Powrót Rosyjskiego Lewiatana

Jednym z głównych tematów zainteresowań badawczych Feliksa Konecznego była historia Rosji oraz losy stosunków litewsko-moskiewskich. W 1919 r. uzyskał on habilitację za wydaną dwa lata wcześniej pracę „Dzieje Rosji do roku 1449”. Z kolei w roku 1921 ukazała się publikacja „Dzieje Rosji od najdawniejszych do najnowszych czasów”. Była to pierwsza całościowa historia Rosji napisana przez polskiego autora, efekt jego długoletnich studiów i poszukiwań archiwalnych.

"Praca jest ciekawym studium przypadku. Autor wykazuje się kompetencją, przedstawiając problematykę północnokaukaskich konfliktów…." Z recenzji wydawniczej dr hab. Piotra Grochmalskiego, prof. ASzWoj, znawcy problematyki czeczeńskiej. "Interesująca i godna polecenia książka. Monografia stanowi ważne uzupełnienie polskojęzycznych opracowań na temat Federacji Rosyjskiej i problemu terroryzmu. Lektura obowiązkowa dla osób prowadzących naukowe badania nad zagadnieniami bezpieczeństwa i terroryzmu, pasjonujący wykład dla tych, którzy pragną lepiej poznać i zrozumieć współczesne państwo rosyjskie." Rekomenduję i zachęcam do czytania dr hab. Piotr Kwiatkiewicz, prof. UZ – Kaukazoznawca (Zakład Stosunków Międzynarodowych – Instytut Politologii Uniwersytet Zielonogórski)

Mariusz S´wider odkrył dla nas Rosje?! Jak to moz˙liwe? Po prostu zebrał informacje o rodakach, kto´rzy tam działali, i przedstawił je w sposo´b krzepia?cy, w Sienkiewiczowskim stylu.
Powstała ksia?z˙ka, kto´rej kaz˙da strona wprowadza nas w niesłychane zdumienie. Jej autor jest bardzo dociekliwy. Jeszcze jeden i jeszcze jeden Polak pracował na terenie Rosji, wnosza?c tam, pod własnym lub zmienionym nazwiskiem, wartos´ci bardzo istotne, choc´ niekoniecznie propolskie i niestety nie zawsze prospołeczne. Liczba naszych rodako´w w polityce, gospodarce i kulturze rosyjskiej jest ogromna.
Ksia?z˙ke? te? napisał historyk, osobis´cie sprawdzaja?c realia. Zawarł w niej tez˙ swoja? historie? i bolesne dos´wiadczenia rodziny. Pozazdros´cic´ mu moz˙na spokoju, z jakim traktuje gorzkie losy, oraz kultury kaz˙a?cej mu szanowac´ naszego wschodniego sa?siada. Az˙ dziw, jak nabrzmiałe konflikty zaciemniły wzajemne zasługi (…).

Bolesław Niemierko, profesor nauk humanistycznych
Uniwersytet Gdan´ski / SWPS

Autor przywołuje coraz to nowe skojarzenia z zakamarków pamięci. W jegoopowieści dygresja goni dygresję, łącząc poszczególne osoby i całe wielkie rody, nazwiska i zjawiska, a nawet miejsca zamieszkania bohaterów. To rodzinna szkatułkowa opowieść familijnego nestora – bo też cały nasz ród lechicki Autor traktuje jak jedną wielką rodzinę.
wydawnictwo „Fronda”

Autor w sposób umiejętny łączy popularyzatorski styl dzieła z głęboką znajomością niedostępnych źródeł oraz analityczną pasją badawczą. Nie po raz pierwszy w swoim piśmiennictwie Autor udowadnia, że wspólnota przeszłości polsko-rosyjskiej może być nie tylko źródłem traumy, ale również dumy.
Hab. Dr hab. Witold Modzelewski

Niewątpliwą zaletą tej monografii jest brak jakiejkolwiek stronniczości politycznej w ocenach konkretnych postaci. Wszak, jak przekazał wielki francuski historyk Mark Bloch kolejnym pokoleniom swoich kolegów „l’histoire est une science qui les gens et pour les gens!”. Pan Świder godnie wypełnia swoje przymierze.
prof. Andriej Grebenyuk

Wykonując benedyktyńską pracę i skrupulatnie gromadząc informacje i fakty na temat obecności Polaków w historii, nauce, kulturze, życiu politycznym i w wielu innych niezliczonych przestrzeniach funkcjonowania Rosji, od zarania dziejów do dnia dzisiejszego, Mariusz Świder sporządził dzieło wielkie i solidne. Jest to swoiste vademecum „polskiej Rosji”, ukazujące w sposób przystępny, a zarazem bardzo szczegółowy i udokumentowany fenomen istnienia „polskich korzeni Rosji”.

prof. Włodzimierz Osadczy
Katolicki Uniwersytet Lubelski

MARIUSZ ŚWIDER (ur. 1968) – politolog i arabista, były radca w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Absolwent Uniwersytetu MGIMO (kierunek: dyplomacja), ukończył także studia podyplomowe na kierunku służba zagraniczna w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych w Warszawie. Publicysta, zajmuje się historią oraz teorią stosunków międzynarodowych.

