Płaszczyzny kreacji brzmienia zespołu muzycznego w pracy dyrygenta, chórmistrza, pedagoga

Prezentowana monografia naukowa o charakterze interdyscyplinarnym – z pogranicza kultury, wiedzy o sztuce, pedagogiki medialnej, edukacji muzycznej – stanowi oryginalne i wartościowe uzupełnienie stanu wiedzy na temat kultury muzycznej, jej dziedzictwa, mechanizmów funkcjonowania, zarówno w świecie realnym, jak i w cyberprzestrzeni, organizacji życia muzycznego, budownictwa organowego, edukacji muzycznej w oparciu o współczesne badania naukowe, wzbogacone źródłami internetowymi. Teksty autorstwa specjalistów pozwalają na interdyscyplinarną penetrację tego obszaru dociekań naukowych, proponując odbiorcy wieloaspektowe spojrzenie na podejmowaną problematykę.

Dzieło klasyka światowej literatury muzykologicznej, Carla Dahlhausa, stanowi syntetyczne i zwięzłe ujęcie podstawowych problemów z zakresu estetyki muzyki. Prezentuje podejście systematyczne z perspektywą historyczną, wiążąc dane zagadnienie z jego genezą oraz kolejnymi fazami rozwoju. Autor w 13 rozdziałach podręcznika ujmuje najważniejsze problemy nowożytnej estetyki muzyki, dotyczące rozumienia muzyki jako sztuki posiadającej autonomiczny warsztat artystyczny.

Poszczególne rozdziały poświęcone są fundamentalnym problemom teoretycznym i estetycznym, które przez 3 stulecia kształtowały nowożytny dyskurs o muzyce:
- muzyka jako tekst i dzieło,
- przemiany estetyki uczuć,
- emancypacja muzyki instrumentalnej,
- sądy o sztuce i smaku,
- geniusz, entuzjazm, technika,
- afekt i idea,
- dialektyka "rozbrzmiewającego wnętrza",
- konflikt w sprawie formalizmu,
- muzyka programowa,
- tradycja i reforma w operze,
- estetyka i historia,
- fenomenologia muzyki.

Książka ta, zawierająca cenny materiał dydaktyczny, przetłumaczona z języka niemieckiego przez profesora UW Zbigniewa Skowrona, z powodzeniem może stać się lekturą obowiązkową dla studentów muzykologii, a także służyć jako lektura uzupełniająca na wydziałach humanistycznych, zwłaszcza dla studentów dyscyplin historycznych, filozoficznych, nauk o sztuce, kulturoznawstwa oraz w akademiach muzycznych. Nie istnieje polski odpowiednik tej publikacji w dotychczasowej polskojęzycznej literaturze dydaktycznej.

*********

Aesthetics of music

A portrayal of the fundamental issues of modern aesthetics of music related to the understanding of music as an art with autonomous artistic techniques. The author uses a systematical approach with a historical perspective, linking each topic to its origins and subsequent phases of development. He considers theoretical and aesthetic issues which had been shaping the modern musical discourse for three centuries, for example the concept of music as an analogy of verbal text, the evolution of aesthetic attitudes and the dilemma of the objectivity of judgements.

*********

Carl Dahlhaus (1928–1989) – wybitny przedstawiciel muzykologii niemieckiej drugiej połowy XX wieku, profesor Technische Universität w Berlinie. W szerokim polu jego zainteresowań badawczych znajdowały się jego zagadnienia teorii, historii i estetyki muzyki, od średniowiecza, poprzez barok, klasycyzm i romantyzm, do XX wieku, a także twórczość Ludwiga van Beethovena, Richarda Wagnera i Arnolda Schönberga.
W dorobku Dahlhausa znalazły się edycje zbiorowe, jak: "Dzieła wszystkie" Wagnera i "Neues Handbuch der Musikwissenschaft", a także liczne książki i studia z różnych dziedzin muzykologii, m.in. "Untersuchungen über die Entstehung der harmonischen Tonalität" (1968), "Zwischen Romantik und Moderne" (1974), "Grundlagen der Musikgeschichte" (1977), "Die Idee der Absoluten Musik" (1979, tłum. pol. Idea muzyki absolutnej i inne studia, 1988), "Die Musik des 19. Jahrhunderts" (1980, 1988), "Musikalische Realismus" (1982), "Klassische und romantische Musikästhetik" (1988).

