Pochwała Cierpliwości

Baśnie, legendy i anegdoty o świętych naszych, polskich, oraz tych ważnych z całej Europy. Historie barwne, pełne pięknych i cudownych zdarzeń, stawiających świętych za wzory cnót, godnych naśladowania. Ciekawa lekcja historii, lekko i przyjemnie pobudzająca wyobraźnię i utrwalająca miłość do bliźniego i Ojczyzny.

Pakiet 2 składa się z następujących książek:

1) "Ksiądz Eugeniusz Dąbrowski. Biografia" (A4) 802 str.
2) "Biblistyka katolicka w świetle dokumentów IPN" (A4) 604 str.
3) "Trzy postawy w świetle dokumentów IPN: ks. Piotr Nitecki, ks. Stanisław Mędala, ks. Michał Czajkowski" (B5) 420 str.

Wśród Indian krąży opowieść o lalce z soli, która chciała się dowiedzieć, czym jest ocean: zaledwie doń weszła, poczuła, że sama stała się oceanem. Rozpuściła się całkowicie! Kiedy my karmimy się Eucharystią, dzieje się z nami całkowicie coś odwrotnego! Nie rozpuszczamy się, ale zaczynamy coraz bardziej istnieć! Im więcej spożywasz Ciała Pańskiego, tym piękniejszym stajesz się człowiekiem! Skosztuj i sam zobacz, jak Pan jest dobry!

Za sprawą książki Antona Marczyńskiego - młodego, utalentowanego filozofa i badacza kultury duchowej - otwiera się oto przed nami możliwość trudnej, lecz istotnej wędrówki. Wędrówki intelektualnej w stronę ciała jako obszaru penetracji - z całą przypisaną temu pojęciu bolesnością i brzemiennością - chrześcijańskich mistyków. Obszaru naznaczonego przy tym pewną drastyczną antynomią, nie dającą się rozwikłać sprzecznością między wyróżnieniem i wyniesieniem a swoistym unieważnieniem, niewysłowieniem czy przemilczeniem. Takim jednak niewysłowieniem czy przemilczeniem, które czyni dość skwapliwy - i paradoksalny zarazem - użytek ze słowa, użytek z języka, jako swego nieodrodnego medium.
Ciało w takiej niepokojącej, najeżonej brutalnymi opozycjami przestrzeni doznaje niesłychanej „wirówki” sensów, przekraczającej prosty dialektyczny mechanizm: odsłania się na przemian oczom i mowie, a zarazem im się wymyka, otwiera się i zasklepia, rodzi się i osuwa w nicość, obnaża się wciąż przed patrzącym i ucieka przed każdym doświadczeniem. Rodzi się i umiera. Wystawia się na anatomiczną „lekcję” i za wszelką cenę chroni się przed skalpelem języka, zasobnego wprawdzie w pojęcia, w całą ich chmarę, lecz zawsze też bezradnego i skłonnego do glosolalii, do wzniecania rozgwaru, w którym gubi się sens. W którym słowa - nawet te fundamentalne, podstawowe dla europejskiej tradycji umysłowej, jak przywoływane przez Marczyńskiego i wszechstronnie przezeń badane greckie terminy sarks i soma - zamieniają się w powidoki słów. I wyzuwają się ciągle, na krótko tylko i w przebłyskach je wpierw odsłoniwszy, ze znaczeń - niczym wąż nieustannie zrzucający swą skórę, naznaczony swym pierwotnym mitycznym przekleństwem, ale przecież bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta lądowe (Rdz 3,1).

„Cywilizacja śmierci chce zniszczyć czystość serca. Jedną z metod takiego działania jest celowe podważanie wartości tej postawy człowieka, którą określamy cnotą czystości. Jest to zjawisko szczególnie groźne, gdyż celem ataku stają się wrażliwe sumienia dzieci i młodzieży. Cywilizacja, która w ten sposób rani lub nawet zabija prawidłową relację człowieka do człowieka, jest cywilizacją śmierci, bo człowiek nie może żyć bez prawdziwej miłości.”

Miłość, radość, pokój, cierpliwość, dobroć i łaskawość, uprzejmość, łagodność (czyli cichość i skromność), opanowanie. Wielu widzi w nich cechy dobrego człowieka. Cechy ze wszech miar pożądane. Święty Paweł natomiast twierdzi, że to owoce obecności i działania Ducha Świętego w nas. W Liście do Galatów znajdziemy ich dziewięć. Tradycja – za łacińską Wulgatą – wymienia dwanaście.
Czym są owoce Ducha Świętego? Jak je rozumieć, jak w sobie rozwijać? Poszukajmy odpowiedzi w mądrościach księdza Jana Twardowskiego.