Prawda jest jeszcze gorsza

W 2021 r. zakony i zgromadzenia zakonne należące do wielkiej rodziny franciszkańskiej uroczyście obchodziły 800. Rocznicę założenia prze św. Franciszka Trzeciego Zakonu. W ramach obchodów zorganizowano konferencję pt. 800 lat Franciszkańskiego Zakonu Świeckich na ziemiach polskich, która odbyła się 12–13 listopada 2021 roku w Centrum Edukacyjno-Informacyjnym Archidiecezji Gnieźnieńskiej w Gnieźnie.
Do wzięcia udziału zostali zaproszeni profesorowie, wykładowcy polskich wyższych uczelni i naukowcy zajmujący się zagadnieniami franciszkańskimi. Uczestnikami konferencji byli tercjarze z całej Polski. Niniejsza monografia prezentuje dociekania naukowe prelegentów: 18 referatów, ukazujących niektóre aspekty z historii tercjarstwa na ziemiach polskich. Celem publikacji jest uzupełnienie, poszerzenie oraz usystematyzowanie i weryfikacja zebranej dotychczas wiedzy o Trzecim Zakonie. Szczególną uwagę poświęcono pierwszemu okresowi istnienia zakonu.

Tematem książki jest Akatyst ku czci Bogurodzicy, który, wraz z towarzyszącą mu ikoną, był jednym z podstawowych składników kultu prawosławnego, oddziałując również poza granice prawosławia, między innymi na ziemie polskie. Autorka koncentruje się na rozpoznaniu złożonej charakterystyki medialnej zjawiska (określanej przez nią generalnie jako styk oralności i piśmienności), badanej w samym tekście i w pewnej mierze w jego wykonaniach w ramach kultu. Charakterystyka ta służy wydobyciu złożonych funkcji, jakie pełnił Akatyst, służąc celom pamięci – również mającej charakter niejednorodny, różnie się realizującej i pełniącej różne role.

Czym jest oczyszczenie Kościoła? Czy potrzebujemy nowego Exodusu – wyjścia z niewoli? Czy Fatima to proroctwo na nasze czasy? Wielu wielkich świętych i proroków Kościoła zapowiadało, że nadejdzie czas prawdziwego oczyszczenia. Co ważne, nie powinniśmy się tego bać. Bóg nie jest tylko Początkiem, któremu historia wypadła z rąk. Jest Alfą i Omegą, czyli dopełnieniem dziejów. Wincenty Łaszewski, uznany mariolog przygląda się prorockim wizjom o Kościele, które przekazali nam: św. Ludwik Grignion de Montfort, św. Augustyn, św. Jan Bosko czy kard. Joseph Ratzinger. Odkrywa w nich konkretne wskazówki – koła ratunkowe ocalenia dla wierzących. Posłuszni słowu Bożemu prorocy, wizjonerzy i święci powtarzają: wszyscy chrześcijanie mają porzucić brud i powiedzieć „nie” szatanowi. Czasu jest coraz mniej. Wincenty Łaszewski nie zapewnia nas, że Kościół na ziemi zatriumfuje nad bezbożnymi Politykami albo że skończą się skandale wewnątrz Kościoła. Prorocy, o których pisze autor, mówią coś ważniejszego: wszystkie nieszczęścia, które otaczają nas tak, jak Izraelitów stojących na Morzem Czerwonym otaczały wojska egipskie, nie są końcem. W obliczu wojny cywilizacyjnej, czarnych marszy i zamętu w Kościele książka Wincentego Łaszewskiego niesie nadzieję i pocieszenie. Jakub Jałowiczor, dziennikarz Wincenty Łaszewski w znakomitej formie. Apokaliptyczne niekiedy obrazy przywracają nadzieję, uświadamiają, że Bóg jest z nami nawet w trudnych czasach, i pozwalają ruszyć w drogę ku ziemi obiecanej. Niesamowita książka na niełatwe czasy! Tomasz P. Terlikowski, dziennikarz, publicysta Żyjemy w czasach błogosławionego oczyszczenia. Może boli nas to błogosławieństwo, ale w czasach choroby najcenniejszym darem jest lekarstwo przywracające zdrowie. Zostawmy tę sprawę Bogu. fragment Wincenty Łaszewski Teolog i ceniony polski mariolog. Od wielu lat zgłębia tajemnice objawień Maryi, szczególnie koncentrując się na fenomenie Fatimy.

Książka przedstawia aspekty polskiej rzeczywistości, które są zdominowane w dużej mierze przez religię, jaka powinna być sferą życia prywatnego - od służby zdrowia po... organizacje harcerskie i leśnictwo. Nieraz są to fakty i sytuacje, o których niewiele wiadomo opinii publicznej, czego skutkiem staje się nabrzmiewanie konfliktu bynajmniej nie wyłącznie światopoglądowego, lecz także wykorzystywanie władzy państwowej dla dyskryminacji części polskiego społeczeństwa.

"Zapoczątkowane przemiany w Kościele w społeczeństwie polskim niewiele jeszcze wskazują na podstawową tendencję przemian. Z pewnością nie nastąpi tak intensywny rozkład Kościoła ludowego, jaki ma już miejsce w społeczeństwach zachodnich. Na pewno nie będzie to "Kościół wyspiarski", ze względu na silne tradycje narodowe w społeczeństwie polskim i na historyczne zakorzenienie tego Kościoła w płaszczyźnie ogólnonarodowej. Raczej można przypuszczać, że Kościół w Polsce będzie zmierzał do jakiejś postaci Kościoła wyboru, co oznacza wzrost świadomości religijnej i wzrost poczucia przynależności do instytucji i wspólnot religijnych. Zależy to jednak w dużej mierze od realizacji nauki Soboru Watykańskiego II oraz od wzrostu poczucia podmiotowości także w Kościele. Chodzi zwłaszcza o laikat katolicki, od którego aktywności zależy pewna skuteczność misji ewangelizacyjnej w społeczeństwie"
(ks. Władysław Piwowarski)

Z radością przyjąłem informację o powstaniu opracowania na temat stopni święceń i wprowadzonych obecnie posług po dokonanej w tej materii reformie liturgicznej poprzez List Apostolski Motu Proprio „Ministeria quaedam” papieża św. Pawła VI. Cieszę się, że ta praca przybliża różnorodność posług i funkcji w liturgii zreformowanej po II Soborze Watykańskim. Wiemy bowiem, że w Pontyfikale Rzymskim wydanym po Vaticanum II nie przewiduje się już udzielania tonsury, zniesiono święcenia niższe ostiariatu i egzorcystatu, święcenia niższe lektoratu i akolitatu stały się posługami (ministeria), zniesiono też subdiakonat. Natomiast posługi oraz diakonat nie są już zarezerwowane jedynie dla idących do kapłaństwa.
ks. dr Dawid Pietras