Po co ten stres

Agresja – perspektywa psychoterapeutów to zbiór bardzo interesujących teorii, wyników badań i doświadczeń klinicznych mających wyjaśnić powstawanie uczuć agresji oraz zachowania agresywne, a także ukazać możliwości psychoterapii w modyfikowaniu tych zjawisk. To bardzo ciekawe, pełne zaangażowania rozważania o możliwych działaniach psychoterapeutów (poza psychoterapią i w jej przebiegu) mających na celu przeciwdziałanie mowie nienawiści i agresji w polityce i życiu społecznym. Lektura niniejszej monografii pomoże psychoterapeutom spojrzeć na problemy agresji indywidualnej ich pacjentów w kontekście szerszej wiedzy o źródłach agresji, prezentowanej w rozdziałach o grupowych, ideologicznych, biologicznych i społecznych jej przyczynach. Teorie psychoterapeutyczne wzbogacone o wiedzę psychologiczną, socjologiczną i biologiczną z pewnością na tym zyskają.
Z recenzji prof. dr. hab. Jana Czesława Czabały

Feel your everyday stresses melt away with 48 simple, accessible and achievable lessons in this beautiful mindfulness guide From the renowned Bhuddist monk and million-copy bestselling author of Zen: The Art of Simple Living, Shunmyo Masuno _________ Learn to let go of stress, change how you worry, and improve your life for good with this invaluable companion for reducing anxiety and maintaining calm. Shunmyo Masuno, Zen Buddhist Monk and million copy bestselling author of Zen: The Art of Simple Living, will teach you how to relieve the anxieties of everyday life in 48 vital, easy-to-achieve lessons. With Don't Worry, you will learn how to: Focus on the here and now Improve your most important relationships Take a step back from your worries Regain control of your thoughts Learn ways to accept yourself as you are By following these simple steps, you can enjoy a calmer, more relaxed, positive version of yourself.

Socjopaci są wśród nas.
Kryją się w naszym otoczeniu, doskonale zakamuflowani i z pozoru niewinni. Socjopatą może się okazać szef lub kolega z pracy, obecny lub były partner, ktoś nękający cię w Internecie, a nawet twoje dziecko. Socjopaci wciągają cię w swoje gry i karmią się twoją niepewnością, gniewem i strachem. Są dla ciebie realnym zagrożeniem.
Ukrytych drapieżców jest tak wielu, że prawdopodobnie spotykasz ich każdego dnia.

Psycholożka kliniczna Martha Stout przez wiele lat studiowała umysły socjopatów oraz metody, którymi się posługują, aby niszczyć swoje ofiary. W swojej książce opisuje przypadki, które budzą grozę: pozbawione skrupułów dzieci, degeneratów w zawodach zaufania publicznego, byłych małżonków bezwzględnie walczących o prawo do opieki oraz nieuchwytnych cyberprześladowców. Diagnozuje nawet całe korporacje i instytucje, które stosują schematy socjopatycznych zachowań wobec swoich klientów.

Stout wykorzystuje swoją imponującą wiedzę, żeby opracować skuteczną strategię obrony przed pozbawionymi sumienia drapieżcami. Uświadamia czytelnikom, jak łatwo wpaść w zastawione przez socjopatów pułapki i dać się wciągnąć w sieć intryg, z których nie sposób się wyplątać. Pokazuje, co możesz zrobić, by zachować spokój i nie ulegać emocjom, które tylko napędzają twoich prześladowców. Dzięki tej książce dowiesz się, jak nie dać się sprowokować i nie wpaść w ich sidła.

Nowa książka autorki bestsellera Socjopaci są wśród nas uświadamia, że w świecie pełnym oszustów, księży pedofilów i bezwzględnych szefów musimy wiedzieć, jak myślą socjopaci i jak skutecznie się przed nimi bronić.

W prezentowanej publikacji została przedstawiona analiza różnych form przemocy wobec dzieci w szpitalach, instytucjach związanych z edukacją (szkoły) i placówkach opiekuńczo-wychowawczych (domy dziecka). Autorki odnoszą się do sytuacji związanej z COVID-19, pokazują, że koronawirus wywołuje problemy nie tylko natury zdrowotnej, ale również dotyka instytucje i wpływa na rozwój nowych form przemocy.

Mocną stroną książki jest analiza/interpretacja przepisów prawnych i orzecznictwa sądowego w zakresie ochrony dzieci przed przemocą ze strony instytucji oraz wykorzystanie metody socjologicznej do badania świadomości społecznej na temat przemocy instytucjonalnej.

Książka może pełnić funkcję poradnika skierowanego do pedagogów, nauczycieli, dyrektorów placówek oświatowych, pracowników socjalnych, studentów nauk społecznych, kuratorów sądowych, lekarzy.

