Od neolitu do soundscape'u. Z badań młodych muzykologów

Najpiękniejsze utwory biesiadne w akordeonowym wykonaniu Pawła Piotrowskiego.



www.YouTube.com/c/PawełPiotrowski1



Osiemnaście wiosenek miała 3:18
Głęboka studzienka 3:21
Skrzypeczki 2:15
Dwanaście listeczków 3:40
Przyśpiewki weselne (1) – 4:02
Hej bystro woda 2:54
Mazury – Hej z góry z góry 3:42
Idzie dysc 3:35
Słoneczko na zachodzi 5:52
Jestem młoda wdowa 3:40
Hej! Sokoły 3:22
Siedziała Cyganka poza lasem 2:09
Dolineckom płynie bystro wodzicka 2:01
Sarna – Hej przez żywieckie pola 2:06
Jarzębino czerwona 3:21
Przyśpiewki weselne (2) – 3:40

Motywem podjęcia badań nad tematem, jakim jest niepublikowana wcześniej twórczość George’a Enescu, była chęć przybliżenia biografii oraz sylwetki twórczej tego niezwykłego i niedocenionego artysty. Działalność artystyczna Enescu dalece wykraczała poza ramy poszczególnych specjalizacji muzycznych. W sposób niezwykle harmonijny łączył on w sobie cechy wirtuoza skrzypiec i fortepianu, dyrygenta, kompozytora oraz nieocenionego pedagoga, będącego wzorem dla rzesz wybitnych wychowanków. Pomimo tak wielu dziedzin, w których przodował, oraz orędowników jego talentu, z uczniem Yehudim Menuhinem na czele, Enescu, a wraz z nim znaczna część jego twórczości kompozytorskiej i dorobku wykonawczego popadły w zapomnienie po śmierci artysty. Pomimo działań promocyjnych prowadzonych przez rumuńskie instytucje kultury, w wielu krajach, m.in. w Polsce, jego twórczość wciąż jest mało znana. Mam nadzieję, że książka George Enescu. Sylwetka artysty i analiza wybranych utworów skrzypcowych zapełni istniejącą lukę wydawniczą i zainspiruje czytelników do dalszych muzycznych poszukiwań.

Ten wyjątkowy album powstał z myślą o najmłodszych wielbicielach muzyki. Kołysanki uspokoją malucha po całym dniu wrażeń, dostarczą mu ciepła i dobrych emocji, ululają do snu. Kołysanki śpiewają trzy wybitne polskie wokalistki przy akompaniamencie chóru, fortepianu i instrumentów orkiestrowych. W pięknej interpretacji Agnieszki Gorączkowskiej, Anny Ozner i Moniki Urlik popularne polskie kołysanki przygotują dziecko do najsłodszych snów. Utwory zostały zaaranżowane w sposób przyjazny dla młodszych i starszych słuchaczy. Piosenki są pełne melodii, bez nadmiernej interpretacji, mogą być łatwo dośpiewane przez rodziców. Dodatkową atrakcją albumu jest umieszczona na końcu najsławniejsza amerykańska kołysanka Twinkle, Twinkle, Little Star, wykonana z uroczym wdziękiem przez małą Grace Fabbri. Warto zaznaczyć, że wybrane piosenki z albumu Kołysanki-Lulanki stały się przedmiotem inscenizacji w filmie animowanym Kołysanki-Usypianki na dobranoc dla kochanych dzieci dostępnym na YouTube
Spis utworów:
1. Chodził Senek i Drzemota, wyk. Anna Ozner, sł. i muz. tradycyjne, 3:00
2. Złotowłosa królewna, wyk. Anna Ozner, sł. i muz. tradycyjne, 3:15
3. Uśnijże mi, uśnij, siwe oczka stuśnij, wyk. Anna Ozner, sł. i muz. tradycyjne, 3:07
4. Husi, husi, wyk. Anna Ozner, sł. i muz. tradycyjne, 3:35
5. Jędruś śpi, wyk. Agnieszka Gorączkowska, sł. i muz. tradycyjne, 3:07
6. Aaa, kotki dwa, wyk. Agnieszka Gorączkowska, sł. Zofia Rogoszówna, muz. tradycyjna, 3:39
7. Kołysanka, wyk. Monika Urlik, sł. i muz. Franciszek Schubert, 2:56
8. Kołyszże się, kołysz, kolebeczko, wyk. Agnieszka Gorączkowska, sł. i muz. tradycyjne, 3:15
9. Uśnij, mój ty aniołeczku, wyk. Agnieszka Gorączkowska, sł. i muz. tradycyjne, 3:04
10. Słoneczko już gasi złoty blask, wyk. Monika Urlik, sł. i muz. tradycyjne, 2:15
11. Siwa chmurka, wyk. Monika Urlik, sł. i muz. tradycyjne, 2:03
12. Srebrna noc, wyk. Agnieszka Gorączkowska, sł. i muz. tradycyjne, 3:17
13. Śpij, dziecinko, wyk. Monika Urlik, sł. i muz. tradycyjne, 4:08
14. Twinkle, Twinkle, Little Star, wyk. Grace Fabbri, sł. Jane Tylor, muz. tradycyjna, 4:34

