Pozytywistów Spotkania Z Naturą. Szkice Ekokrytyczne

Mamy do czynienia z opracowaniem monograficznym skupionym na dorobku „księcia poetów” tj. autora poematów heroikomicznych, cyklów genialnych bajek i satyr oraz wierszy refleksyjno-lirycznych. Trudno jednak, by badacze zajęci oglądem twórczości najważniejszego pisarza polskiego oświecenia, twórcy pierwszej powieści polskiej czy form publicystycznych, nie zauważyli rozmaitych form mieszanych i pogranicznych, no, menippejskich, esejów, listów, kazań i in. Już rzuciwszy okiem na spis treści, rzec by można, iż uwaga przesuwa się ku tym właśnie obszarom dorobku Księcia Biskupa Warmińskiego, mniej dotąd docenianym, a wiele mówiącym o autorze […], ale także – co chyba ważniejsze […] – o przemianach polskiego klasycyzmu, przygotowujących system literacki do reagowania na potrzeby nowych czasów, zapewniających ciągłość komunikacji literackiej i nieprzerwany przekaz tradycji mimo nastania w kolejnej epoce nowego paradygmatu kulturowego.

Książka podejmuje temat dobrze znany literaturoznawstwu – temat recepcji twórczości danego pisarza – ale w nowym ujęciu metodologicznym. Przenosi akcent z recepcji na dyskursywizowanie, a tym samym wykracza poza ramy literaturoznawstwa w stronę kulturoznawstwa oraz filozofii nauki. W pierwszym rozdziale została przedstawiona autorska teoria recepcji, uwzględniająca narratywizm Haydena White’a i jego koncepcję Metatropów, kognitywistyczną teorię prototypu, zastosowaną do opisu procesów paradygmatyzacyjnych w nauce, a także zasady psychologii społecznej. W tej części znajduje się także innowacyjne ujęcie kwestii szkolnej edukacji polonistycznej, odmienne od ujęć proponowanych przez metodykę nauczania języka polskiego. Rozdział drugi to szczegółowe omówienie tekstów krytycznoliterackich o Mironie Białoszewskim, zarówno tych najbardziej znanych, jak i zupełnie zapomnianych.

Dziełem demiurga jest świat młodego Miłosza. Książka pokazuje, że jak nikt dotąd w polskiej poezji wypowiedział on temu światu sprzeciw. Buntownicze wizje poety zostały wyrażone językiem stosowanym dotąd do analizy gnostycyzmu i manicheizmu. Język ten odsłania świat żywiołów, wojny, dzieje poddane prawom darwinizmu, myśli i uczucia człowieka zbuntowanego na ziemskim padole. Taki świat wart był w oczach poety jedynie kosmicznego pożaru. W dwudziestym wieku nieraz jawił się w ten sposób ludziom zachowującym w sobie inną ziemię i inne niebo…
„Zawiłe powinowactwa Miłosza z manicheizmem i gnozą były tematem, który od dawna czekał na swojego autora, wymagał zaś nie byle jakiej wiedzy i umiejętności. Szczęśliwie znalazł on w osobie Zbigniewa Kaźmierczyka badacza łączącego starannością w konstruowaniu wywodów z niebagatelną erudycją, naukową rzetelnością oraz biegłością we wnikliwym odczytywaniu tekstów poetyckich”. Aleksander Fiut

Szósty tom bibliografii Gdańsk w literaturze zawiera opis utworów polskich i zagranicznych poświęconych Gdańskowi, wydanych w latach 1980-1989.
Obejmuje zarówno literaturę piękną, jak i eseistykę, reportaże, wspomnienia, nie wyłączając tekstów drukowanych w prasie - dzieła wydawane w obiegu oficjalnym, jak i poza kontrolą cenzury.

Władysław Mickiewicz (Paryż 1838 – tamże 1926), historyk, pisarz, dziennikarz, szef Biblioteki Polskiej w Paryżu, działacz społeczny, syn Adama Mickiewicza oraz założyciel jego Muzeum w stolicy Francji, edytor i redaktor, właściciel Księgarni Luxemburgskiej – Librairie du Luxembourg.
Katalog obejmuje zarówno tę część jego Archiwum, która znajduje się w paryskiej Bibliotece Polskiej, jak i bogate wskazówki dotyczące tych jego fragmentów, które z biegiem wydarzeń historycznych zostały rozproszone (Muzeum Literatury w Warszawie).
W Archiwum Władysława Mickiewicza w Paryżu przechowywane są rękopisy jego prac, dokumenty rodzinne oraz osób związanych z rodziną Mickiewiczów, materiały dotyczące kolejnych edycji dzieł Poety i zatrudnień dziennikarskich, a także wybitnych postaci z kręgu samego Władysława Mickiewicza (np. Ignacy Jan Paderewski). Bogato dokumentują życie kulturalne Francji i Polski drugiej połowy XIX wieku oraz pierwszych dziesięcioleci wieku XX.
Katalog w pełni prezentuje paryskie zbiory Władysława Mickiewicza (w tym ikonograficzne), których inwentaryzację zakończono na setną rocznicę śmierci Autora (2026).

Jeżeli, zgodnie z tytułem pewnej znanej książki, barok był epoką przeciwieństw, to późny barok należałoby określić mianem epoki interpretacyjnych nieporozumień i paradoksów. Literatura żadnego innego okresu nie wywoływała wśród badaczy tak skrajnych ocen i emocji jak utwory Juniewicza, Falęckiego czy Baki. Wszystkie spory toczące się wokół wymienionych autorów dają się zarazem sprowadzić do różnic w rozumieniu retoryczności oraz poetyki ich dzieł. Dlatego też celem niniejszej pracy jest interpretacja owej poezji za pomocą kategorii zaczerpniętych z systemu nowożytnej wiedzy o poezji. Kolejne rozdziały książki poruszają kwestie stosunku późnobarokowych utworów religijnych do estetyki mimetycznej, obowiązującego w nich modelu inwencji poetyckiej, a wreszcie popularności strategii perswazyjnych sprzecznych z humanistycznym paradygmatem uprawiania retoryki. Autor pracy wierzy, że zaproponowane przez niego interpretacje pozwalają spojrzeć w nowym świetle na poezję późnego barok oraz że podobne zapewnienia nie ostaną potraktowane jedynie jako typowy dla literaturoznawczej gry teatralny gest zdystansowania się wobec dokonań poprzedników.