To książka o Rosji, która szykuje się do wyzwania organizacyjnego i wizerunkowego, jakim jest Mundial. Ta historia jest trochę śmieszna, trochę straszna, trochę smutna. Dla Rosji to jeden z najczarniejszych momentów od końca Zimnej Wojny. Putin i jego „kamanda" grają mecz ze światem, ale i z samymi sobą. Grają twardo i brutalnie faulują rywali: zagarniają Krym, atakują Donbas, strzelają w plecy przeciwnikowi politycznemu, szprycują swoich sportowców, kryją doping za łapówki, podsyłają gaz bojowy byłemu oficerowi wywiadu i jego córce. Tak wygląda pierwsza połowa meczu. Co będzie się działo w drugiej? Wielu chciałoby ustawić mecz na swoją korzyść, ale wynik wciąż jest niepewny. Mundial w Rosji na pewno będzie emocjonującą przygodą. Dlatego warto przeczytać książkę Romka Imielskiego i Radka Leniarskiego, którzy przewędrowali Rosję szlakami futbolowymi, zajrzeli w różne kąty, doświadczyli rzeczy dobrych i złych. Ten bagaż doświadczeń sprawił, że udało im się wytłumaczyć, dlaczego wielka gra odbywa się właśnie w kraju Władimira Putina. Polecam, Wacław Radziwinowicz

Ujawnione zapiski bezwzględnej carycy
Katarzyna II – a właściwie księżna Zofia Augusta Anhalt-Zerbst – urodziła się w 1729 roku w Szczecinie. Znana jako Katarzyna Wielka była żoną cara Piotra III, lecz po niecałym roku jego rządów w wyniku przewrotu pałacowego sama została cesarzową Rosji i władała nią do końca życia – zmarła w 1796 roku.
Rządy Katarzyny II były niezwykle surowe, pod jej panowaniem Rosja rosła w siłę, a buntowników wysyłano na Syberię. Do kontrowersyjnego wizerunku władczyni przyczyniły się także rozwiązły tryb życia, despotyczny charakter oraz agresywna polityka.
Pamiętniki… obejmują zapiski cesarzowej dotyczące lat 1744-1759 – w zapieczętowanej kopercie znalazł je po śmierci cesarzowej jej syn, Paweł. Po raz pierwszy drukiem zostały wydane przez Aleksandra Herzena w Londynie w 1858 roku.
„Podczas czytania tych pamiętników niezmiernie zadziwia, że wciąż zapomina się o jednej rzeczy, i to tak, że nie pojawia się ona nigdzie: Rosja i naród. Dla tamtych czasów to cecha charakterystyczna. Pałac Zimowy ze swą machiną administracyjną i wojskową był oddzielnym światem. Niby okręt płynący na powierzchni miał całkowicie jednostronny stosunek do mieszkańców głębin oceanu: zjeść ich. To było Państwo dla Państwa. Zorganizowane na modłę niemiecką, stawiało się na pozycji zwycięzcy nad ludem. W tych monstrualnych koszarach, w tej przeogromnej kancelarii panowała dyscyplina jak na polu bitwy. Jedni wydawali i przekazywali rozkazy, inni w milczeniu byli im posłuszni. W jednym tylko miejscu ludzkie namiętności i pasje okazywały się chwiejne i burzliwe, a tym miejscem w Pałacu Zimowym było foyer domowe – nie narodu, ale państwa. Za potrójną linią straży, w bogato zdobionych salonach wrzało gorączkowe życie, pełne intryg i walk, dramatów i tragedii. To tam, w mroku alkowy, w ferworze orgii, z dala od donosicieli i policji decydowano o losach Rosji.”
Aleksander Herzen (tłum. E. Derelkowska)

Książka poświęcona jest rosyjskiej geopolityce i jej wpływowi na metody prowadzenia walki informacyjnej przez Federację Rosyjską. Manipulowanie informacją i kształtowanie pożądanych poglądów u odbiorców w celu poszerzenia stref wpływu to wojna informacyjna, będąca elementem wojny hybrydowej. Rosja jest wzorowym przykładem państwa, które ją wykorzystuje. Autor tłumaczy współczesną geopolitykę wraz z obudową teoretyczną (m.in. przydatny słowniczek pojęć) i jej genezą – w kontekście historycznym.
Publikacja jest zwięzłą monografią, która koncentruje się na związku między geopolityką jako dziedziną wiedzy uprawianą w Rosji teoretycznie, a jedną z form realizacji celów politycznych, jaką jest walka informacyjna. Celem publikacji jest zainicjowanie głębszych badań nad związkami badań i doktryn geopolitycznych, a teorią i praktyką walki informacyjnej.
Autor przedstawi istotne zagadnienia i stara się odpowiedzieć m.in. na następujące pytania np.:
- Czym jest rosyjska geopolityka?
- W jaki sposób jest uprawiana?
- Jakie główne cele strategiczne kreślą rosyjscy geopolityce?
-Jakie zależności występują między celami geopolitycznymi Rosji a rosyjską walką informacyjną?
- Jak wyglądają przykładowe narzędzie rosyjskiej wojny informacyjnej?
Wstępne kompendium wiedzy dla studentów i pracowników naukowo-dydaktycznych na kierunkach społecznych i humanistycznych, służb mundurowych i instytucji odpowiedzialnych za bezpieczeństwo państwa. Interesująca lektura dla zainteresowani polityką zagraniczną, relacjami z Rosją.
"Tematyka podjęta przez Autora jest niezmiernie doniosła poznawczo i politycznie, gdyż wojna informacyjna prowadzona przez władze Kremla jest istotnym instrumentem ideologicznym, propagandowym i strategicznym umożliwiającym realizowanie długofalowych celów politycznych na arenie międzynarodowej."
prof. dr hab. Piotr Eberhardt, Polska Akademia Nauk