Pełne zestawienie wykonawców:
Aranżacja utworów i dyrekcja muzyczna: Dawid Goro
Wokaliści: Grace Fabbri, Agnieszka Gorączkowska, Anna Ozner, Monika Urlik
Producent: Wydawnictwo Siedmioróg
Muzyka instrumentalna: Cappella Goro

Zawarte w opracowaniu pieśni ludowe zostały zaczerpnięte z monografii Kujawy cz. II Dzieła wszystkie t. 4 autorstwa wybitnego etnografa i kompozytora – Oskara Kolberga. Utwory te są opracowane na 4- i 3-głosowy (1 pieśń) chór mieszany a cappella. Melodie i teksty są zgodne z pierwotnymi zapiskami Kolberga. Pochodzą z różnych miejscowości regionu kujawskiego. Warto zaznaczyć, iż opracowana została również pieśń ze Służewa pt. Jedzie Jasio od Torunia, której motyw zacytował Fryderyk Chopin w swojej Fantazji A-dur op. 13. Publikacja powinna mieć szczególną wartość dla kujawskiej chóralistyki, ponieważ z pewnością uzupełni jej zasoby repertuarowe.

Instrumentologia jest gałęzią muzykologii zajmującą się instrumentami muzycznymi. Z punktu widzenia całokształtu wiedzy o muzyce temat jest ważki, gdyż „instrument muzyczny jest materialną podstawą istnienia muzyki”1. Istotą badań instrumentologicznych są problemy konstrukcyjno-akustyczne, dotyczące relacji między instrumentem (jego kształtem, wykorzystanymi materiałami, technologiami zastosowanymi do jegoprodukcji) – a jego przydatnością jako narzędzia odtwarzania (tworzenia?) muzyki (czyli jego właściwościami brzmieniowymi i możliwościami technicznymi).

W części pierwszej, po przedstawieniu w pierwszym rozdziale ogólnej sytuacji w zaborze austriackim oraz w XIX-wiecznym budownictwie organowym, w rozdziale drugim omówione zostały czynniki wpływające na kształt budowanych (lub przebudowywanych) w Galicji organów. Przedstawiono więc takie zagadnienia, jak działalność różnego rodzaju ekspertów (tu zwrócono też uwagę na wystawy krajowe, dzięki którym tematyka organowa mogła zaistnieć na szerszym forum), sytuację organistów (i kalikantów), podjęto próbę sklasyfikowania repertuaru, do wykonywania którego instrumenty były przeznaczone. Następnie zajęto się przeznaczeniem instrumentów; dokonano też próby klasyfikacji inwestorów podejmujących inwestycje organmistrzowskie; przedstawiono wreszcie organmistrzów galicyjskich, ich działalność i jej efekty.
Trzeci rozdział poświęcony został samemu procesowi inwestycyjnemu. Przedstawiono więc rodzaje podejmowanych prac organmistrzowskich (nie tylko wszakże budowano nowe instrumenty, ale często w różnym zakresie remontowano lub przebudowywano dawniejsze), następnie zajęto się związanymi z procesem inwestycyjnym procedurami, dużo miejsca poświęcając sprawom finansowym.
W czwartym rozdziale podjęto próbę scharakteryzowania budowanych w Galicji organów. Zwrócono uwagę na wielkość instrumentów, spróbowano ustalić czas pojawiania się w Galicji nowych rozwiązań konstrukcyjnych i brzmieniowych, zajęto się wreszcie problemem wystroju plastycznego instrumentów.
Rozdział piąty poświęcony został osobie i działalności J. Śliwińskiego. Po przedstawieniu nielicznych znanych informacji dotyczących biografii organmistrza i jego edukacji organmistrzowskiej, przedstawiono chronologiczny zarys jego działalności. Osobno zwrócono też uwagę na jego działalność jako budowniczego pianin i fisharmonii, a na koniec przedstawiono kilka cech budowanych przez niego organów.
Część druga zawiera trzy spisy.
Pierwszy z nich wymienia i pokrótce przedstawia osoby, które w pewnym sensie można uznać za ekspertów organowych, gdyż występowały one jako rzeczoznawcy bądź sędziowie wystaw.
Drugi spis przedstawia działających w Galicji organmistrzów i wymienia wykonane przez nich prace. Dzieli się on na trzy części – w pierwszej wymieniono organmistrzów mających siedziby w Galicji, w drugiej organmistrzów spoza Galicji, a w trzeciej prace anonimowe.
Trzeci spis jest katalogiem organów zbudowanych przez J. Śliwińskiego, w którym możliwie dokładnie opisano każdy z instrumentów. (Fragment Wstępu)

Stabat Mater Dolorosa - smoleńska
pieśń na głos i fortepian (mezzosopran)
muzyka: Paweł Bitka Zapendowski
słowa: pol. tłumaczenie sekwencji łac.
nuty - 7 str., tekst