Punk Ogito W Podróży

Obraz może zawierać kosmos który
może zawierać ekran który może
zawierać obraz który nic nie zawiera
niczego nie udowadnia nic nie znaczy

Marta Eloy Cichocka – poetka i fotografka, habilitowana badaczka literatury, tłumaczka m.in. Calderona i Racine’a, Juarroza i Zurity, Topora i Tkaczyszyna-Dyckiego. Opublikowała sześć książek poetyckich (w Krakowie, Warszawie, Saragossie i Bogocie) i dwie książki teoretycznoliterackie o poetyce i strategiach współczesnej powieści historycznej (w Paryżu i Berlinie). Ma również na koncie współpracę dramaturgiczną i translatorską z Michałem Zadarą, Wojtkiem Klemmem, Ignacio Garcią i Norbertem Rakowskim. Laureatka m.in. I nagrody w konkursie poetyckim im. Haliny Poświatowskiej (2004), I Beca-Residencia Internacional SxS Antonio Machado (2016) i Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO (2021), jest pomysłodawczynią i koordynatorką cyklu MANUFAKTURA POEZJI, warsztatów translatorskich w obecności autorów, oraz serii polifonicznych recitali poetyckich pt. REPUBLICA POETICA. Gościła na festiwalach poetyckich w Polsce, Francji, Hiszpanii, Argentynie, Chile, Kolumbii i Meksyku. Dużo pisze, mało zapisuje.

Książka to dwujęzyczny chapbook zawierający wiersze i prozy angielskiego poety Roda Menghama w oryginale oraz w tłumaczeniu Renaty Senktas i Adama Zdrodowskiego.

Rod Mengham jest autorem licznych publikacji poetyckich, ostatnio Unsung (2006), Chance of a Storm (2015), Grimspound and Inhabiting Art (2018), 2019 the vase in pieces (2019), oraz przekładów, w tym wyboru wierszy Andrzeja Sosnowskiego pt. Speedometry (2014). W 2020 za swoją poezję otrzymał nagrodę Cholmondely Award. Jest współredaktorem antologii Altered State: The New Polish Poetry (2003) i współautorem części pomieszczonych w niej tłumaczeń. Współredagował, razem z Johnem Kinsellą, antologię Vanishing Points: New Modernist Poems (2004). Jego najnowsza książka to Midnight in the Kant Hotel: Art in Present Times (Carcanet, 2021), zbiór esejów o twórczości wybranych artystów współczesnych. Był kuratorem wielu wystaw sztuki współczesnej, m.in. In The Realm Of The Senseless (Rondo Sztuki, Katowice, 2011), prezentującej dorobek braci Chapman. Zrealizował kilka filmów z artystą Markiem Atkinsem (soundingpolefilms) wspólnie stworzyli także album Still Moving (Veer Publications, 2014). Od 1992 jest redaktorem serii arkuszy poetyckich wydawanych przez Equipage, ostatnio Flatsharing (2022) francuskiej poetki Anne Portugal.

Jolanta Szwarc o książce Marcina Sasa na łamach "Latarni morskiej": W wierszach Marcina Sasa zwraca na siebie uwagę szereg wyrazów ważnych dla poety, przyzwyczajających czytelnika do skupienia uwagi, śledzenia, w którą stronę idzie myśl autora. Przekraczanie granic. Raz granica jest cienką linią, innym razem falującą firanką. Tak samo wychodzenie na zbawczy spacer łączy się z przekraczaniem progu, otwarciem drzwi. Powtarzające się okno – a rozkwit tuż za oknem, dziś znów wciskano prawdę w okno, okna wystawione na próbę – też jest miejscem kontaktu, spojrzeniem na coś więcej. A jednak widoczność prawdy jest minimalna – przepełniona popielniczka, niedopałek to odległość od prawdziwego życia. Odkaszlnąć przepalenie i wejść w życie, ubierając bez przymierzania niepasujące ciało z zatraconą duszą. A może wyjechać na wakacje bez powrotu? Wszystko zostawić. Dokumenty bez podpisu, nieuregulowane mandaty? Co nam zrobią, kiedy po nas nic? W kieszeniach mamy siebie, kodeks wykroczeń / jako najlepszy poetycki tomik. I nasza prawda, czyli lewe akty zgonu. Umieranie na niby, przesada, okłamywanie siebie i innych. Chore zachowania, niekontrolowane nawyki, może uszkodzenia centrum wywołujące nawroty myśli o uśmiercaniu siebie – poety w sobie. Czas jest złym sposobem na spędzanie życia. „Czas na Pętli” nazwałabym wisielczym czasem, wtedy zachodzi potrzeba korespondencji z poetami zmarłymi na początku ubiegłego wieku w tragicznych okolicznościach – odnosi się to zarówno do Jesienina jak i uzależnionego Trakla.