„Historia muzyki rozrywkowej w zarysie” Radosława Rabiańskiego jest krótką podróżą po najbardziej popularnych gatunkach muzyki rozrywkowej, z którymi od początku XX wieku, wraz z wynalezieniem radia i powstaniem fonografii, przemysł muzyczny (show business) zapoznawał szerokie „masy” społeczeństwa na całym świecie za pośrednictwem mediów o największym zasięgu (kultura masowa). Formuła książki pozwoliła na prezentację jedynie zarysu tego niezwykle szerokiego i bogatego w fakty obszaru światowej kultury. Sposób ujęcia tematu opiera się na przyjęciu założenia o istnieniu we współczesnej muzyce rozrywkowej szeroko pojętych i w dużej mierze autonomicznych nurtów muzycznych, wokół których, po pierwsze, powstała subkultura fanów, miłośników określonego brzmienia, melomanów charakteryzujących się specyficzną kulturą muzyczną, modą i sposobem zachowania się, a po drugie, narosła bogata infrastruktura w postaci wytwórni płytowych, mediów muzycznych, sieci dystrybucji i klubów muzycznych promujących i propagujących konkretny rodzaj muzyki rozrywkowej, to jest wyodrębnioną w książce: (1) piosenkę (w tym piosenkę i muzykę folkową), (2) muzykę jazzową, (3) muzykę rockową, osobno (4) muzykę metalową i (5) muzykę alternatywną – dwie wielkie pochodne rocka, wreszcie (6) hip-hop i (7) muzykę klubową. Całą książkę ilustrują rysunki Krzysztofa Cedro, na których zaprezentowane zostały największe ikony światowej muzyki rozrywkowej.

Śpiewnik Wszystkie Moje Piosenki Wiktora Okroja zawiera teksty, akordy i zapis nutowy z lat 2007-2023.



Wiktor Okrój:

Urodziłem się 18.09.1990 w Krakowie. Czasami myślę, że moje nazwisko nie jest przypadkiem. Porażenie mózgowe czterokończynowe, z którym przyszedłem na świat, jakby okroiło mnie z części mnie. Z drugiej strony… dało mi możliwość zobaczenia życia z innej perspektywy, mojego wózka.

Przygodę z pisaniem tekstów zacząłem od audycji Mariana Leśniewskiego Radio Truck w programie 1 Polskiego Radia w październiku 2006 roku.

Pisanie pozwala mi zapisywać swoje życie. To jest dla mnie forma pamiętnika.

Zapraszam do mojego świata.

Kolejny, dziesiąty już, numer pisma oferuje czytelnikom artykuły o bardzo różnorodnej tematyce. Różnorodność ta wynika ze specyfiki zainteresowań autorów – od tekstów opartych na analizie dzieła muzycznego, poprzez artykuły dotyczące wątków religijnych i patriotycznych, aż po teksty o szeroko pojętej problematyce pedagogicznej. Po szczegóły odsyłamy do załączonego obok spisu treści.

„Sprzedać duszę diabłu” to książka, dzięki której można przekonać się o sile ludzkiej pasji i charakteru. Autor zamieścił w niej wywiady przeprowadzone w latach 2004-2010 z indywidualnościami sceny muzycznej – m.in.: Steve Lukatherem, Garym Moorem, Danielem Lanois, Ianem Gillanem, Jamesem LaBrie czy Stevem Vai’em. Choć różnią ich style i gatunki, wszystkich łączy niezaprzeczalne oddanie muzyce. Również konsekwencja artystycznych działań oraz wewnętrzne przekonanie o konieczności bycia sobą, na przekór zakłamanemu światu show-biznesu.
Zawarte w książce wypowiedzi są szczere i prawdziwe, czasami dowcipne i rubaszne, a często wręcz intymne. Padają więc w książce słowa o trudnych wyborach i popełnionych błędach, o radości, ale i o bólu tworzenia, o artystycznych poszukiwaniach i „wyzwalaniu” się przy pomocy muzyki. Muzyki, która pozostaje dla tych niezwykłych ludzi sposobem na życie, na ciągłe określanie samego siebie i swych emocji. A nie wypadkową chłodnej kalkulacji pod dyktando aktualnie panujących mód i trendów, przynoszącej łatwy zysk. Z takim podejściem łączy się nierozerwalnie uczciwość wobec siebie i fanów, która każe tworzyć zawsze coś własnego, poszukiwać, ale pozostawać przy tym wiernym samemu sobie, a czasami nawet zagrać… koncert, który trwa ponad 5 godzin!
Tytuł książki przywołuje – nie bez powodu – postać Roberta Leroy’a Johnsona, do dziś określanego mianem króla gitary bluesowej. Według legendy zawdzięczał on swój wielki talent paktowi z diabłem, którego spotkał o północy na rozstaju dróg. I choć wszystkich artystów, których wypowiedzi znalazły się w książce, można o taki pakt podejrzewać, to jedno jest pewne: na rozstajach dróg, jakie napotkali w swym życiu, zawsze starali się wybierać i podążać tylko jedną – własną.