Miłości Starczy Dla Wszystkich

Z wprowadzenia (od Redaktorów):

Arteterapia to jeden z „najpiękniejszych problemów” współczesnej psychiatrii, całej medycyny, ale też szerzej – „zaangażowanych społecznie” nauk społecznych. Nie da się jej uprawiać, będąc specjalistą tylko w jednej dziedzinie. W medycynie arteterapia jest klasyfikowana jako część rehabilitacji, ale równocześnie ciągle okazuje się, że jest zbyt duża i zbyt niezależna na tego typu poddaństwo. Czerpiąc wzorce z nauk medycznych, arteterapia przenika i inspiruje takie kierunki, jak pedagogika, pedagogika specjalna i edukacja artystyczna.

O arteterapii można mówić poprzez podobieństwo do psychoterapii. Psychoterapia jest częścią psychiatrii, metodą leczenia zaburzeń psychicznych za pomocą szczególnych technik – osobistych oddziaływań terapeuty. W przypadku arteterapii medycznej też mówimy o leczeniu za pomocą szczególnych technik – przy wykorzystaniu środków artystycznych. Z arteterapią jest też podobny kłopot jak z psychoterapią – wykracza poza oddziaływania medyczne. Przy wykorzystaniu jej metod możliwa jest zmiana postaw psychologicznych, socjologicznych czy kulturowych. W tym kontekście określenie „terapia” staje się mylące, a powinno wyraźnie dyscyplinować. I jeszcze jedno podobieństwo do psychoterapii – arteterapia nie posiada krytycznej sumy badań empirycznych potwierdzających „tak” lub „nie” wskazania i efektywność stosowania. To nie zarzut, lecz raczej wyzwanie dla naukowców i praktyków.

Dlaczego więc arteterapia? Ani terapeuci, ani przede wszystkim pacjenci nie chcą rezygnować ze szczególnej postawy arteterapeutycznej, która pozwala przezwyciężać niemoc innych metod leczenia. Nie chcą rezygnować z postawy, która wyzwala akt twórczy – udostępnia im energię życiową i poczucie sprawstwa we własnym życiu, a zwłaszcza w chwili próby – w chorobie.

Upowszechnienie i emancypacja arteterapii powodują, że nieuchronne stają się procesy standaryzacji. Ten podręcznik jest także tego wyrazem. To obrastanie przepisami budzi niechęć artystów, ale jest gwarancją bezpieczeństwa dla pacjentów. Ustalenie reguł stwarza podstawy do dalszego wzrostu wiedzy i praktyki.

Przekazujemy Państwu pierwszy tom monografii poświęconej ARTETERAPII. To podróż od TEORII, przez PRAKTYKĘ KLINICZNĄ, do wielkich PROJEKTÓW AUTORSKICH.

Dzisiejszy świat nie jest dziecku przyjazny i bez przerwy stwarza sytuacje, które wywołują uczucie zagrożenia. Brak akceptacji rówieśników, niskie poczucie własnej wartości, nie­wielka ilość czasu poświęcanego pociechom przez rodziców, rozwody, rozstania związane z pracą opiekunów za granicą – to tylko niektóre ze zdarzeń, w których mały człowiek często nie potrafi się odnaleźć. Bajeczne mikstury… nie tylko wspomogą wychowanie, ale przede wszystkim będą lekarstwem dla dziecięcych dusz. Odpo­wiednio skonstruowana i przedstawiona małemu człowiekowi bajka może bowiem stanowić pomoc, a nawet terapię dla tej wrażliwej i bezbronnej istoty.

Domek terapeutyczny… ma za zadanie zachęcić rodziców do podejmowania działań terapeutycznych (z zakresu logopedii, bajkoterapii, terapii SI i innych) we własnym domu i w trakcie codziennych aktywności. Pokazuje, jak prowadzić zabawę z dzieckiem, aby – poza radością obu stron – przynosiła ona również pomoc w dokonywaniu postępów i była stymulacją określonych funkcji rozwojowych. Ideą poradnika jest wykorzystywanie przedmiotów znajdujących się pod ręką. Dlatego po przeczytaniu którejkolwiek ze 100 propozycji rodzic będzie mógł ją od razu zrealizować, bez wychodzenia z domu ani konieczności inwestowania czasu i pieniędzy w dodatkowe zakupy.

Autorka przedstawia rolę terapii muzycznej w rehabilitacji ogólnej jako uzupełnienie kompleksowego usprawniania dzieci i młodzieży niepełnosprawnej. Książka zawiera nowatorską propozycję autorki kompleksowej rehabilitacji, w której m.in. Lekarz, rehabilitant, psycholog i muzykoterapeuta integrują swoje działania w ramach specjalistycznego leczenia dzieci kalekich.

Historyjki społeczne są uznawane za jedną z najskuteczniejszych metod nauczania dzieci z autyzmem zagadnień dotyczących funkcjonowania społecznego. Doktor Siobhan Timmins w swoich historyjkach społecznych — opracowanych dla jej syna i innych młodszych dzieci — opisuje tę problematykę przystępnie i błyskotliwie, ukazując ją z perspektywy dziecięcej. Od nauki podstawowych umiejętności społecznych, takich jak słuchanie, cierpliwe oczekiwanie i dzielenie się, aż po radzenie sobie z lękami, książka ta wskazuje, w jaki sposób stworzyć spójny zestaw historyjek, które dziecko zrozumie i do których będzie mogło się odnosić w miarę dorastania.

[…] to pierwszy „życiowy” zbiór historyjek społecznych. To prezentacja tego, co miłość, słowa i ilustracje potrafią zdziałać pod warunkiem systematycznego ich wykorzystywania w dłuższej pracy z dzieckiem. Niewiarygodne są te historyjki, choć przecież bardzo wiarygodne. Czytelników tej książki zostawiam w rękach lekarza, mamy chłopca z autyzmem i jednej z najbardziej utalentowanych autorek historyjek społecznych na świecie.

Z przedmowy Carol Gray, autorki koncepcji historyjek społecznych, a także wydanej w Polsce książki Nowe historyjki społeczne

Monografia dotyczy przede wszystkim dwóch obszarów – osób ze spektrum autyzmu podczas terapii muzycznej oraz muzykoterapii (jej sposobów oddziaływania, form pracy i jej znaczenia w procesie terapeutycznym osób ze spektrum autyzmu). Książka zawiera dość obszerny opis teoretyczny dotyczący autyzmu (przyczyny, teorie etiologiczne, kryteria diagnostyczne i objawy oraz muzykoterapia). Z kolei część badawcza opisuje sylwetkę ośmiorga wspaniałych i wyjątkowych dzieci. Przedstawia ich relację z muzyką i terapeutą. Bycie razem w doświadczeniach muzycznych, wielość wspólnie przeżytych sytuacji sprawiają, że książka przybiera formę wspólnej muzycznej podróży, opartej na budowaniu partnerstwa, komunikacji i rozumienia siebie nawzajem. Książka adresowana jest do badaczy, praktyków – pedagogów, psychologów, terapeutów, zajmujących się osobami z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, muzykoterapeutów, arteterapeutów oraz rodziców czy opiekunów dzieci z autyzmem.