Co minutę dwadzieścia osób w Stanach Zjednoczonych doświadcza przemocy ze strony swoich partnerów. Przemoc ta jest drugą główną przyczyną zgonów Afroamerykanek, trzecią główną przyczyną zgonów reprezentantek rdzennej ludności USA i siódmą główną przyczyną zgonów białych kobiet. Każdego roku w Stanach ginie tysiąc dwieście maltretowanych kobiet.
Te statystki szokują, ale Rachel Louise Snyder na nich nie poprzestaje. Opowiada osobiste historie ofiar przemocy domowej, rozmawia ze sprawcami, z policjantami i działaczami. Analizuje problem psychicznego przywiązania ofiar do oprawców, wytyka rażące błędy administracji Donalda Trumpa, podkreśla szkodliwość łatwego dostępu do broni i przede wszystkim szuka rozwiązań, które pozwolą lepiej chronić ofiary. Dokładnie badając poszczególne przypadki, zastanawia się, które elementy systemu zawodzą, i na czym powinny polegać zmiany. Śladów pobicia brak to bezkompromisowy i wielokrotnie nagrodzony reportaż pokazujący, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami, i jak bardzo ten „rodzinny problem” dotyczy nas wszystkich. Jedna z najlepszych książek non-fiction 2019 roku według magazynu „Kirkus Reviews”.
„Czytając „Śladów pobicia brak”, dowiedziałam się, że w latach 2000–2006 więcej Amerykanek zmarło wskutek przemocy domowej niż amerykańskich żołnierzy poległo na polu bitwy. To szokujące, że najniebezpieczniejszym miejscem na świecie jest dla kobiet ich dom. Nadal istnieje wiele państw, w których przemoc wobec żony lub członka rodziny jest uznana za legalną. Co więcej, w ponad 10 państwach sprawca gwałtu może uniknąć skazania, jeśli poślubi swoją ofiarę.” Angelina Jolie
„„Śladów pobicia brak” obala mity dotyczące przemocy domowej […]. Dzięki wnikliwemu i niezwykle głębokiemu potraktowaniu tematu książka Synder skłania nie tylko do refleksji nad problemem przemocy, ale też nad sposobem pisania na tego rodzaju tematy.
[…] Autorka wykorzystuje wiele technik właściwych dobrym powieściom: opowiada wartko, umiejętne ożywia szczegóły, celnie charakteryzuje postaci. A przy tym wszystkie wątki omawia głęboko i wyczerpująco. Z niezwykłą lekkością przechodzi też od faktów historycznych do współczesności, od konkretnych przypadków do naukowej analizy. To pisarka, która po mistrzowsku ożywia tę opowieść, by sprawić, że naprawdę nas ona obejdzie.” Parul Sehgal, „The New York Times” „Snyder napisała książkę o bardzo wielu rzeczach: o mężczyznach, którzy biją i zabijają swoje żony lub partnerki, o ludziach, którzy próbują przewidzieć, czy dojdzie do morderstwa, i tych, którzy usiłują pomagać sprawcom, a także o ubóstwie, depresji, rozpaczy, przywilejach, egzekwowaniu prawa, więzieniach, zdrowiu psychicznym, polityce i sprawach płci. Mogło się to udać tylko naprawdę utalentowanej, pewnej swojej wiedzy i fachu pisarce.” Masha Gessen „Tej książki nie sposób odłożyć. Jest wciągająca jak najlepsza powieść, bezpośrednia jak osobiste wyznanie, doskonale udokumentowana i poparta ogromem wiedzy. […] Autorka przenosi nas w świat ofiar, oprawców i tych, którzy na różne sposoby mierzyli się i uporali z przemocą. Ich historie są wstrząsające, ale Snyder nie pozwala nam przerwać, tylko wskazuje możliwe rozwiązania. […] Po kilku rozdziałach powiedziałem znajomej prokurator, że wszyscy w jej biurze, a właściwie wszyscy urzędnicy, którzy mają do czynienia z problemem przemocy w rodzinie, muszą przeczytać tę książkę. Ona ratuje życie.” „The Washington Post” „Nie wiem, skąd Rachel Louise Snyder wzięła siłę, by napisać tę książkę – czyta się ją jak dziennik korespondenta wojennego. Opisując konsekwencje przemocy domowej, Snyder chce sprawić, by prywatny koszmar stał się sprawą publiczną.

Wstrząsająca historia dziewczyny, która uciekła z Arabii Saudyjskiej. Tweet z dnia 6 stycznia 2019 roku, Rahaf Muhammad „Nazywam się Rahaf Muhammad. Mam 18 lat. Nie mogę nic zrobić, bo zabrali mi paszport. Jutro siłą odeślą mnie z powrotem do Kuwejtu. Boję się. Pomóżcie mi. Oni mnie zabiją”. Tweet z dnia 6 stycznia 2019 roku, Rahaf Muhammad „Zgodnie z konwencją genewską z 1951 roku i protokołem nowojorskim z 1967 roku, ja, Rahaf Muhammad, oficjalnie występuję o przyznanie mi statusu uchodźcy w dowolnym kraju, który zapewni mi bezpieczeństwo i ochroni przed krzywdą i potencjalną śmiercią z rąk mojej rodziny za to, że odeszłam od swojej religii”.
W 2019 roku świat obiegła informacja o Saudyjce, Rahaf Muhammad, która zdecydowała się na ucieczkę z opresyjnego kraju. Rahaf miała wówczas zaledwie 18 lat, a jej dotychczasowe życie było w pełni zależne od mężczyzn. To oni decydowali o jej prawie do życia i śmierci. To oni kontrolowali jej codzienność. Dziewczyna dokładnie zaplanowała ucieczkę. Chciała dotrzeć do Australii, niestety podczas przesiadki w Bangkoku została przechwycona przez przedstawiciela ambasady Arabii Saudyjskiej. Rahaf przewieziono do hotelu, gdzie się zabarykadowała. To stamtąd zaczęła udostępniać wołające o pomoc, pełne desperacji tweety, które ostatecznie odegrały kluczową rolę w tej historii. Dzięki internetowym zasięgom udało jej się dotrzeć do przedstawicieli Kanady, którzy zaoferowali jej azyl.