NIe ma jednej Rosji

Monografia przedstawia historiozoficzne wątki obecne w myśli Aleksandra G. Dugina — intelektualisty rosyjskiego, znanego głównie z radykalnych, konserwatywnych poglą­dów oraz promowanych koncepcji geopolitycznych, takich jak idea walki cywilizacji Lądu z cywilizacją Morza czy też „czwarta teoria polityczna". W tej książce podejmuje się natomiast treści mniej eksponowane w badaniach nad poglądami Dugina, które jednak mają charakter o wiele bardziej fundamentalny. Jego historiozofia, z wyraźnym aspek­tem antropologiczno-etycznym, jest kontynuacją ruskiej i rosyjskiej historiozofii reli­gijnej. Refleksja nad nią prowadzi do ukazania, jak ważny dla zrozumienia współczesnej Rosji jest namysł nad sensem dziejów i przeznaczeniem ludzkości, społeczeństw, kultur i państw. Duginowska historiozofia ujawnia również, w jakim stopniu koncepcja czło­wieka, mająca religijny fundament, wpływa na sposób budowania nowoczesnego spo­łeczeństwa i państwa rosyjskiego, jak również wyznacza granice dopuszczalnych działań na arenie międzynarodowej.

To nie jest książka o Julii Tymoszenko, choć losy obu kobiet są bardzo podobne. Obie pochodzą z rozbitych rodzin, obie wyszły za mąż za synów wysokich dygnitarzy dawnego ZSRR, obie zaczynały od drobnego biznesu, by dojść do wielkich pieniędzy i wybitnej pozycji w polityce.

Bandyta z duszą artysty, zawodowe podrywaczki, opasane dynamitem Czarne Wdowy, Nocne Wilki – obrońcy świętej Rusi na motorach, oligarchowie rewolucjoniści, modelki o skłonnościach samobójczych, niedoszły reżyser, który z wyżyn Kremla pociąga za sznurki w politycznym teatrze lalek: witajcie w surrealistycznym sercu Rosji w XXI wieku, w jądrze dziwności. W kraju, który obejmuje dziewięć stref czasowych i zajmuje jedną szóstą powierzchni lądów, gdzie odcięte od świata wioski, w których ludzie wciąż czerpią wodę z drewnianych studni, współistnieją z mieniącymi się błękitnym szkłem i stalą wieżowcami nowej Moskwy, jedyną spajającą siłę stanowi telewizja. To ona jest najważniejszym narzędziem nowego typu autorytaryzmu, dużo subtelniejszego niż jego dwudziestowieczne odmiany. "To wciągająca i niepokojąca relacja z ponurej postsowieckiej Rosji." „Washington Post” "Chwilami przerażająca, ale równocześnie przekonująca, ta książka odsłania rzeczywistość ukrytą pod dziwaczną fasadą młodzieńczego, żywotnego i pełnego blasku kraju." „Publishers Weekly” "Fascynująca, bardzo aktualna książka. [...] Pomerantsev jest jednym z najbardziej wnikliwych, zabawnych i obdarzonych fantazją komentatorów piszących o współczesnej Rosji, a jego książka – podobnie jak Rosja – jest w równym stopniu przerażająca, co uwodzicielska." „The Times” "Peter Pomerantsev, jeden z najbłyskotliwszych obserwatorów putinowskiej Rosji, opisuje obsesję tego kraju na punkcie iluzji i przepychu, ale też niebezpieczny, pozbawiony moralności rdzeń, który kryje się pod powierzchnią. Jądro dziwności to elektryzująca, przerażająca książka." Anne Applebaum

Książka poświęcona jest rosyjskiej geopolityce i jej wpływowi na metody prowadzenia walki informacyjnej przez Federację Rosyjską. Manipulowanie informacją i kształtowanie pożądanych poglądów u odbiorców w celu poszerzenia stref wpływu to wojna informacyjna, będąca elementem wojny hybrydowej. Rosja jest wzorowym przykładem państwa, które ją wykorzystuje. Autor tłumaczy współczesną geopolitykę wraz z obudową teoretyczną (m.in. przydatny słowniczek pojęć) i jej genezą – w kontekście historycznym.
Publikacja jest zwięzłą monografią, która koncentruje się na związku między geopolityką jako dziedziną wiedzy uprawianą w Rosji teoretycznie, a jedną z form realizacji celów politycznych, jaką jest walka informacyjna. Celem publikacji jest zainicjowanie głębszych badań nad związkami badań i doktryn geopolitycznych, a teorią i praktyką walki informacyjnej.
Autor przedstawi istotne zagadnienia i stara się odpowiedzieć m.in. na następujące pytania np.:
- Czym jest rosyjska geopolityka?
- W jaki sposób jest uprawiana?
- Jakie główne cele strategiczne kreślą rosyjscy geopolityce?
-Jakie zależności występują między celami geopolitycznymi Rosji a rosyjską walką informacyjną?
- Jak wyglądają przykładowe narzędzie rosyjskiej wojny informacyjnej?
Wstępne kompendium wiedzy dla studentów i pracowników naukowo-dydaktycznych na kierunkach społecznych i humanistycznych, służb mundurowych i instytucji odpowiedzialnych za bezpieczeństwo państwa. Interesująca lektura dla zainteresowani polityką zagraniczną, relacjami z Rosją.
"Tematyka podjęta przez Autora jest niezmiernie doniosła poznawczo i politycznie, gdyż wojna informacyjna prowadzona przez władze Kremla jest istotnym instrumentem ideologicznym, propagandowym i strategicznym umożliwiającym realizowanie długofalowych celów politycznych na arenie międzynarodowej."
prof. dr hab. Piotr Eberhardt, Polska Akademia Nauk

