Nasza prywatna gra z Autografem od Autorki

Pasjonująca powieść o wojennych losach Bitwy pod Grunwaldem Jana Matejki

Jesienią 1939 roku na ziemie polskie wkraczają hitlerowcy. Przyświeca im jeden cel: zniszczyć ślady polskości. Na ich celowniku znajduje się obraz Bitwa pod Grunwaldem. Dzieło Jana Matejki, przedstawiające klęskę Krzyżaków, godzi w niemiecką dumę narodową. Za wskazanie miejsca ukrycia płótna władze III Rzeszy wyznaczają nagrodę w wysokości 2 milionów marek. Tak rozpoczyna się śmiertelnie niebezpieczna gra. Ludzie pragnący zniszczyć obraz kontra ludzie gotowi zaryzykować życie, by go ocalić.

2 miliony za Grunwald to powieść inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Efekt jest znany – Bitwa pod Grunwaldem została uratowana i dotrwała do naszych czasów. Ale jak to się stało? Poznaj tę fascynującą historię.

Jakub Miazga (1986) – ukończył filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim i zootechnikę na Uniwersytecie im. Hugona Kołłątaja w Krakowie. Debiutował w 2018 r. w magazynie „Esensja” opowiadaniem Extrema unctio. Absalon to jego pierwsza powieść.

Początkująca dziennikarka, Barbara, dowiaduje się o brutalnym zamordowaniu znanego krakowskiego biznesmena i kolekcjonera dzieł sztuki, Wojciecha Mencla. Kiedy jednak zamierza zgłębić tę sprawę, zostaje jej odebrana. W zamian otrzymuje zlecenie na artykuł o Absalonie, młodym malarzu, którego Mencel był mecenasem. Mimo to dziennikarka nie przestaje się interesować przebiegiem śledztwa. Korzystając z pomocy swojego informatora, przeczuwa, że za pozyskane wiadomości będzie się musiała wkrótce odpłacić.

Tymczasem okazuje się, że dowiedzenie się czegoś więcej o Absalonie również nie jest takie proste, jak z początku się wydawało. Kto kryje się za nielicznymi obrazami i muralami, które Barbara odnajduje m.in. na krakowskim Podgórzu i Kazimierzu?

Na jego temat krążą sprzeczne opinie, a o faktach z jego życia wiadomo niewiele więcej niż to, że wychowywał się w domach dziecka u sióstr zakonnych.

Takiej powieści o Mickiewiczu jeszcze nie było!
To nie jest nudna biografia wieszcza, nic z tych rzeczy. To zeznanie pewnej tajemniczej postaci. W tej niesamowitej historii narratorem jest… No właśnie – kto? Bies, licho, a może sam… diabeł, opiekujący się Adamem od kołyski w Zaosiu po istambulskie łoże śmierci? Czy bez interwencji tego czarciego ducha nie mielibyśmy wieszcza oraz Polski – Chrystusa narodów?
Mickiewicz nie jawi się tu wyłącznie jako geniusz, cudowne dziecko romantyzmu. Jest mężczyzną z krwi i kości – delikatnym i uduchowionym, ale też kochliwym, burkliwym, zadufanym w sobie, równie skłonnym do uniesień, jak i konfliktów.
„Harasimowicz maluje swoim genialnym piórem dwóch – jakby ulepionych z innej gliny – poetów. Tego, którego duch unosił się wysoko w otchłanie Kosmosu i który – natchniony prawami Absolutu – tworzył swoje dzieła, i tego drugiego, który brodząc po ugorach codziennego życia, szukał sensu istnienia. […] Adam to opus magnum autora, które porwało mnie bez reszty przy lekturze, a wierzę, że w przyszłości zdobędzie serca milionów…”. Jerzy Antczak, reżyser

"Nazwisko urodzonego w pod kazimierskiej wsi Hołdowiec - Adama Haber-Włyńskiego na trwale zostało zapisane złotymi zgłoskami na kartkach dziejów lotnictwa polskiego, europejskiego, a nawet światowego. W początkach XX stulecia imię tego syna ziemi kazimierskiej było a ustach wszystkich pasjonatów rodzącego się sportu lotniczego w Europie.

Jego niesłychane wyczyny podniebne opisywane były w prasie Europy i Ameryki, zaś jego ówczesna popularność w skali międzynarodowej wielokroć przewyższała rozgłos dzisiejszych gwiazd filmu i estrady. Tak wyjątkowej postaci należy się pamięć ze strony mieszkańców ziemi kazimierskiej, a zwłaszcza ze strony władz samorządowych miasta i powiatu, które winny poczuć się w obowiązku i ufundować z naszych podatków właściwą dla zasług tego pilota tablicę pamiątkową, z treści której młodzież powinna uczyć się historii swego regionu. A turyści dowiadywać się o bogatej przeszłości, naszej małej ojczyzny"

(ze wstępu)

Zima 1885 roku, podkrakowska wieś. Młodziutka Franciszka rodzi swoje pierwsze dziecko. W porodzie towarzyszy jej przybrana matka, znana w okolicy akuszerka. W tym samym czasie w pobliskim dworze również rodzi się dziecko. Franciszka zostaje zatrudniona jako jego mamka. Splot okoliczności sprawia, że zaczyna pomagać okolicznym kobietom w przyjściu na świat ich dzieci, a dzięki nieoczekiwanemu wsparciu zaczyna naukę w krakowskiej szkole położnych. Na początku jest zagubiona, lecz wkrótce zyskuje pewność siebie. Wraca z Krakowa do rodzinnej wsi bogatsza w wiedzę o rodzeniu, która boleśnie zderza się z wiejską rzeczywistością, biedną i zabobonną. Wciąga ją wir namiętności i wielkiej historii. „Akuszerki” to inspirowana autentycznymi zapiskami prababki autorki monumentalna i porywająca opowieść o kobiecie, która obcowała z życiem i śmiercią, kochała, nienawidziła i niosła pomoc o każdej porze dnia i nocy, także podczas wojennej zawieruchy. Sabina Jakubowska od lat jako doula towarzyszy kobietom przy porodach. Z wykształcenia archeolog. Fascynuje ją historia lokalna, której poświęciła też doktorat. Jej debiutancka powieść dla młodzieży otrzymała Nagrodę Główną w konkursie Promotorzy Debiutów. „Akuszerki” są jej pierwszą powieścią dla dorosłych czytelników.

Książka wydana w serii Wielkie Litery – w specjalnym formacie z dużą czcionką dla seniorów i osób słabowidzących.

Julia nie ma żadnych marzeń, ponieważ jest przekonana, że nie zasługuje na ich spełnienie. Prawie cały swój świat zamknęła w czterech ścianach maleńkiego mieszkania na jedenastym piętrze wieżowca, jak w szklanej śniegowej kuli. Na zewnątrz pozostało jej poprzednie życie, do którego nie ma już powrotu.
Jednak pewnego dnia coś się zmienia. Granice uporządkowanego świata Julii zaczynają kruszeć i pękać, gdy ze starego sekretarzyka odnalezionego na zapleczu pewnego sklepu wypada list napisany przed laty przez kilkuletniego chłopca. List zawierający niezwykłą prośbę. Julia postanawia sprawdzić, czy zapisane w nim marzenie spełniło się, ruszając jego śladami. Dzięki temu odkrywa tajemnicę, nad którą czuwa siedem wyjątkowych aniołów.

Piękna opowieść o miłości silniejszej niż czas.