Normy Widzialności

The publication entitled Acting Together was born out of a need to bring together different community-forming initiatives present in our immediate milieu. It is therefore a selection of different undertakings where the main criterion was intellectual and geographical proximity. We assume that processes always take place in particular contexts, though not always in the unity of space and time. Their future implications can later be seen in conversations, texts, photos, and memories. Such condensations create the collective features of communities. Without persons who co-create and participate in Poznań’s cultural life, there would be no process-based exhibitions at the Municipal Gallery Arsenał, DOMIE would not emerge as an experiment in collective care, and there would be no project engaging people with multiple sclerosis at Zamek Cultural Centre. The field of art is built upon a complex network of relations and is dependent on a number of contexts: climatic, economic, political, and institutional; in those frames, permanent and temporary assemblages are created—sometimes by the force of attraction, sometimes out of necessity. While institutions solidify various ongoing processes, ephemeral collectives, such as Sandra Art Gallery, or local Solstice/Equinox rituals, introduce ferment and invite change. What they have in common is acting together, which we understand as moving beyond the individual experience, where it becomes crucial to recognize interdependencies, and acknowledge their importance. Action is not always art. It might be if it takes place within an institution where it is legitimized by the performative power of the word, the figure of the artist, and a signed contract. But sometimes it’s just life, meeting others, and being together. Following several decades of collective experience, during which the practice and methodology of participatory art has developed, we now attempt to indicate our positions, talk about privilege (or lack thereof), and comment upon mechanisms related to the distribution of symbolic capital. We attempt to learn and unlearn each other, seek comfort and then move outside our comfort zone. We believe that knowledge is forged in action, in a specific, material condition, in the process of establishing relationships that breed conflicts, give rise to emotions, and resist; but also—provide a sense of agency. We wish that with the help of this publication this sense of collective agency in acting together would be maintained. [Preface] Zofia nierodzińska & Jacek Zwierzyński

„Buszewicz. Plakaty” to kolejna pozycja w serii o najwybitniejszych twórcach plakatów, tym razem traktująca o dorobku artystycznym Macieja Buszewicza, profesora Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Buszewicz zajmuje się projektowaniem od 1976 roku, dyplom zaś uzyskał w pracowni Haliny Chrostowskiej w 1979 roku. Projektował między innymi serie plakatów dla Teatru Studio i Sinfonii Varsovii, a jego prace charakteryzują się niebanalnym połączeniem typografii, faktury i fotografii. Artysta zasłynął nie tylko jako autor plakatów i projektów książek, lecz także fontów, okładek płytowych i kalendarzy. Niniejszy album, powstały we współpracy z warszawską ASP, prezentuje blisko 60 plakatów projektanta w wyborze Doroty Folgi-Januszewskiej.

Album poświęcony polskiemu designowi, wnętrzom i modzie w przedwojennej Polsce, w okresie od słynnej Wystawy Paryskiej w 1925 roku po rok 1939. Prezentować będzie najciekawsze projekty mebli, ceramiki użytkowej, zastawy stołowej, samochodów, motocykli, a nawet lokomotyw. Pokażemy także wnętrza mieszkań i sklepów oraz ubiory, które powstały w pracowniach ówczesnych polskich artystów i projektantów. Album otwiera obszerny wstęp historyczny.
Całość wzbogaci ok. 250 czarno-białych i kolorowych ilustracji.

Edward Dwurnik (1943–2018) to jeden z najbardziej uznanych polskich malarzy. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, wielokrotnie nagradzany i wyróżniany, został laureatem m.in. nagrody Komitetu Kultury Niezależnej „Solidarności” (1983) i nagrody Fundacji Sztuki Współczesnej (1992). Tworzył głównie rozbudowane cykle malarskie, nacechowane groteskowością i rysunkową formą wyrazu. Do najpopularniejszych z nich należą m.in. Podróże autostopem (1966) – pejzaże przedstawione z „lotu ptaka”, Warszawa (1981) – nawiązujący do stanu wojennego, oraz Droga na Wschód (1989–1991), w którym artysta złożył hołd ofiarom komunistycznych prześladowań dokonanych przez władze Związku Radzieckiego. Niniejszy minialbum zawiera wybór najciekawszych prac malarza.