Dlaczego Rosja kocha Putina? Nowa książka reporterki cyklu „Szerokie tory” i autorki bestsellera Nie ma jednej Rosji Co Rosjanie myślą o swoim prezydencie? Kiedy narodził się nowy rosyjski nacjonalizm? Jak Rosja wstaje z kolan? Wreszcie: kim naprawdę jest Władimir Putin? Barbara Włodarczyk, doświadczona reporterka, wieloletnia korespondentka polskiej telewizji w Moskwie, nie boi się wyruszyć ani na daleką syberyjską prowincję, ani na salony oligarchów. Wie, z kim rozmawiać, kogo słuchać i jak zajrzeć za kulisy wydarzeń, aby oddać to, co myślą, czują i jak żyją Rosjanie oraz ich niepodzielny władca Władimir Putin. Na swoich rozmówców i przewodników po dzisiejszej Rosji autorka wybiera zwykłych ludzi. Jest wśród nich sprzedawca figurek, kołchozowy kierowca czy szefowa fundacji. Pod pewnymi względami są przeciętni, a równocześnie charakterystyczni – reprezentują postawy i cechy mocno obecne w rosyjskim społeczeństwie. Barbara Włodarczyk dzieli się też osobistymi doświadczeniami, w tym relacją z bezpośredniego spotkania z Putinem. Z jej fascynujących, lekkich i uwodzicielskich w formie reportaży wyłania się złożony obraz rosyjskiego społeczeństwa i rosyjskiej duszy.

"Najlepszym antidotum na wszelkie fobie i uprzedzenia jest zawsze wiedza ich źródle. W przypadku Rosji - jak mawiał Aleksander Hercen w XIX wieku - Polacy nie znają jej z premedytacją. Aby odmienić ten fatalny stan rzeczy, sprowadzający się do błędnego postrzegania Rosji, licytowania się na radykalizm w jej ocenach, błędnej polityki prometejskiej i bezrefleksyjnego udziału w intrydze ukraińskiej należy zacząć metodyczną walkę z ogłupianiem polskich obywateli. Czas skończyć z pseudopoprawnością polityczną, lokajstwem wobec zewnętrznych mocodawców i niechlujstwem myślowym. Ignorancję polityczną zaprawioną moralną arogancją musi zastąpić racjonalna refleksja, sprowadzająca się do prostego pytania, dokąd to wszystko może nas zaprowadzić. Polaków stać na to, przynajmniej tych, którzy potrafią czytać i słuchać ze zrozumieniem, aby wyrobić sobie własne sądy, aby przyswajać wiedzę o dzisiejszej Rosji na podstawie tego, co mówią o sobie sami Rosjanie, a nie na podstawie donosów, insynuacji i dyfamacji, jakimi karmią opinię społeczną usłużne wobec swoich protektorów media masowe.
Enuncjacje polityków i mężów stanu należą zawsze do najważniejszych źródeł poznania tego, co leży u podstaw motywacji determinujących interesy narodowe danego państwa. W przypadku wypowiedzi prominentnego polityka i wybitnego szefa rosyjskiej dyplomacji Siergieja Ławrowa mamy do czynienia z gotową i dojrzałą wykładnią polityczną rosyjskiego postrzegania współczesnej rzeczywistości międzynarodowej. Bogate doświadczenie w służbie zagranicznej, znajomość arkanów sztuki negocjowania, umiejętność klarownego definiowania interesów i stanowczość w ich obronie - to tylko niektóre cechy emanujące z lektury zebranych w tym zbiorze tekstów. Wprawdzie żadne z wystąpień S. Ławrowa nie "wstrząsnęło światem", ale pokazują one kierunek myślenia elit politycznych współczesnej Rosji, bez której niemożliwe jest kształtowanie globalnego ładu, pokoju i bezpieczeństwa.
Konflikt na Ukrainie należy do najbardziej dramatycznych wydarzeń w przestrzeni poradzieckiej od czasów rozpadu ZSRR. Dla Rosjan to szczególnie traumatyczne doświadczenie nie tylko ze względu na krwawą, bratobójczą wojnę na wschodzie Ukrainy, ale także eskalację napięcia i regres w stosunkach z Zachodem. Jak Rosja radzi sobie z tymi problemami, jak sama diagnozuje problemy i poszukuje racjonalnych rozwiązań? Na te pytania odpowiedzi udziela Siergiej Ławrow, który pokazuje, na czym polegają żywotne i egzystencjalne interesy Rosji. Z jego diagnozą można się nie zgadzać, ale nie sposób ją ignorować."
prof. dr hab. Stanisław Bieleń

Publikacja powstała we współpracy z Europejskim Centrum Analiz Geopolitycznych i Międzynarodowym Instytutem Państw Nowych.