Pocket Museum Ancient Rome

Począwszy od prześladowań rozpoczętych przez Nerona, który szukał kozła ofiarnego w związku z pożarem Rzymu w lipcu 64 r., aż po próbę restauracji pogaństwa przez Juliana w latach 362-363, podejście władzy państwowej wobec chrześcijan w bolesny sposób uwydatniało problemy trapiące Cesarstwo Rzymskie.
Raz ścigani, pozbawiani majątku, torturowani i unicestwiani, innym razem tolerowani – w zależności od zmiennych korzyści władzy wierni Chrystusa skupili na sobie ludowe obawy, ułudy i nienawiści, w świecie, który już samo ich istnienie traktował jako czynnik destabilizacji społeczeństwa.
W pełnej i przystępnej syntezie Anne Bernet, specjalistka od Kościoła w starożytności, odtwarza starcie między Ewangelią a światem opartym w całości na sile:
„Bez względu na to, czy wyznajemy wiarę, która była ich motorem działania, musimy przyznać, że ta garstka bezbronnych ludzi, często przerażonych, co się rozumie samo przez się, którzy mimo wszystko się nie ugięli, zaledwie w ciągu trzech stuleci odniosła zwycięstwo nie tyle nad Rzymem, co nad pewną koncepcją człowieka i świata, wyjątkowo okrutną i bezlitosną. Wszyscy jesteśmy ich dłużnikami. (…) Opór stawiany przez męczenników w końcu zmusił prześladowców do poddania się. Kaci szybciej zmęczyli się zabijaniem niż ich ofiary umieraniem.

Po ludzku wydawało się to niepojęte, ale taka była prawda. Odziedziczona po przodkach siła i brutalność starej rzymskiej Wilczycy roztrzaskały się o coś, czego ona nigdy wcześniej nie spotkała i na co patrzyła ze zdumieniem. Baranek wychodził zwycięsko z tej konfrontacji”. (Fragment książki)

Anne Bernet (ur. 1962), francuska biograf i publicystka, autorka kilkudziesięciu książek, z których Papież Grzegorz Wielki, Monika. Matka św. Augustyna oraz Święty Ambroży i jego czasy zostały już przetłumaczone na język polski.

Prezentuje historię Cesarstwa Bizantyjskiego od powstania, przez okres wypraw krzyżowych, aż do upadku Konstantynopola
Przedstawia wydarzenia z życia politycznego oraz przemiany społeczno-gospodarcze, obyczajowe, kulturalne ludów, które żyły i rozwijały się w państwie bizantyjskim przez całe wieki
Ukazuje miejsce Cesarstwa Bizantyjskiego w średniowiecznej Europie
Omawia historię i rolę Cesarstwa Nikejskiego

Napisana charakterystycznym, epickim stylem profesora Aleksandra Krawczuka historia 24 władców Cesarstwa Wschodniego (począwszy od Arkadiusza aż po czasy Justyniana II), ukazuje nie tylko sylwetki samych cesarzy, ale również niezwykle barwne stosunki polityczne, społeczne i obyczajowe tego okresu. Wielkie wyprawy i zderzenia kultur, dyplomacja, wojna i dworskie rozrywki – wszystko profesor Krawczuk przedstawił wiernie, nie stroniąc od subtelnych analogii wobec współczesności.

Praca jest bezsprzecznie jedną z najważniejszych i najbardziej wpływowych interpretacji sztuki rzymskiej, jaka została opublikowana w okresie ostatnich... ... kilkudziesięcioleciu lat. Jej znaczenie nie polega jednak tylko na zaprezentowaniu błyskotliwej pozycji teoretycznej, pozwalającej wyjaśnić kształt i względną niezmienność sztuki rzymskiej przez wieku (ze szczególnym uwzględnieniem okresu od czasów Oktawiana Augusta do końca panowania dynastii Sewerów), ale także przedstawieniu wielu analiz zabytków sztuki późnohelenistycznej oraz rzymskiej. Jednak nawet w takich interpretacjach pojedynczych dzieł sztuki Hölscher z łatwością wplata wątki odnoszące się do najważniejszych problemów historii sztuki i archeologii klasycznej, w pełni realizując postulat krytycznej interpretacji sztuki rzymskiej w perspektywie historycznej. Podstawowym problemem, który Autor stara się w rozwiązać, jest ogniskujące się w zjawisku klasycyzmu określenie relacji pomiędzy sztuką grecką a rzymską.

Dzieło angielskiego autora prezentujące dziedzictwo rzymskiego imperium teraz w trzytomowym wydaniu! Książka – owoc pracy i przemyśleń wszechstronnego erudyty, który swobodnie porusza się wśród dorobku samych Rzymian, jak i w kręgu ich przeciwników – napisana w wieku XVIII, zapoczątkowała obfite badania nad Rzymem, które przez kolejne lata owocowały plejadą autorów i książek, a jednak przez dwa i pół wieku wznawiano pracę Gibbona w kilkunastu językach i w wielu krajach – zawsze z sukcesem. W Polsce wydajemy go już po raz kolejny.

Dramatyczna historia cesarstwa rzymskiego: kolosa, który padł pod naporem barbarzyńców.

Dlaczego imperium rzymskie upadło? Od czasów Zmierzchu Cesarstwa Rzymskiego Edwarda Gibbona odpowiedzi na to pytanie pojawiało się wiele. W 1984 pewien niemiecki uczony obliczył, że wskazano ponad dwieście przyczyn: od impotencji spowodowanej przez systematyczne zatruwanie ołowiem do rabunkowej gospodarki leśnej, od nadmiernie rozrośniętej biurokracji do zamiłowania do zbyt gorących kąpieli, od emancypacji kobiet po podagrę. Nic dziwnego, że wielu historyków znużonych nie kończącymi się kontrowersjami przychyla się do lansowanej w ostatnich dziesięcioleciach przeciwnej teorii: upadku właściwie nie było. Rzymska Europa nie legła w gruzach, lecz uległa ewolucyjnemu przekształceniu.

Według Petera Heathera – brytyjskiego historyka i wykładowcy Worcester College w Oksfordzie – rzymski kolos w IV wieku był potężny jak dawniej i bynajmniej nie chwiał się na glinianych nogach.

Co więc było przyczyną upadku?

Autor, posługując się barwnym językiem powieści sensacyjnej, wskazuje głównych podejrzanych. Czyni to na podstawie najnowszych badań archeologicznych i wnikliwej interpretacji źródeł historycznych.

Otóż prawdziwym katalizatorem upadku cesarstwa zachodniego było jedno brzemienne w skutki wydarzenie z 376 roku: nagłe pojawienie się nowego, budzącego grozę ludu – Hunów.

To pod ich naporem barbarzyńscy sąsiedzi imperium – Goci, Wandalowie, Frankowie, Alanowie – przez następne sześćdziesiąt lat szukali schronienia na ziemiach cesarstwa.

Rezultat?

W Galii, Hiszpanii, Afryce, a nawet Italii powstały barbarzyńskie królestwa – zalążek przyszłej Europy – a Rzymianie nie potrafili ich zmusić do uległości. W 476 roku ostatni cesarz Romulus Augustulus został po cichu „odesłany na emeryturę” przez germańskiego wodza Odoakra i był to koniec imperium założonego – jakaż w tym ironia losu! – przez jego mitycznego imiennika.