiu mamy i dziecka.

„Dziennik” to strony pełne otuchy, miłości i humoru. Idealny prezent dla każdej nowej mamy.

„Nazywam się Amy Ransom, jestem mamą i autorką bloga Surviving Motherhood (Przetrwać macierzyństwo).
Mam troje dzieci. Każde z nich przyniosło ze sobą na świat inne wyzwania i radości, bo przecież każde dziecko jest wyjątkowe. Wymyśliłam Dziennik, żeby pomóc młodym mamom przetrwać pierwsze dwanaście miesięcy wspólnego życia z maluchem. Zawarłam w nim wszystko to, czego mnie samej brakowało, bym mogła przestać się zamartwiać i zacząć cieszyć macierzyństwem.

Pozdrawiam ciepło,
Amy
PS. Naprawdę wszystko będzie dobrze.”

Każda droga wylotowa prowadzi w inne miejsce, w przeciwne strony, bo tak naprawdę to miasteczko jest w samym środku świata całego. Nie tylko Europy, która w tym kraju wszędzie jest środkowa, wyłączając kilka miejsc na wskroś wschodnich. Wszędzie tak samo blisko i daleko. Odległości są nieistotne, bo stają się ważne dopiero kiedy ktoś chce gdzieś jechać, a stąd nie chce nikt. Ludzie siedzą tu, jakby w centrum, gdzieś pod rynkiem znajdował się ogromny magnes i w dziwny sposób ich przyciągał. W dni wolne od pracy na miasto opada płaszcz niebytu. Wypłukuje ulice z ludzi, my siedzimy w parku, a powietrze traci zdolność przenoszenia dźwięków i wypełnia się pustką. Brak wydarzeń hamuje czas, który rusza dopiero w następnych dniach, kiedy puszczona zostaje w ruch cała ta maszyneria, szkoły razem ze sklepami, samochody na ulicach i szum pomiędzy tym wszystkim.

Mirosław Nahacz

Dowcipny, zawadiacki, a jednocześnie liryczny dziennik, którego autorka obserwuje codzienną rzeczywistość. Jest w niej matką, pasażerką ZTM, mieszkanką warszawskiej Pragi, poetką i po prostu kobietą. W każdej z tych ról jest pełna dystansu, przekory, ale i czułości wobec życia i samej siebie. Dzieli się z czytelnikami własną pogodną wizją świata - uniwersalną, bo prawdziwąw lokalnych szczegółach. Przeżywa pełną gamę uczuć, a mimo to lektura jej historii pozostawia czytelnika z uśmiechem na twarzy.

Wybór dziesięciu opowiadań I.L. Pereca (Podróż w czasie, Jak wyswatano parę, czyli Sore bas Tojwim, Skarb, Jeśli nie wyżej, Światło Chanuki, Z opowieści mełameda Jochanana, Opowiadania, Martwe miasto, Golem) w przekładzie, ze wstępem i posłowiem Belli Szwarcman-Czarnoty

„Miasto, o którym opowiada pasażer, jest martwe w trzech aspektach: formalno-prawnym, instytucjonalnym i społecznym. Nie miało prawa do istnienia, ale istniało jak gdyby w zawieszeniu. Perec pokazuje to między innymi za pośrednictwem motywu aguny (powracającego dwukrotnie), aż wreszcie samo miasto staje się niczym aguna – przykute do swego losu, zawieszone, pozbawione perspektyw, nieautonomiczne. Ocalenie musi nadejść z zewnątrz, ale czy nadejdzie?
Czy wobec powyższego martwe miasto może podlegać kwalifikacji moralnej? Nawet kary i nagrody – powiada Perec – nie mają tu przecież zastosowania, albowiem ci, którzy nie dokonują wyborów, nie czynią dobra ani zła – nie mogą być karani czy nagradzani.
Czy jest możliwe inne życie, jeśli nie ma się praw do życia? Czy można mieć moralną siłę, jeśli się jest wyzutym z realnych praw? Czy religia może w tej konkretnej sytuacji pomóc mieszkańcom wznieść się na wyższy poziom etyczny?
Odpowiedź Pereca jest twarda: nie. Społeczność miasta jest martwa w samych swoich fundamentach, łącznie z rabinem, łącznie z bal tfile, całą elitą miasta. Miasto jest w całkowitym rozkładzie. Cuchnie”.
Bella Szwarcman-Czarnota

Rodzeństwo, dwunastoletnia Sophie Below i jej czternastoletni brat Ernst, przez niemal rok, między lipcem 1859 r. a czerwcem 1860 r., pisało w Poznaniu swój dziennik. Półtora wieku później po raz pierwszy ukazuje się on drukiem – w dwujęzycznym wydaniu: polskim i niemieckim. To szczególny opis poznańskiej codzienności w połowie XIX wieku sporządzony przez zamieszkałych tu dwoje niemieckich nastolatków, których ojciec był twórcą i dyrektorem jednej ze szkół. Książka zawiera wprowadzenie mówiące m.in. o tym, jak oryginały dzienników niezwykłym zbiegiem okoliczności trafiły niedawno do Poznania.

Tom 15 Utworów zebranych Mirona Białoszewskiego stanowią Dokładane treści – pierwsza, najobszerniejsza część dziennika, nazywanego przez późniejszych spadkobierców, Jadwigę Stańczakową oraz Annę i Tadeusza Sobolewskich, „tajnym dziennikiem”. Początkowe fragmenty tego tekstu – o innym rytmie niż skondensowane krótkie prozy – improwizowane, nagrywane na magnetofon, powstały w 1975 roku. Białoszewski prowadził zapiski jako Dokładane treści do pierwszych dni lutego 1978 roku.

W swojej „domowej epopei” Białoszewski przygląda się ludziom. Przygląda się sobie, odsłania bujne życie towarzyskie, artystyczne, prywatne. Dziennik, jak pisze Tadeusz Sobolewski: „[…] ma pewną szczególną cechę pisarstwa Białoszewskiego: naoczność. Ten dziennik d z i e j e s i ę przed nami”.