Miłość

„Bóg przed Stworzeniem jest wszystkim; a po, ach po, czyżby był Niczym? wszystko jest niewidzialne. Widzialność jest pomiędzy Wszystkich i Niczym, w każdej cząstce odjętej Wszystkiemu. Stwarzając, Bóg postawił się poza sobą Samym, aby móc wniknąć w Siebie i Siebie unicestwić. Stworzywszy świat, Bóg był Wszystkim bez nieba i ziemi. Stworzywszy dzień i noc, Bóg był Wszystkim bez gwiazd. Stworzywszy zwierzęta i rośliny, Bóg był wszystkim bez ziemskiej flory i fauny. stworzywszy człowieka, Bóg był bez twarzy. Nikt nie widział Boga, ale etapy Jego śmierci dla każdego z nas są widzialne”.

Żaden z poetów węgierskich drugiej połowy XX wieku nie wzbudził na Zachodzie takiego zainteresowania, jak János Pilinszky. Przekłady jego utworów ukazały się w wielu krajach. Poezja Pilinszkyego zyskała admiratorów i tłumaczy pośród wybitnych twórców literatury współczesnej. (..) A warto może dodać, że nie był bohaterem węgierskiego Października ani męczennikiem systemu komunistycznego, ani dysydentem, ani emigrantem politycznym, że w sprawach politycznych nigdy nie zabierał głosu i nie podpisywał apeli ani protestów. Występował w jedynej swojej roli - jako artysta. (ze Wstępu Jerzego Snopka) Utwory Jánosa Pilinszkyego (1921-1981) ukazywały się w przekładach na języki obce, m.in. na angielski, francuski, włoski i szwedzki. W serii Meridian prezentujemy pierwszy w Polsce wybór jego wierszy. Nagroda "Literatury na Świecie" za przekład poetycki za rok 1999.

Tomik CYKADY – wiersze miłosne, to spojrzenie na świat i relacje pomiędzy ludźmi oczami bezgranicznej miłości. Zmysłowe i pozazmysłowe widzenie otoczenia, w którym ciało i dusza człowieka podążają ku pięknu, a niebo buduje drogę w sercu człowieka. W tej unikatowej poezji jest miejsce zarówno na erotyzm, metafizykę jak i głęboką refleksję nad barwami życia.

Dopełnieniem poezji autora CYKAD jest malarstwo Ewy Dembe Kunkowskiej. Obrazy są odzwierciedleniem stanów emocjonalnych malarki i spojrzeniem na świat wnętrzem. W krainie tej zmysły i duchowość wzajemnie się przeplatają, podobnie jak u autora wierszy R. H. Jakubowskiego. W symbiozie z naturą człowiek odkrywa siebie i miłość, kiedy serc naszych gałązki w duszę jedną pniem drzewa pod niebem się zrosły.

Czas teraźniejszy dokonany to kalejdoskop ukazujący wszelkie ludzkie emocje od miłości poprzez tęsknotę, samotność, czułość, poczucie straty. Jest to zapis odbioru, a nie samego obrazu, który pokazuje, że przeszłość nadal żyje i oddziałuje na teraźniejszość.

Daria Łamejko – poetka, psycholog i filozof. Urodzona w Warszawie. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego i Wyższej Szkoły Psychologii Społecznej. Autorka tomiku wierszy Zza zasłony (2004). Publiko wała wiersze m. in. w „Akancie” i „Pro Arte”. Z zamiłowania fotograf.

Przejmujący tom nowych wierszy Adama Wagi, połączony z jego debiutancką sztuką, nigdy wcześniej niepublikowaną. Przewijającymi się tematami, potraktowanymi pół żartem, pół serio, są starość i śmierć. Ciepło bijące z tych tekstów mądrze koresponduje z motywami biblijnymi, pytaniami filozoficznymi i eschatologicznymi. Nad wszystkim, jak zwykle u Wagi, góruje aura swady, zadumy i erudycji.

***

Podchodzi i mówi: - Spójrz mi w oczy.

- To niemożliwe – mówię. - Ty ich nie masz, a moje gasną. Inne zmysły też…

Przerywa: - Wystarczy mi dotyk.

Nie są to bynajmniej wiersze sentymentalne. Przepływające przez pamięć wspomnienia nasycają się zachwytem i rozpaczą, nabierając duchowego sensu. Jak chociażby ta zapamiętana podróż dziecka w zatłoczonym wagonie, ciągniętym przez sypiącymi iskrami parowóz, która stała się symbolem boskiego nieomal olśnienia, wstąpienia w krąg narodzin i śmierci. Fascynująca lektura.