Boska Breveria jest próbą spojrzenia na świat doczesny i pośmiertny ze współczesnej perspektywy. Poetycka forma nawiązuje do kliszy ,,Boskiej Komedii" autorstwa Dantego i na płaszczyźnie determinizmu egzystencjalnego nie wiele się różni. Nadaje jej bardziej współczesną formę literacką. Wiersz a czasami rymowana proza mieszają się ze sobą jak białe i ciemne plamy ludzkiej natury.
,,Boska Breveria" podziela dantejskie wartości i analizuje ontologiczne aspekty ludzkiego bytu. Utwór składa się z trzech podstawowych części: piekła, czyśćca i nieba, z podziałem każdej na 20 części (pieśni). W odróżnieniu od średniowiecznego geniusza opisującego historyczne tło epoki i ich przedstawicieli, swoje ideały niniejsza pozycja koncentruje na innych zagadnieniach. Akcentuje historyczne wydarzenia i związane z nimi postacie. Skupia się na twórcach i roli, jaką odegrali w dziejach, wielu z nich dopiero po śmierci Dantego. Poza wspólną dla obu autorów admiracją języka poezji, autor ,,Boskiej Breverii" jest zafascynowany wszelkimi formami aktywności artystycznej i jej przedstawicielami. Stawia odwieczne pytania filozofii, wiary i w tym kontekście zwraca uwagę na istotne zagadnienia nauki.

Przepraszam, czy mogę się u ciebie schować?
Czy możemy zbudować z koca kryjówkę
Na jedną noc i dwoje ludzi?
I zostawmy nas na chwilę samych.

Krótkie notatki z codzienności, raporty z załamań i zapiski z uniesień.
Mikrohistorie z życia i z mężczyzn.

Jeśli dzielisz moją wrażliwość, spotkajmy się:
facebook.com/chlopcyktorychkocham

Anna Ciarkowska
Z wykształcenia filolożka i literaturoznawczyni, z powołania – poetka. Czytająca i rysująca kolekcjonerka wspomnień i przeżyć, światoczuła i nadwrażliwa zbieraczka mikrohistorii. Wielbicielka spacerów, rekinów i przesłodzonej kawy z mlekiem.

[wstęp]
Chowamy w sobie krótkie historie i wielkie opowieści, doznania i ludzi. Niektórych mamy tylko na chwilę, innych przez całe życie. Każdy z nas myśli czasem, że nikt tego, co jest w naszej głowie i w sercu, nie zrozumie. I to prawda.
Poezja nie jest zrozumieniem – jest współodczuwaniem. To zbliżanie się do siebie, dzielenie się, odsłanianie rąbka duszy, wyjawianie szeptem tajemnicy. W poezji nie chodzi o to, by zrozumieć, ale o to, by poczuć.
Mam nadzieję, że odnajdziesz w tych wierszach mnie. Mam nadzieję, że poczujesz to co ja. Mam nadzieję, że odnajdziesz tutaj siebie.

Wiersze litewskiej autorki w przekładzie Dominiki Jagiełki zmieniają sposób patrzenia na świat i na to, co nas otacza. Książka składa się z trzech części, w których autorka przeprowadza czytelnika od wierszy bardziej osobistych do tych osadzonych w coraz szerszym kontekście. Tuż obok tematów egzystencjalnych odnajdziemy teksty dotyczące jedzenia mięsa czy zmian klimatycznych. Poetka wysuwa na pierwszy plan procesy, które w sposób niemal niezauważalny odbywają się w naturze. Pokazuje czytelnikowi świat, który dzieje się równolegle – na kamieniu, w opuszczonym budynku, w lesie. Przełamuje tabu, pisząc o ciężkich momentach w życiu, wstydliwych myślach czy śmierci.