Czy jesteś rodzicem, czy pracujesz z dziećmi – ta książka pomoże Ci wesprzeć ich rozwój zgodnie z ich naturalnymi potrzebami i zdolnościami. Podpowie tematy do rozmowy i pomysły na zajęcia, dzięki którym sztuka stanie się dla Was codziennym narzędziem poznawania i przeżywania świata.„Z wielką radością powitałem fakt stworzenia podręcznika z zakresu pedagogiki sztuki przez autorów i autorki reprezentujących inne niż stricte pedagogika dyscypliny wiedzy: psychologię, kulturoznawstwo, literaturoznawstwo czy teatrologię. Tym większa satysfakcja, że jest to podręcznik znakomity! Zawarty w nim niezbędny zasób wiedzy teoretycznej i metodycznej pozwoli pedagogom i animatorkom sztuki zaprojektować i przeprowadzić fascynujące zajęcia artystyczne dla dzieci 3–10-letnich” (prof. dr hab. Krzysztof J. Szmidt, Katedra Edukacji Artystycznej i Pedagogiki Twórczości, Wydział Nauk o Wychowaniu, Uniwersytet Łódzki)„Książka prowadzi czytelników i czytelniczki od informacji ogólnych, przez aktualne teorie wychowawcze, po propozycje konkretnych działań. Wyczuwalny realizm nie gasi wiary autorów i autorek w sens kontaktu ze sztuką – również tą współczesną – od najmłodszych lat. Chodzi przy tym nie tyle o dostarczanie konkretnej wiedzy, ile o rozwijanie wyobraźni oraz kształtowanie otwartości na nieznane i krytycznego podejścia do obrazów. A to w dzisiejszej rzeczywistości audiowizualnej wydaje się szczególnie ważne” (Hanna Wróblewska, dyrektorka Zachęty — Narodowej Galerii Sztuki)

Przyszłość, w jakiej będą żyły kolejne pokolenia zarówno ludzkich, jak i nieludzkich istot, kształtuje się dziś i w tym sensie właśnie ją przeżywamy, w jakimś zakresie konceptualizujemy, modelujemy, a także odczuwamy emocjonalnie, a nawet somatycznie. Autorka Ekofantastyki opowiada o takim przeżywaniu teraźniejszości i przyszłości w kontekście kryzysu klimatycznego, zanieczyszczenia wody oraz powietrza, zaniku bioróżnorodności, pogłębiającej się niesprawiedliwości środowiskowej. W pracy znajdziemy tezę, że do zmiany tego stanu rzeczy potrzebujemy nie tylko narzędzi naukowych, technologicznych, politycznych i ekonomicznych, lecz także jakiejś nowej wrażliwości oraz estetyki. Proponowane przez Gajewską „zarządzanie wyobraźnią” oznaczałoby konstruowanie nowych modeli poznania zarówno na poziomie epistemologicznym, ontologicznym, aksjologicznym, jak i estetycznym. To także poszukiwanie takich rodzajów, gatunków, odmian gatunkowych w literaturze, filmie, grach komputerowych, sztukach plastycznych, w których najwyraźniej ujawniają się rozmaite scenariusze ludzko-nie-ludzkiej sprawiedliwości (lub niesprawiedliwości). W książce przedstawiono argumenty za tym, by szczególną uwagę poświęcić spekulatywnej fantastyce naukowej, w której podejmowane są tematy ekologii i wielogatunkowej (nie)sprawiedliwości. Ten nurt fantastyki, zaangażowany w przedstawianie alternatywnych obrazów rzeczywistości, prowokuje odbiorców do ponownego przemyślenia miejsca ludzi na Ziemi, naszych relacji z nie-ludźmi i polityczno-etyczno-estetycznej odpowiedzialności za możliwe (lub prawdopodobne) kształty przyszłości. Jednocześnie spekulacje te – jako wytwory czasów, w których powstały – odsłaniają aktualne wyobrażenia pisarzy, filmowców, artystów i odbiorców ich prac o prawdopodobnym, albo oczekiwanym kierunku, w którym (być może) będziemy podążać, by przekroczyć, lub choćby osłabić myślenie antropocentryczne i skierować uwagę na bioróżnorodność oraz wielogatunkowy dobrostan.