Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie!

Bez względu na osobiste przekonania, nie można zaprzeczyć, że idea Boga odegrała znaczącą rolę w dziejach ludzkości, inspirując jednostki i całe narody zarówno do rzeczy wspaniałych, jak i strasznych. Jednak jak często zastanawiamy się, co właściwie kryje się za tą ideą?
Kim jest Bóg? Wielu mówi o Bogu w taki sposób, jakby zamieszkiwał ludzkie ciało (zwykle mężczyznę) oraz poruszał się i mówił jak człowiek. W innych ujęciach Bóg jest bezforemną, duchową postacią, nieskrępowaną przestrzenią ani czasem. Z kolei dla niektórych Bóg to przede wszystkim szczególny sposób doświadczania własnego życia. I chociaż wielu jest niezachwianych w swojej wierze w Boga, inni nie są do końca pewni, co myślą – w co właściwie wierzą, co myślą, że wiedzą, i na ile myślą, że można raczej wiedzieć, niż wierzyć.
Czytelnikom, których intryguje idea Boga, ten krótki i przyjazny przewodnik pomoże rozeznać się w labiryncie koncepcyjnych możliwości. Pisząc na pograniczu religioznawstwa, filozofii religii i historii idei, Leslie Stevenson, filozof związany z uniwersytetami w Oksfordzie i St. Andrews, przystępnie omawia osiemnaście możliwych spojrzeń na Boga. Od tradycyjnych ujęć obecnych w kulturze, sztuce i języku, przez bardziej wyabstrahowane koncepcje filozofów i teologów, aż do ujęć religijnych, kładących nacisk na osobistą relację z Bogiem – ludzkość rozumiała i rozumie boskość na bardzo rozmaite sposoby, z których każdy wnosi coś innego do naszego postrzegania świata. I choć w tym temacie trudno o bezstronność, autor przekonuje, że jeśli chwilowo odłożymy na bok własne przekonania i uprzedzenia i spojrzymy na ideę Boga z prawdziwą intelektualną ciekawością, każdy z nas dowie się czegoś wartościowego – zarówno osoby wierzące, jak i niewierzące.

Jako chrześcijanie nie powinniśmy pytał się jedynie: jak mogę zbawił siebie samego? Powinniśmy również pytał siebie: co mogę zrobił, aby inni zostali zbawieni i aby również dla innych wzeszła gwiazda nadziei? Wówczas zrobię najwięcej także dla mojego własnego zbawienia.

Benedykt XVI



Jeśli ktoś poświęca swoje życie, by bezpośrednio czy po-średnio pracował nad zbawieniem dusz i dochodzi do takiego oderwania od siebie, że – nie zaniedbując pracy nad swym uświęceniem – zapomina o sobie do tego stopnia, że innym oddaje zasługi swoich prac, modlitw i cierpień, taka bezinteresowna dusza ściąga na świat obfite łaski. Sama zaś dochodzi do wysokiego stopnia świętości, wyższego aniżeli mogłaby osiągnął, myśląc tylko o swym własnym postępie. (…) Nie lękajcie się. Ja jestem mocą i tej mocy wam udzielę. Jestem miłością i tą miłością was podtrzymam. Nie zostawię was samymi!

Jezus do siostry Józefy Menendez

Błędy ateistów to kontynuacja polemiki z książki Przeciw ateistom, napisanej przez tego samego autora. Tym razem na warsztat wzięto najczęściej spotykane zarzuty ateistów i antyklerykałów, które przeanalizowano z punktu widzenia zagadnienia błędów logicznych, zwanych niekiedy sofizmatami nieformalnymi, opisanymi również w słynnej Erystyce Artura Schopenhauera. Okazuje się, że ateiści i antyklerykałowie popełniają mnóstwo błędów logicznych w swej krytyce teizmu i chrześcijaństwa. Niniejszy poradnik apologetyczny nie tylko ujawnia owe błędy logiczne w tej krytyce ale jednocześnie doradza jak przy pomocy tej wiedzy skutecznie odpierać ataki ateistów i antyklerykałów.

Jezus w Komunii Świętej nie daje nam siebie dla naszego samozadowolenia, nawet nie tylko po to, byśmy Go adorowali. Daje nam siebie po to, byśmy w oparciu o Niego, pozwalając na przeniknięcie nas Jego mocą, wychodzili z niewoli siebie i życia dla siebie. Można powiedzieć, że przyjmowanie Komunii Świętej właśnie w aspekcie pielgrzymowania jest pozwalaniem na to, by Eucharystia wytrącała nas z naszego zastania się w sobie, z naszej stabilności i uzdalniała do pielgrzymowania przez „ciemną dolinę”, do przechodzenia przez trudne sytuacje, do prawdziwego zwycięstwa – uczty z Panem Bogiem, o której mówi Psalm 23 w. 5: „Stół dla mnie zastawiasz wobec mych przeciwników; namaszczasz mi głowę olejkiem; mój kielich jest przeobfity”.

Cierpliwość – to tu przebiega główna granica między wiarą a niewiarą „Ateizm i religijny fundamentalizm oraz entuzjazm zbyt łatwej wiary są uderzająco podobne do siebie w tym, jak szybko potrafią uporać się z tajemnicą, którą nazywamy Bogiem. Dojrzewanie do wiary wiąże się z przyjęciem i przecierpieniem chwil – a niekiedy i długich okresów – gdy Bóg wydaje się daleki, gdy pozostaje w ukryciu”. Niezwykła książka o dojrzałej wierze i pułapkach myślenia religijnego, w którym wszystko jest jasne, proste a każde pytanie znajduje od razu odpowiedź. Swoiste wyznanie wiary ks. prof. Tomáša Halíka. Jedna z najważniejszych książek teologicznych. Nagroda Europejskiego Stowarzyszenia Teologii Katolickiej 2011

Rozważania drogi krzyżowej inspirowane życiem i myślami
św. Ojca Pio.

Ojciec Pio był włoskim zakonnikiem, mistykiem obdarzonym przez Boga stygmatami i wieloma innymi niezwykłymi darami. Z powodu tych łask spotykał się z niezrozumieniem i rozmaitymi oskarżeniami, z drugiej zaś strony wierni otaczali go czcią, której sam święty nigdy nie pragnął. Ojciec Pio często mówił o sobie: „Pragnę być jedynie ubogim bratem, który się modli”. Jego niezwykła pokora, posłuszeństwo, a przede wszystkim intymna i stała więź z Bogiem sprawiają, że ten święty może być dla nas znakomitym towarzyszem w rozważaniu ostatniej drogi Jezusa. Wskazywał na to sam św. Jan Paweł II, który wzywał nas, byśmy szukali na wzór tego zakonnika coraz większego podobieństwa do Ukrzyżowanego.